Alle inzendingen over Herman

Herman Brood, Ilse de Lange, Daniel Lohues, Jiddu Krishnamurti en Jeroen Krabbé, maar ook de naam van Jannes van der Wal, onze wereldkampioen dammen, die bij Mies Bouwman zo olijk reageerde. Door Mies een beetje als een randdebiel werd weggezet.…

Mooi nieuws wel: Herman en Hendrika Boon Gaan driekwart eeuw als echtpaar door het leven Zolang is haast geen enkel paar gegeven Dus staan zij nu als 'curieus' tentoon Tja, huwelijksgeluk duurt vaak maar even Vaak zijn de perspectieven wonderschoon Toch is het nu na twee, drie jaar gewoon Als huwelijken worden opgeheven Relaties lijden…

portier, inmiddels gestorven Ik de persoon die g'woon goed slaapt Hoewel muggen maar bleven steken Zag ik reeds waarde De portier, tijd terug, begraven Wij, mensen die overleven Allemaal keren wij weer huiswaarts Waar ik bedaarde (Met een onbewezen hypothese) *Uit: Nooit meer slapen/(de eerste zin van hoofdstuk 1) Van: Willem Frederik Hermans…

sloeg ze kwaad haar vuist op tafel, toonde ruggengraat en trok de boel gelijk voor vrouw en heer Ze strooide met de dollars als confetti: zo’n 1 miljoen en nog een dollarcentje, zo werd ze bij de bank een gulle storter En tussendoor heeft Betty ’t boekje Betty serveert geschreven (vast genoemd naar ’t bandje), veelzijdig en geëerd als Herman…

gelijk de oude Hanlo meende dat jij was gelijk de dove Burssens zeide dat gij waart gelijk de domme Nijhoff vond wat u in boeken las gelijk de verwaten Hermans zag wat zich te Brussel openbaart gelijk de grote Lucebert u afrolde en als luchtmens u liet zweven boven de afgrond die uw leven is gelijk de machteloze Elsschot aan het dolen sloeg…

een nieuwe lente een nieuwe tijd heeft ons beslopen is in onze ziel en zinnelijkheid gekropen een tijd waarvan Herman met zijn liefelijke Mei nooit van heeft kunnen dromen een tijd vol krankzinnig absurdistisch gevaar een tijd niet meer tegen te houden een tijd die niets dan onheil lijkt te beloven deze mei is zonneklaar het einde…

Schrander mooi is die grijns, de grimas van Petra Hermans, op het wereldtoneel! Alsof het nooit anders was! Al, dat ik via mijn ogen uit onze wereld las. Ik genas: alleen en met de wereld, in mij, rondom me buiten en achter mijn grijnzende grimas! Zo ik had besloten: ik zou daar staan, voorgoed, altijd, onvergetelijk...…

Je trekt een broekje aan en slaat je slag Na elke zege hijsen ze de vlag Veelzijdig en geëerd als Herman Gorter Echt iedere beslissing wordt betwist Je hoort: De bal is ín! De bal is úít!…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken -- dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan -- bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan. 's Avonds lacht ze in een stille kamer, zonder…

IK lag te slapen op mijn bed leliebebloemd en met mijn witte vingeren dood doodstil. Het was daar stil stil stil -- Ruisen van waskaarsen, 't knappen van vlamamandelen, de lucht goude as -- schaarse leliën lagen op mijn sprei te wandelen. Ik ben geboren als een bloem brekende in de bleke lucht als 't guldene lente is in de lucht…

Gij zijt een bloem, een lichte rode bloem in donkre kamer 's nachts, een bloem, een bloem - vèr òm der stede opschokkend gedoem, dicht òm der stilte suiskokend gezoem - een lichte rode bloem, een witte bloem. Gij zijt mijn hart, mijn eenzaam levend hart, de daden van mijn lijf slaan rondom hard, wreed klaterende stem veinst vreugd en…

Daar ligt dat water -- dat schitterende water. Zie hoe het schittert, het schitterspreekt, schittertrompettert in de lucht in de donzige gonzige fijne satijne lucht -- dat droogzilvere opzwemmende water in dat rondomblauwe dronkkoude dronkdiepe water, 't is een zee bleek sprekend schuim een woordenmond in het ruim schreeuwende door de…

Het leven is een feest dat iedereen wel kent. Je bent er ooit geweest, er klonk een nare band. Je had geen conversatie, je keek steeds op de klok. De enige compensatie lag in een flinke slok.…

Hé, Ik wou jij was de lucht dat ik je ademen kon en je zien in het hoge licht en door je gaan kon. Waar zijn je armen en je handen en die witte overschone landen van je schouders en schijnende borst - ik heb zo'n honger en dorst.…

't Gaat slecht met onze zuiderburen, eerst de premier; nu is de koning brekebeen. Waar moet dat met dat arme volkje heen... straks moeten ze vervangers huren. In naam van de verkeersveiligheid.... misschien heeft Vollenhoven tijd.…

Nieuw is uit, bij ons in Nederland Na Heinsbroek heeft ook Nagel geen vertrouwen electoraal het langer vol te houden en zet zichzelf voor langer aan de kant. Ik denk zo maar, dat alles is beslist... Dit was de laatste nagel aan zijn kist.…

Ik stuur U slechts één hartekreet, 't moet... een n vergeten, ja dat weet ik wel maar er is reden dat ik dit zo spel; ik heb slechts één hart dat hiervoor bloeden moet. Ik blijf de regels consequent negeren. U kunt ook dit sonnet dus annuleren.…

IK wilde ik kon u iets geven tot troost diep in uw leven, maar ik heb woorden alleen, namen, en dingen geen. Maar o alzegenend licht, witheerlijk, witgespreid licht, daal op haar en laat haar nooit zijn zonder uw zalige schijn. Zij is zo stil en zo zacht als gij en niet onverwacht zijt ge voor haar -- zó is het water voor een…

Ik zag er nog geen één op straat, vandaag de echte Zwarte Pieten zijn verdwenen, misschien namen ze allemaal de benen.... maar waar naartoe; dat is de grote vraag. Ik ben gaan zoeken en ik zag al vlug hun petten ik keek TV : Srebrenica enquête !!!…

Vanmiddag stierf mijn kat Zij was wat oud en ziek en moe Zes levens resten haar De muizen maken grote sier En ook de vogels fluiten veel te vrolijk Zelfs de hond van de buren houdt even op met blaffen Ik zal haar "koppen" missen Het schuren van haar pluimenstaart Haar teiltje blijft nu onberoerd Geen melk meer en geen brokken Ik word…

De gonsregen, regen - het òpbewegen van bladen als water valt, de regen valt valt valt. Zo in me zelf gedoken te zitten in 't glanzige niet meer witte licht - en nooit te beginnen beweging en niet te bezinnen. De regen maakt grauwe strepen in de gladgrauw geslepen lucht - de gordijnen hangen…

Een late bader op het strand De zee herademt na de zomerdrukte en rolt haar natte loper uit steeds weer, steeds weer... Getijdenmoe, maar nooit aflatend geeft zij gehoor aan eb en vloed onstuimig op het ritme van een eerste najaarsstorm. Een verloren meeuw krijst zich moeizaam een weg naar het ruime sop. De zomer is nu verder weg…

Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan, verzadigd krachtig, in het hoog gezag des avonds met in 't oog vierkant de dag van licht, waardoor zij zwaaiend zijn gegaan. Zo ga ik ook, terwijl de grote maan kogelend voortgaat langs de stroeve dag der nacht die 'k even koperhel òpzag, mijn armen en mijn hoofd zijn welberaan. Dit heb ik zó…

Vroeger, toen ik klein was, was de sneeuw veel witter Maar ook veel roder, als mijn vader mij bij min vijf buiten een bloedneus sloeg Vroeger toen ik klein was, scheen de zon veel meer Maar ook was ze veel heter als mijn vader mij, op het middaguur, buiten had vastgebonden aan een paal Vroeger, toen hij jonger was, had…

Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede voor me, in malingen de bochtpenseelde lucht en de zon de hoge ongesteelde bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden. Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden strekt zich en lacht met de uitdove weelde verflauwend tot het niet veel meer verscheelde van warmte en wolken die het maken heden.…

Een heks in Eigenbrakel die hoopte stiekem op een mirakel. God zij geloofd. Het vuur is gedoofd. Ze liepen te hard van stapel.…

Er was eens een tandarts in Waatjes die zeurde en had teveel praatjes. Hij dramde maar door maar vond geen gehoor want praatjes vullen geen gaatjes.…

De nacht licht weer op in Bagdad Rookpluimen vullen de ijle lucht. Irakezen schuilen of zijn op de vlucht voor kruisraketten op zoek naar hun stad. Hier komt geen winnaar uit een strijd waar domheid en onwil welig gedijt.…

Kleuroverspanning Boog van einder tot einder Vervagen tot niets…

Het was niet te vermijden Ze gaf me meer dan ik haar vroeg. Ik schoot rood aan, ging hyperventileren. En dan dat rokje dat ze droeg. Ik hoorde slechts de helft van al haar zinnen. Geen erg, ze was het bissen waard. Wat zou ik zonder juffrouw Els beginnen? Terwijl ze vaak onwetend naar me staart. Platonisch, ja zo kan je het wel noemen. Maar…