Alle inzendingen over woonoord

de straatjes van mijn jeugd ik kan ze nog benoemen ik weet ze in te zoemen ze waren een geneugt de straatjes van mijn jeugd ik liep er nooit te kniezen ik had ze voor het kiezen dat was een ware deugd de straatjes van mijn jeugd…

O land van bergen, in wat drang naar vreugde Mijn wilde stroom door uw valleien snelde: Een diep stil water dat in 't Noorden welde, Wie maar van ver zijn sneeuwen oorsprong heugde. Daar werd ik heel van de aard, en uit me zelve Waakte ik als uit een droom, een veelvereeuwde, Toen bruisend barstte en wit in schuim versneeuwde Spiegel…

Zwevend achter de ruit zijn wij in onze slaapkamer vissen in lamplichtwater, kleden ons schichtig uit. Betasten angstig het lichaam, buiken, ruggen en benen: nog niets gebeurd. Behoedzaam durven wij ons weer te kleden. Op een avond, vroeger of later, als we ons lichaam zien is het zover: vinnen, water- vingers. De eerste kieuw. ---…

De kleur van het trotse Breda schemert zacht binnen slanke zuilen, hoog in de toren, wiens roommantel blank glanst bij avondgloren, straalt over de Markt vol lichtende pracht. Zingend klokkenspel met galmende kracht zendt zijn klanken door het duister, treft oren van ieder, wie het luiden mag bekoren. Het donk're, maar opgebeurde getij lacht…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande ... Wat gingen wij vanavond ver, Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe hemelstraat…

Die huizen in de binnenstad, waarvan je eens de sleutel had. Elk wonen voel je als voorgoed, totdat je toch verhuizen moet. Je naambord bij een andere bel en na wat weken went het wel. Je treft je oude huizen aan en kunt er niet naar binnen gaan. Ze staan er nog precies als toen hun huiselijke plicht te doen. Ondanks de reuma in…

Een gramofoon van 's morgens acht iemand vergeet niet zijn soldatetijd en speelt clairon het bier is flauw limonade UIT ZUIVERE VRUCHTEN Na de hoogmis wast bewondering voor de renners de coureurs 21 7 17 48 83 fraaie hoofdgroep door het dorp Jonge boeren en arbeiders spreken sportliterair citaten uit de Sportwereld Koorknapen…

Stad, langs uw blinkend water liep ik voort, ik zag uw markten in het morgenlicht, ik heb van u gedronken en gedicht en 't stromen in uw aderen gehoord. De toren met het trillend vergezicht, een schrale trambel, die de morgen stoort,- ik daal en wandel langs het water voort het ruime land in, dat rondom u ligt. En zijn die u bewonen nors…

Opgericht, lang en blijvend recht voor de goede orde die ik bracht, een maatstaf waarneembaar van wat rook naar eerder verdacht steen na steen verstild.. na een lang beroet verleden veranderde mijn bestaansreden, in een indrukwekkende skyline met uitzicht bij het avondlicht herkenbaar tot ver beneden kreeg ik een kroon aangemeten.…

een klein dorp ging dood het was een geleidelijk sterven samen met de achterblijvers olijfbomen treuren in de verweesde boomgaard vóór het geblakerde huis hangt een schommel scheef aan gerafeld touw op oeroude verlaten grond het dorp zwijgt dieper dan het graf uit het bos klinkt het gezang van een merel zijn buurman valt…

Wij hebben een mooi witstenen huis, maar we zijn nooit thuis. We rijden in mijn houten wagen door de dageraad, langs wat getoverd werd uit zaad in het land dat ik ontgang. Stop bij een bron: de wielen branden in de zon. Wil je nog beter zien wat ik met jou begon, dan stappen we in mijn luchtballon. --------------------------------…

Mijn doodsvijanden heten stof en pluis. Ik ben de gesel van de spinnenwebben. Zie hoe ik keer en ruim en poets en kuis - De oude spinsels zullen mij niet hebben. In een aan kant gemaakt en helder huis Kan het bestaan altijd opnieuw beginnen. Mijn broodheer noemt mij - hij is nooit abuis - 'De Mondriaan van haard en tafellinnen.' Ik had…

Waar rees 't eenvoudigst volk door eigen kracht zo hoog, En streefde uit laag moeras tot aan de sterrenboog? Waar bracht een zwakke hoop van ruwe vissersknapen, Gewoon in de open boot op 't hobblig vocht te slapen, Met gene schat, dan met zijn want en vangst bekend, En aan geen tooi, dan die der ruwe pij, gewend, Waar bracht die 't ooit…

Over dorp en over veld 't helderklingend klokske schelt; oud en jong, de dorpelingen naadren langs de wegelingen, ieder op zijn best gepint, vro en welgezind. Wierookwalm en orgelklang, stille bede en kinderzang smelten in harmonisch stijgen t' midden een godvruchtig zwijgen, en eenvoudig wordt aanhoord Gods eenvoudig Woord.…

I Het land 't Is alles eenvoud wat uw stoerheid sierde, En alledaags bij werelds wufte pronk: Het zwaatlend koren rond de heilge wierden, Uw kolken waar kasteel en kerk in zonk; Temidden graan en bontbebloemde weien, Waar de gelatenheid zichzelf bedroomt, De nuchtre pracht der rijke boerderijen Met brede schuren tussen schraal geboomt'…

Zij is 's zomers een bewaarplaats van oud zonlicht en een plek waar vrijgezellen samenscholen. Meestal leeg en onverlicht is zij de rest van het jaar een verticale doodskist die slechten-ter-been- droog houdt en af en toe schreeuwt iemand in haar binnenste een monoloog omdat hij de verbinding niet vertrouwt. Maar meestal leeg en altijd…

Wanneer de zomerzonne daalt, Geen streek in't ganse Sticht, die haalt, Bij 't liefelijk Renswoude. Ter weerzij van de brede weg, In lage hof, op hoge heg, Langs gevels nieuwe en oude, Zo dichtebij als in 't verschiet, Hoe ge er een rozenbeemd geniet; Een wieglen, geuren, blozen, Van rode en witte rozen! Wanneer de scheemring 't loofgesuis…

Zonder hond zonder kat zonder fiets loop ik alleen naar zee. Ik groet een oude man en zijn hond antwoordt: ‘Hij is doof’. Ik loop door en groet een hond. Zijn baas antwoordt: ‘Hij houdt niet van vreemden.’ Ik blijf lopen en zie een fiets een vrouw leiden. Ik ren en zie een hond die zijn baas uitlaat. Ik wandel en zie een hond fietsen…

De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij. zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgloos zingt langs het eeuwige water een held're, verruk'lijk-meeslepende…

Kinderen mogen van hem spelen op de begraafplaats naast zijn huis of mogen daar stil zijn en bloemen neerleggen op de graven en mogen de volgende dag op school zeggen: 'Luister, gisteren legde ik bloemen neer op het graf van je oma.' Huis bij de rivier. Vissen in de rivier. --------------------------- uit: 'Alvast', 1998.…

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan de einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groots verband. De lucht hangt er laag en de zon…

Wij zagen op het smalle wandelpad Hoe 's morgens rond uw huis de bomen waren Aaneengeschaard als wilden zij bewaren In stilte's koelte een heimelijke schat, Tot op het eerste kraaien van de hanen De wind zacht heensloop uit zijn nacht-asyl: Een zwerver langs de weg, en wie 't beviel Zich over 't land een eigen weg te banen. 't…

in een achterbuurt in een slum van Cape Town in een grot van de woestijn waar je woont daar ben je voorbereid op tegenslagen daar liggen herinneringen aan je onzichtbaarheid opgeslagen…

wat stenen een dak een ruimte een huis je bewaarde mijn boeken deelde m’n muziek gedachten stille geheimen je was mijn kluis nu ik je ga verlaten heb ik pas in de gaten hoe belangrijk je voor me was hier kon ik in stilte huilen en schaamteloos lachen in jouw kon ik mij verschuilen jij bood geborgenheid en warmte jij die…

In deze woning is niets buiten werking. Er brandt altijd licht. De bewoners zitten klaar om de knoppen te bedienen. De dag snelt over vaste paden, enkel onderbroken door een korte lunch. De vingers blijven aan de pols. Stipt op tijd wordt het avondeten afgeleverd, daarna verdwijnt men weer achter de knoppen. En buiten de tuinverlichting…

Daar is een vis van ouds bekend, Die blijft niet in zijn element; Want als een visser, of zijn maat, Op deze vis uit vissen gaat, Zo neemt hij nooit een listig net, Hij neemt geen loze fuiken met, Maar zet een fakkel op de snuit Van zijn bedriegelijke schuit, En komt zo vletten op de stroom. Daar krijgt de vis een minne-droom; Want als hij…

Rotterdam is niet te filmen De beelden wisselen te snel Rotterdam heeft geen verleden en geen enkele trapgevèl Rotterdam is niet romantisch heeft geen tijd voor flauwekul is niet vatbaar voor suggesties luistert niet naar slap gelul 't Is niet camera-gevoelig lijkt niet mooier dan het is Het ligt vierkant hoog en hoekig gekanteld in…

Onder die verschrikkelijke lucht Vaart, als 'n aaklig makabere klucht, De grote zwarte bruid Van dit sombere geslacht - Een donker-begruisde schuit Met een zwarte kolenvracht; Die komt tegen de dompige dag botsen En schuift iets doods onder de plonzige schotsen. - Het water plooit - 't Dooit! Jongen! sta nou als een toren pal Aan die…

Vrouwen die schreeuwend als pauwen doe-het-zelfkasten in elkaar kleunen terwijl huishoudelijke apparaten met een geraas of er een lawine naar beneden komt schoon wasgoed de kamer in katapulteren: dat alles is niet prettig. Liever zanderige eilanden, geel oplichtend in de zon, waarboven meeuwen uitwaaieren als een weerspiegeling van de school…

Deze kamer neemt je op en je bestemming laat zich raden. Van het meisje dat aan je voorafging kan je zeggen dat haar ogen laaien, maar verder is ze hard als eboniet. Weldra tol je als een op de grond geslagen vlieg en je bedenkt: dit speelt zich af als iets wat zij heeft vastgelegd, maar het voltrekt zich onbepaald. Pas later lijkt je oog…