Alle inzendingen over Griet op de Beeck

je vonkte gouden regen rook naar zomer strand en golfjes zee die pure volheid van het leven toen lach en ogen stralend in een zoen ik nam je mee de wereld in doldwaas verliefd op jou mijn eigen griet we zijn gaan lopen naar de horizon dansten schaduw in het rode avondlicht ik wist nog dat de hemel kierde toen ik jou zacht kuste…

Zij is op de kaasmarkt geboren als een man wilde- zag hij haar staan je had er eens goed moeten horen dan ging zij er niet meer vandaan Griet Purmetreutel werd zij genoemd lokte vele kerels in haar bres werd zij er vermoord en ook verdoemd op het fraai stadhuis bordes voor een uitvaart bleek geen cent was het niet wat zij verdiende niemand…

Een gouden bord om van te eten, was ik niet De spiegel zei me onomwonden, je bent geen mooie knappe griet. Maar: Een mooi karakter, met een diamanten rand Dat ben je zeker, dus pak me bij de hand.…

Dit is wat telt: iets tussen ons, dat je er bent, gewoon mijn griet.…

zij wist niet van die andere ogen hun kijken en haar mogen de acceptatie en het tikje jaloezie zij zo lang licht en blond een echte griet zij dacht niet op te vallen tussen duizenden maar ieder met gevoel voor warmte herkende haar zij twinkelde meteen blik vol lieve sympathie haar lach heeft allen voor haar ingenomen met…

wij wisselden schaduw en licht in doen en laten een tweeling jij en ik jouw lach sprankelde hoger mijn tonen klonken vaak lager in samen praten de uiterlijkheden waren niet congruent zij een heerlijke griet en ik tenslotte ach een aardige vent maar in ons liefdesland was het zelden hand in hand altijd lokte zee en onder geweldige…

Hij stond voor de overgangsbomen en zag er de griet van z'n dromen. Hij zei: 'Ik heet Sander.' Van 't een kwam het ander. Hun huwelijksreis ging naar Rome. Aan kinderen schonken ze 't leven. Bijeen zijn ze tijden gebleven. Ze hebben zowaar pas na zeventig jaar aan elkander het neewoord gegeven.…

Hij kent die griet- voor zijn gevoel- van binnen naar buiten Er ontstaat een samenspel van blikken, spinnen en strakgespannen lust Haar jurk omsluit haar rondgolvend lichaam zacht en verdraagt zijn teder minnen eerst langzaam, gevoelig De gedachten kruisen elkaars terrein van fysieke stralen (eerste aanraking) In een zomerse straat…

We kunnen nog geen afscheid nemen, maar vandaag is dan toch die dag. De zon schijnt, maar inwendig huil ik zacht. Op je laatste rustplaats aangekomen kijk ik om me heen. Zijn er meer die zich zoals ik voelen, of ben ik maar alleen? Peinzend buig ik me weer tot je graf, maar alles gaat langs mee heen. Het enige wat ik nog kan denken is,…

Ze zeiden, dat Bas een natuurminnaar was, toen-ie grieten bij bosjes verleidde. Het verbaasde eenieder, dat Bas ven z'n vrouwziekte geenszins genas en de vader van velen ervoer, dat het spelen van tikkertje kinderspel was.…

Het is de lyriek van een wuivende griet die als 18 karaats de lucht doet strelen Het is de muziek van de kierewiet die weergalmt uit te luide kelen Het is het rood van de kersenwijn dat het verweerd plafond laat zweven Of het trammelant van de zwerver in een roemloos leven Of de lelijke eend die koekeloert in troebel spiegelwater…

Het is alles zo mooi, perfect gefabriceerd, het past als Piet in Griet en alles loopt gesmeerd. Nu wil men wel proberen twee bouten te verbinden, veel maklijker is nog het NOS journaal voor blinden. Wat ik maar zeggen wil, de grote Ingenieur, die heeft het zo ontworpen, bij een kozijn hoort wel een deur.…

Ik wil bij je zijn Heb geen bloemen bij me Afgesproken tussen ons Geen bloemen bij leven Dan zeker niet bij dood Ik glimlach als ik aan die woorden denk Maar dat wordt een grijns als ik je plek zie Die eenzame plaats tussen soortgenoten Geen leeftijdsgenoten nee dat niet Je ligt naast een of andere griet Dan sta ik bij je Nou ja…

Een krolse kater 's nachts op pad Laat onbedorven feuten huilen Bij alma maters Vindicat En in de wind zingt schijn zijn lied Van Grote Markt, Stadhuis met zuilen Van Goudkantoor en Groote Griet…

.- dat wisten wij allang - behalve dan de koekoek en de griet het rooie bietje van hiernaast kweelt lenteliedjes languit op het grasmatras: zon kleurt mooier dan het was blèrt zij in haar groene jurkje: in het groen wuift enkel riet moeder roept: ‘t is bedtijd trientje morgen moet je weer naar school maar als het warm is, gaat ze…

Ik slik en kijk je aan uit m'n ogen rolt 'n traan ik wil dit niet ik ben die sterke "griet" mij krijg je niet klein Elk woord is nu te veel laat alstublieft heel van wat er nog over is vanzelf komt het gemis naar vervlogen tijden Woorden, zo hard gezegd waren gemeend, dus oprecht 't heeft me diep geraakt en 't heeft me gemaakt…

De stoot, die verliefd is op Jaap, ligt ontkleed op z'n bed en de knaap valt meteen op de griet, die gelegenheid biedt, tot d'r grote verbazing in slaap. Ze voelt zich behoorlijk genomen, daar onder de knul van d'r dromen en denkt: 'Impotent is die vent evident, het is klaar!'…

Het is de lyriek van een wuivende griet Die als 18 karaats de lucht doet strelen Het is de muziek van de kierewiet Die weergalmt uit te luide kelen Het is het rood van de kersenwijn Die het verweerd plafond laat zweven Of de trammelant van de zwerver In een roemloos leven Of de lelijke eend die koekeloert In troebel spiegelwater…

boodschap waar stilte onheilspellend klonk warmte drukte zijn eigen dekmantel nog knipperde de laatste straatlantaarn zijn eenzaam licht tegen de blinde muur raffelden schoenen een hoge hakkentoon op de natte klinkers van de ongelijke stoep in een verschrikte oogopslag werd al schuld bekend was de patser snel weggerend de griet…

Een dulle griet, bij tijd en wijl een schreeuw. En altijd schuilt in haar de piëta. Zij is de grondkleur en de was. Tussen de lagen laat ze vlakten open. Haar kader is haar kroost: de randen en de bressen. Ze leeft in lichte vegen, toetst stippen bij elkaar. Hoeken van mensen. Met zachte hand een vaste lijn.…

Ik schaamde me een mens te zijn door hun geloer, een vadzige barmeid liet André Hazes weergalmen, de dorpse gekken ergerden zich aan ons gekoer, wat wulpse grieten waren hun enige strohalmen.…

De plotselinge dood pronkt met het middaguur en prevelt volle zinnen moeder lonkt met de nieuwe buur en wil alvast met hem iets gaan beginnen vader blaast zijn laatste adem tegen de neus van tante Griet moeder zegt wat snedig je broer is dood, zie je ’t niet vader wordt begraven na ’t middagmaal en de revue op het kerkhof wat verhalen…

in bovenlucht jankt tegenwind haar sombere verhalen laat zon niet stralen door druppels van verdriet maar jij trotseert mijn griet die vlagen met het neusje in de lucht hoort niemand jou ooit klagen over vele stom gestelde vragen jij parkaat dwars door alle buien heen wintert in een eigen paddenstoel hebt lak aan iedere grote smoel…

Het uniform van rijke kerels in mijn ogen spiernaakte Adams: in en uit de mijne: het hemels paradijs waarin ik schaars gekleed met mijn exotisch schone lichaam danste over werelddelen als ‘het oog van de dageraad’ geruchten niet van de lucht: mijn hebzucht ontdeed mannen van hun kleed, letterlijk en figuurlijk heb ik mij gefortuneerd voorzien…

Hij denkt: 'Een fijne griet.' Al spoedig komt-ie klaar. De ander echter niet. Ze voelt zich zwaar genept en zegt 'm onvoldaan: 'Een goed begin: je hebt het halve werk gedaan. Hij voelt zich nu een kalf. Weer doen ze 't. Zij zegt: 'Neen, het gaat maar half en half.' Hij zegt: 'Da's samen een.'…

Alle vrienden, broertje, Pa ook tante Griet want die is lief; als ik langzaam met mijn vleugels sla, oh, wacht! poesje, hartedief iedereen mag met mij gaan, op warme winden zweven wij door wollig wit in richting Maan; en als het klopt wat jij mij zei dan vlieg ik weer met Ma…

Men noemt mij mens Ofwel homo sapiens Anderen zeggen knul Sommigen zelfs lul Een leraar vond me dom Mijn vrouw vindt me lief Mijn chef een rare pief Een politicus zag me als rood Een griet vond me stom Bij de een ben ik briljant Bij de ander een dilettant Een nudist ziet me graag bloot Papa vindt me slim Volgens Sjors ben ik Sjim…

Hij is zoals gewoonlijk aan het sjansen: de brommer ziet een mooie, jonge griet, maar juist daardoor een tegenligger niet. Het meisje belt. Er komt een ambulance. Een grote operatie blijkt te baten. Herstel wil na een aantal maanden lukken. Tenslotte mag-ie 't ziekenhuis verlaten.…

Noem me gerust een dulle griet In de dood... geloof ik niet.…

Gedreven,goedogende griet: Geknipt voor leiderschap, toch? Niet? (Zandloper) Als een klein vlak Land dat saai Blank kleurt Als Yell Roept: 'Word Als wij', sterft Kleur, wordt het doods. (Rondeel) Gelukkig is ze multicultureel, de knappe ex-staatssecretaris.…