Alle inzendingen over woonoord

Tussen Breda ´s buurten Boeimeer en Heuvelkwartier waait wilde woudadem over een ruime wandeltuin waar trotse kastanjes bomen omkruld met slingerplant verkwikkende adem werpen over ruige weitjes modderpoelen bergen reine kraamkamers van broos komend leven langs rietvelden wordt het riviertje Aa of Weerijs licht aangeraakt…

Geef mij maar Amsterdam en dan met name de Jordaan met straatjes rechttoe rechtaan en dan ga ik met een banaan straatjes strekken, benen rekken niet meer mekken, maar als de gekken van noord naar zuid straatjes dekken met van oost tot west gezonde bekken in het knikkie geen stickie maar 'n stukkie banaan zie mij als JordaanDichter nou…

Getekend ligt jouw Levenslied, temidden van jouw Zon- en Zuidzijde. Jij bent lekker breed en niet te kort, ten allen tijde. 's Ochtends lang genoeg voor MORGENROOD, 's Avonds niet tekort voor AVONDROOD. Jij gaat mettertijd mee met de moderniteit. Van voorheen waterig midden naar versteend tapijt. Jouw Westenwinden woeien en waaien van Oud-West…

Het huis herinnert zich mij. Hier heb ik lopen geleerd. In deze kamer begon de aanloop die eindigde in een ontzettende sprong. Hier is de keuken ontdaan van gestapelde vaat en gerei. Bij deze kraan waste ik mij. Stram van ouderdom staan tafel en stoel in hun recht. Mat en zeil zijn al lang aan elkaar gehecht. De trap naar de zolder…

Ooit sloeg een vuist op tafel van dit land en is blijven liggen: een kasteel. Hij woont nergens, want er is hier niets anders: er staan muren omheen, maar het blijft nergens. Het is ook geen wonen. Het is niets meer willen en dat hier doen. Maar alles is te heftig in dit huis. Wind blaast in de open haard, vlammen blaffen als honden…

Wacht nog even met lezen totdat het gedicht zich openbaart, waar rivieren met nieuwe geheimen in oneindige stadse vrijheid stromen voor wat gelukzaligheid en naakt plezier lees rustig verder nu het gedicht zich ontdoet van woorden, er komt een naakte energie uit de echo van de nachtdienst in sobere nuchterheid koester je een werelds…

Aan de Oude IJssel in de Graafschap van de Achterhoek ligt op het oude ommeland van Doetinchem Terborg Gelegen in de heerlijkheid kreeg Toeborch - want zo heette dat ten tijde van schout en schepen - de rechten van de stad der hoge heren zelf, van Wisch op de naamdag van Sint-Joris, sedertdien de schutspatroon voor poorters, in de…

Pal tegenover de Sint Joris de draak met luide klokkengalm sloegen wij ons tabernakel op en woonden er een wijl de torenspits benam het uitzicht half, maar wel de ganse dag van opkomst tot zonsondergang de bronzen slag tot middernacht wijl zonderlinge dorpelingen sliepen, stierf de laatste klank weg na het middernachtelijk uur en…

Een wijde tuin aan Breda ´s Zuidkant toont trots zijn verleden van statig landgoed. Het herenhuis zendt minzame groet naar al wat in wild veld en ruig park woont. Zowel keurig onderhoud als warboel troont in de hof, waar teer leven wordt behoed door woeste dorens. Stille zwammenstrijd woedt op gedrongen boomstam, met knoesten bekroond…

DE HAZENSTRAAT, HET 10E STRAATJE Ik wil wat vertellen over mijn straatje mijn Hazenstraatje, ons 10e straatje het stukkie straat tussen Laurier- en Elandgracht waar ik in woon en bezig ben met dat wat me bezig houdt de mens, lief en leed en leuk want weet u, weet jij lieve lezers (m/v/n) het leuke aan de populaire 9 straatjes is ze,…

De blauwvoet, zoals geschreven door Albrecht Rodenbach : Nu het lied der Vlaamse zonen, nu een dreunend kerelslied, dat in wilde noordertonen uit het diepst ons herte schiet. Refrein: Ei! het lied der Vlaamse zonen, met zijn wilde noordertonen, met het oude Vlaams Hoezee. Vliegt de blauwvoet? Storm op zee! 't Wierd gezeid dat Vlaanderen…

Haast dekt geen sluier meer de aardbol met zijn duister; De nacht vlugt voor de dag; ras schiet ge uw licht, uw luister, ô Wetenschappen! uit, tot aan des aardrijks end, Zo verr’ de Zonnegod zijn gouden rossen ment. ô Ja! ’t is mij vergund de toekomst in te dringen, Aan d’ongeboren tijd zijn diep geheim te ontwringen. Europa was te lang der…

ik woon in een boom en moet er 's avonds voor eten en bed weer uit komen zo heeft hij het mij geleerd hij hielp je met het verwezenlijken van je dromen en een woonoord te bouwen van hout taai en verweerd hij is nu eenzaam en oud bouw je eigen onderkomen zei hij die het verlies van z’n eigen nooit heeft verteerd weet je jongen was…

En dan, dan is ie er ineens: de BLAUWE MUUR na vijf en een halve kilometer wandelen vanuit Torremolinos De blauwe Zweedse muur in Malaga IK En Anderen staan perplex van de grootte En wij staan erop met grote gele letters IKEA: IK En Anderen Ik spoedig mij naar het IKEA-restaurant waar in een kakofonie van gesmak, gesmek, gesprek Gesnotter…

Ik geef de dametjes weer eens van jetje geen sterrengala - dank u, svp ik doe niet aan die influencer mee dank je de koekoek, gooi ze in m'n petje Kijk liever naar dat burgerinitiatief de stoethoeve, voor krasse ouwe knarren die in hun rolstoel rond zouden gaan darren geheel verzorgd, kleinschalig da's toch lief? De woningnood…

Slot Bommelsteins oude muren kijken Tom Poes en heer Ollie na, als het tweetal voor lange of korte reis vertrekken zal, hun leven met dol avontuur verrijken. Na hetgeen de helden mochten bereiken staat keukenkunst van bediende Joost pal bij behouden thuiskomst, die diepe val en moeizame klim voor smullen doet wijken. De hechte stenen van…

Thuis heb ik alle laatjes nagetrokken, Mijn autosleutels ben ik weer eens kwijt. Mijn bril zoek ik ook al een hele tijd, Ik zoek me naar van alles steeds de pokken. Zo’n kubuswoning had ik me gegund, Wat ik dan zoek ligt onderin de punt.…

Zodra de regering toeliet dat hij mocht praten vertelde hij zijn naam aan vrienden en vreemden Hij keek naar de sombere vogels met hun tekenfilmverhaal in het duister van de kerkzaal die stille vrede in het hart De fotograaf gaf eerlijk toe dat de meisjes echt en verliefd waren de journalisten gaven bloemen weg aan de stedelingen die…

Het is de 'grondprijs' onder onze zolen de muren niet, het dak noch het beton 't is wat een dwaas voor oppervlakte biedt 't is prijsschieten dwars door het glasplafond uiteengespat in duizend gruzelementen komt er nog wel een plek vrij om te wonen? Gerenoveerd of amper onderhouden met veel 'oorspronkelijke elementen' verborgen leidingen…

Stad, langs uw blinkend water liep ik voort, ik zag uw markten in het morgenlicht, ik heb van u gedronken en gedicht en 't stromen in uw aderen gehoord. De toren met het trillend vergezicht, een schrale trambel, die de morgen stoort,- ik daal en wandel langs het water voort het ruime land in, dat rondom u ligt. En zijn die u bewonen nors…

Naar alle zijden ligt nu als een tuin Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden, Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden, Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin. En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden, En voel de zee me omgaande al 't land omronden, En hoor de brekers storten steil…

Er ligt een korte stiltedroom in het plots ontwaken tussen de ochtendbakens van nieuwe dagdromen Een rivier stroomt langs haar rode havenmond nu ze het zwijgen leert begrijpen in liefde Ze is jong en de wereld is mooi haar leeftijd kent negen talen om je nog veel mooier te maken ze heeft je in haar stiltedromen lief De stilte lijkt…

Hier in dit land van water en van wind en wolken die tot aan de hemel reiken, een pannenkoek van klei en zand en grind, vol kleine mensen achter hoge dijken, hier wordt als regel zuinig voortgeplant en heet de favoriete hobby maaien, de favoriete stand de middenstand, wil heel wat onweer tóch nog overwaaien en halen heel wat levens nooit de…

Het is een dorp Niet ver van hier Een boerendorp Aan een rivier Het is niet groot En vrij obscuur Maar 't heeft een naam En een bestuur Er is een school Een harmonie Een bankfiliaal Een kerk of drie Een communist Een zonderling En zelfs een zang- vereniging Nu is 't er stil 't Is wintertijd Er heerst de griep…

In Nederland wil ik niet leven, Men moet er steeds zijn lusten reven, Ter wille van de goede buren, Die gretig door elk gaatje gluren. 'k Ga liever leven in de steppen, Waar men geen last heeft van zijn naasten: Om ‘t krijsen van mijn lust zal zich geen reiger reppen, Geen vos zijn tred verhaasten. In Nederland wil ik niet sterven, En in…

Gent! Vol klinkt uw naam, Kort als een daad, vast als 't cement Van Vlaandrens wezen en zijn faam. Vechtstad, in heel de wereld staat, Voor goed en kwaad, Geen burcht van koppigheid opeen Als in uw oud stout steen. Eeuwen zijn meegeperst Door elke muur, door elk gewelf. Als ooit dit harde harte berst, Sterft vrijheid zelf. In Gent…

Hoog en wijd platanenloof overhuift luchtig stenen en tegels van de vierkante plaats schenkt Zuid-Europese adem aan winkels der zelfbesturing en warm geurende spijshuisjes zonder vrees voor warenhuizen al dit leven en werken wordt bemoedigd door gastvrij buurthuis de Vlieren dat waakzaam schouwt en denkt ziel en wezen vol opwekking…

je denkt aan krijtstreep met een aktetas aan paraplu en 't elegant flaneren van bonte dames naast correcte heren bevroren glimlach boven grijze jas je denkt aan sportschool en het klatergoud aan tatoeages, bier en zonnebanken die passen bij de goddeloze klanken van dialect dat primitief wordt uitgekauwd onzichtbaar blijft de oude muur in…

Er lopen donkere schaduwen samen met haar door zonnige straten ze kent de namen niet van de ganzen die haar vergezellen in de arme stad deze stadsbuurt geniet bekendheid vanwege de kakelende kippen de donkerbruine schapen en het gebouw dat op een schip lijkt vroeger was hier een bruine kroeg met een telefooncel op de hoek en kroketten…

Daken en muren van Rommeldams huizen ogen enigszins schuin en ingezakt. De gevels, roze en bleek groen gelakt, hebben wat scheuren: werk van sterke muizen. Gammel aanzien en achteloosheid suizen door straten, worden door stenen vastgepakt, spreken van verborgen kracht, die nimmer knakt. De stad houdt stand, al kan zij soms vergruizen.…