Alle inzendingen over woonoord

Het landschap kantelt een beetje in weemoedige dromen uit het verleden aan lager wal, tussen het schip en de kade er bloeit een eenzame zeebloem die nadenkt over vrede, genezing en uiteindelijke genade wat hebben we in onze zielen dat spreekt en glanst meer dan inhoud is het vaak de vorm die danst wat golft, schuimt en nadert is nog meer…

Onder de vloeren verhuizen wormen de geraamten, maar op de daken schikken geesten hun vleugels. Geluidloos wordt in dit paleis de weelde bewaard en in negen diepe kisten de verwrongen sleutels. Het is verboden onderling de koning aan te raken of het verloren voorwerp van een hoveling terug te vinden. De zonnestralen hebben openbaar de zon verlaten…

Voor de zachtmoedigen, verdrukten, Tot geregelde arbeid onwilligen, Voor de met moedwil mislukten En de groots onverschilligen, De reine roekelozen, Door het kalm leven verworpen, Die boven steden en dorpen De woestenijen verkozen, Die zonder een zegekrans Streden verloren slagen En 't liefst met hun fiere lans De wankelste tronen schragen…

een ezel? ach, je kent hem vast: (baudet) die schermt met vreemde woorden (vreemde leg?) maar noodgedwongen thuisblijft (niet op weg) bezorgt de mensen meestal pijn (geen pret) hoewel: er is een goede kant (echt waar?) hij toont zijn Waalse afkomst (zonneklaar)…

langs de weg naar Lewedorp. Ieder aan een kant. Uitnodigend wachten zij, wachten zij op... Ja, waarop? Wat zal ik invullen? Ga ik dichten of laat ik het open? Niemand die me iets verplicht. Maar het plaatje intrigeert me: twee bomen die de ruimte attenderen dat zij hier heersen, de verre blik hypnotiseren met hun kracht - overtuigend…

in februari 1861 Dankt allen God en weest verblijd, Omdat gij Nederlanders zijt! Die naam, die Eer, die Zegen Hebt gij van Hem verkregen. Die Naam, bekend van Noord tot Zuid, Schiet als een star zijn stralen uit, En licht, wat wende of kere, U voor op 't pad der ere. Die Eer, het erfdeel van uw bloed, Verheft uw hoofd, verhoogt…

Waarom ben ik zo begaan met de Amsterdamse Jordaan het de plek is van het al: van de klacht, de lach en de traan het is de plek van de hofjes en de straatjes van de steegjes, grachten en binnenplaatsjes de plek van het lied over liefde en leed van onrecht en oprecht, dat het me speet meer nog van het oude vermaarde levenslied van Willy,…

Dof, inwisselbaar, bedaard, kil, onverkwikkelijk, vilein, twistziek, gekromd, mistig, grofbesnaard, sleepte geklauwd, berekenend, boosaardig, listig, eeuwenlang leven zich voort naast de zoute gong Ingekeerd, uitgeworpen stoomden ijzer- en brons- tijd zeer op hun hoede, rauw en somber, ongezouten wetten in de ruwwandige kookpotten aan de zee…

Laat ik u schrijven, vriend, hoe zalig stil Het dorpje is waar ik nu woon, gevlucht Voor schrille stad en havenend gerucht, Helend mijn ziel en mijn verwoeste wil. 't Heeft weinig huizen rond een oude toren, Om ieder huis een mildbloeiende heg, Geen luide straat, maar smalle zachte weg Van zand waarin geen stappen zijn te horen. De school…

We kunnen toch gewoon opnieuw beginnen? Iets van de grond af bouwen, steen voor steen, Veel huizen en geluk voor iedereen, Wie wil voor deze stad een naam verzinnen? Ja, leuk, maar volgens mij ontbreekt er wat, Er is geen plek voor deze Nergensstad.…

O land van mest en mist, van vuile, koude regen, Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp, Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen, Vol jicht en paraplu's, vol kiespijn en vol kramp! O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen, Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn, Van eenden groot en klein…

Het huis is ons vreemd na de kortste vakantie, veel vreemder dan verre hotels of paleizen. Het glansloze vloerzeil negeert onze voetstap, een stapel van krantenpapier ligt op tafel. De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar met weerzin aan onze voorzichtige handen. De kamers, de trappen vergaten volkomen ons dagelijks leven, dat nu…

Wij in dit grote gras, klaver, paardebloem en wat er wriemelt, wat ingewikkeld wordt: de rups, de wingerd. Waaronder wij, weer overhoop, weer door elkaar. Wij lijken wel. Volkomen. Verwarder dan de mieren, in dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen: deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt erover, stort en wordt van kracht. ----…

De hemel groots en grauw. daaronder het geweldig laagland met de plassen; bomen en molens, kerktorens en kassen, verkaveld door de sloten, zilvergrauw. dit is mijn land, mijn volk; dit is de ruimte waarin ik wil klinken. laat mij één avond in de plassen blinken, daarna mag ik verdampen als een wolk.…

Als dorpsjongen, niets gewend, stond ik een keer op de zolder van het Goes Museum oog in oog met Jetayu, de mythische reuzengier. Hij sloeg een vuurwaaier van staart en vlerken open, een werveling van kracht en kleur, en schreeuwde het gotische gewelf vol oosterse triomf. Ooit had ik een oom op Java die uit de sprookjeswereld…

Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten; Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor…

Gent! Vol klinkt uw naam, Kort als een daad, vast als 't cement Van Vlaandrens wezen en zijn faam. Vechtstad, in heel de wereld staat, Voor goed en kwaad, Geen burcht van koppigheid opeen Als in uw oud stout steen. Eeuwen zijn meegeperst Door elke muur, door elk gewelf. Als ooit dit harde harte berst, Sterft vrijheid zelf. In Gent…

Van aarde ben ik en de kleur van een seizoen. Omsloten door de hagen en het huis vorm ik een buffer tussen weg en thuis. Men graaft in mij en dekt me toe, snoeit waar ik te uitbundig doe, een pad is krappe oversteek naar wegen waar ik niet van weet; mijn rand is daar slechts mee gemoeid. Geblinddoekt door de heggen en het huis, voed ik de…

Ik dwaal zo graag aan oude bouwterreinen waar oude wijken worden omgewoeld, waar voze stegen onder puin verdwijnen dat op vrachtwagens wordt weggevoerd. Daar wordt geboord, gebeukt en diep gegraven. In putten hol als de ogen van de dood gapen riolen, lang vergeten graven; oeroude gronden komen maagdlijk bloot. Ik wandel liever hier dan in…

't Zij Waal, of Rijn, of Maas, of alle drie te saam, 't Zij IJssel, Merw' of Lek, of drie in ene naam, Of zes in ene buik, ze moeten t' mijnent buren En willen niet in zee of kussen eerst mijn muren; Mijn muren zo gerekt, mijn zo gerijkte grond, Dat wie mij nu beziet, kan vragen waar ik stond. O muren en o grond, o welgevoegde stromen,…

Een oranje welhaast roze gloed glijdt langzaam over polderland. Een nevel kleedt de natte aarde in mysterie. Ganzen klinken in de verte. Ik laat me meeslepen in de echo van de leegte. Van stad naar stad getrokken, maar nu hier, tussen dijk en grasland, neergestreken in het niets. Bij een kolkende maas mijn rust gevonden.…

Ik ben geboren in Geleen, groeide op in Geverik; basisschool in Beek, scouting in Schinnen. Ik ging naar de Hogeschool Heerlen, verhuisde naar Hoensbroek, naar Nijmegen, Arnhem en weer terug. Ik dronk wodka in Warschau, slibowice in Bratislava, Highland Park op Mainland, Orkney en muntthee in Meknes. Ik treinde naar Sint Petersburg…

Zon roest achter horizon. Vreemde vogels roepen, zoeken in donker grasland. Een zwaan glijdt over het roetglas van water. ----------------------- uit: Tirade, 1976.…

Ik kan u niet vergeten, Mijn simpel landekijn, Bij mensen die veel weten, Veel hebben en veel zijn. Ik heb u nooit verloren Uit de ogen van mijn ziel, Mijn dorpke en mijn toren En vaders zingend wiel. Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis. Draait door mijn zang bij…

Aan vier Engelsche makkers, (Mickel, Clement, Sidney en Paul.) O, rust van Tonbridge na 't rusteloos Londen; Hier welt het water helder, 't veld staat blauw Van vlas, de hoge hop rankt langs zijn touw, De wilde wingerd houdt elk huis omwonden. En elke dag zet in één zaalge brand De hemel…

Met fijner bladgoud belegt men geen schuur. Alleen motregen heeft zulke penselen, alleen landwind de langzame hand van passen en meten tot de tempel van tabak de mistgod gegoten zit. Onder de olm rust intussen de tijd, rekt de nazon uit. ---------------------------------------- uit: 'De bomen zijn paars en de hemel'.…

het oude tafeltje bruin van nicotine uit een ondenkbaar verleden het is nostalgisch alles komt terug we kunnen niet eindeloos vernieuwen vanuit grootmoeders stoel komen herinneringen tot leven het zal je toch benieuwen als meubels konden praten na alle geleefde jaren in oorsprong al eens wisten hoe duurzaam zij toch waren…

gaat meetellen mijn zijn Schoolstraat de Swikstellen heeft een streepje voor met de Korte en de Laange Schoor staat paraat langs de Hoofdweg de Oosterstraat de Veurste en de Achterste Rou is alles wat je je wensen zou en nog eens wat het Kruirad Kochspad mogelijkheden zat en daarna de Zandstroom A verder gaan langs de Briolaan de…

De Euromast destijds torenhoog bijna niet meer te herkennen de toren van de Laurenskerk al helemaal verdwenen tussen al het hoogbouwgeweld Maar het zicht is fascinerend met name vanaf de andere kant van de Kralingse Plas en dan proberen te raden welk silhouet welk gebouw is…

in Westerwolde deze contreien veel mooie oude boerderijen muren golvend scheefgezakt onder zo'n groot verweerd pannendak nooit modern strak maar van voorheen gedichten in steen die vertellen van het verleden in Lsudermarke aan de Veenweg dichtbij de wegstatie Jezus aan het kruis boerderijen van het type hallehuis maar overal aan…