Alle inzendingen over Het strand

rollende golven het strand bedolven onder schuimende koppen het moet wel kloppen een oude man duinpan, het klotst aan de rand van het strand de oude man, ziedende zee een verloren land…

op het strand bouwden we mijn kleine zoon en ik zandkastelen zal ik nog wat zee naar je brengen papa vroeg hij op het strand denk ik buiten de tijd meng ik dromen met de werkelijkheid hoe jong was ik toen vader me verliet…

Je voelt wel voor een dagje naar het strand tot blijkt dat de directe treinverbinding verdwenen is. En bij die ondervinding krijgt menigeen dan vreselijk het land. Nee, Zandvoort is te zwaar voor de NS: Zien die meer in een Poolse strand-expres?…

Voor mij een strand een eindeloze vlakte aan de waterkant, kabbelende golven bespoelen het witte zand. Waarom, dierbaar strand, zo immens ver weg van mijn vaderland en de moeder die ik mis, voel ik me zo aan jou verwant?…

Vaak kwamen wij op het strand en omarmde wij elkaar. Het was puur liefde, die wij hadden. Tranen van vreugde heb ik, omdat ik je graag mocht. Op het strand stond je daar ineens, dat weet ik nog. Nu moet ik zonder jou, want je bent ineens uit mijn leven. Het doet mij pijn en veel verdriet.…

Ik stond aan het strand, en schreef mijn naam in het natte zand. Toen kwamen de wind en de regen, om mijn letters uit te vegen Maar hier blijft mijn naam voor altijd staan!…

Ik zag je dansen op het strand golven verdronken in jouw ogen alsof je zweefde over het zand terwijl sterren overvlogen Ik zag je dansen op het strand zonnestralen op jouw toneel ineens pakte je mijn hand we vormden spontaan een geheel We dansten samen op het strand ik vloog met je mee in de nacht emoties namen de overhand deze droom…

spattende witte pluimen die woest worden neergekwakt op het zand van het strand…

spattende witte pluimen die woest worden neergekwakt op het zand van het strand Noeste flitsen doen mee dalen neer op de woeste golven van de zee door het gedonder in de lucht gaan meeuwen schreeuwend op de vlucht vliegen weg boven het natte zand van een verlaten strand…

elkaar spattende witte pluimen die woest worden neergekwakt op het zand van het strand Noeste flitsen doen mee en dalen neer op de woeste golven van de zee door het gedonder in de lucht gaan meeuwen schreeuwend op de vlucht vliegen weg boven het natte zand van een verlaten strand…

Fantastisch op het strand, een zalige plek. Uitverkoren met een zonnetje, genietend van strand en zee.…

Ik hecht aan: de kleuren van 't hout en van het strand en van de zee en van de hemel, de ribbels op het zand, de lijnen aan het strand en in de zee en in het hout. Zoals 't zachte wier en een gewemel van pokken hecht op 't zoute hout…

Het strand, Tussen vast en vloeibaar Gaan tot aan de rand Wachtend op de vloed Overspoeld worden En geblust, vooral geblust…

Vrijwilligers slaan toch een vreemd figuur Als die vol trots de wereld laten weten Dat onze stranden zijn om van te eten - Wat mij betreft met hulp van de natuur. Wie houdt er nou het strand niet schoon en fris Als tweemaal daags het water wassend is ?…

Een zeehond is op het strand van Terschelling bij het paren overleden. Een echtgenote had hij zich verworven, Zo ’n beest houdt graag de eigen soort in stand. Dat deed hij bij Terschelling op het strand, Maar daar is hij de liefdesdood gestorven. Als dan ineens zijn hartje niet meer klopt, Dan is hij op zijn hoogtepunt gestopt.…

Ergens gelegen staand op strand, het strand en ik kijk, zoek naar symmetrie, voortvluchtig. Terwijl gaat de zon.…

het Hollandse strand in zomertijd: snelkookpan of bruinbakoven…

Was ik maar de wind die je mag strelen als je uitwaait op het strand…

De wervelkolom van een uitgestorven dier: scheepstrap op het strand.…

Samen lopen wij over het strand innig verliefd, wij lopen hand in hand Kijkend naar de zonsondergang wat ik voel voor jou is levenslang Levenslang wil ik jouw liefde ontvangen wat ik voor jou voel is een intens verlangen Zo lopen wij uren op het strand Met jou tijdens de zonsondergang verlies ik mijn verstand Jammergenoeg duurt dat moment…

op ga weer verder verder op het stille strand helemaal alleen…

lieten zien aan het strand een kleine amourette blij die altijd kwam met vloed toch later weer langzaam wegebde naar dood tij…

Een jongetje op het strand Het speelt met het zand Graaft een kuil Maar niet voor een ander Hij is met zijn zusje Ze vallen erin Voelen, woelen zich in ’t zand, zon, zen en zin In ’t geloof dat er niets verandert Dan later ieder z’n gang Het volle leven lang Met hun kinderen ook weer naar ’t strand Ook die voelen, woelen met het zand…

Op ongerept strand alleen met mijn voetstappen omarmt mij de wind.…

Er ligt iets op het strand Het is dood zeggen ze Dat is niet waar Het leeft Het beweegt van links naar rechts Men pakt een hand Er wordt om gevochten Er wordt aan getrokken Het wordt in schoenen geschoven Tot het versleten is En wegspoelt in de branding…

Rood De zomerzon Langs het strand Mensen gaan naar huis, Verbrand Langs Het strand De vleesgeworden welvaart Badend in de hete Zomerzon Zomer, Zomaar luieren In de zon De warmte als een Deken Na De lente Komt de zomer En is de herfst Aanstaande…

Ga mee hardlopen langs het rulle strand zee sterren lichtvochtig zand loop mee tot onze harten gelijke snelheid kennen vermoeid vallen hand in hand op het strand en jou mag kussen onder sterren.…

zag je hoe kalm de zee werd toen de wind zich terug trok hoe luidruchtigheid oploste in stilte zag je hoe zacht achtergebleven vogelveren zich lieten vallen op de platgetreden grond van het verlaten strand zag je hoe stil het werd toen de meeuw het verloor van de elementen en strandde op het zand…

Zijdezacht draadwerk laat de reizigers stranden en maaltijd worden.…

Bergen van meisop rollebollend door de wind stranden voor het duin.…