Alle inzendingen over Hooft

Kultuurvreten: ketch-up yoga op hot-dog karma, Bahavadgita lezen bij licht van wierook terwijl de wensdroom Witte Licht op lage pit in de gaarkeuken van het moderne denken verpietert. Tussen acupunctuur-pop en zen-beat met spreuk spiritisme en dooddoener drugs wordt slijk tot golem en tot god gekneed: in zijn dode mond is mode het baalsjem,…

Ja, ik geef het toe, ik beken het openlijk: mijn lichaam was altijd een toren zonder uitkijk. Ik heb hem steen voor steen in folianten gepend ik heb mij geplooid naar de tijd en de trend. De stenen die ik uit de wand verwijderd heb zijn de woorden waar ik dit gedicht mee schep: ik kijk naar de wereld waarin gij woont en al zie ik onscherp en…

Moeder, gij hebt mij moeizaam uitgespuwd En van elk jaar de harde striem verdragen Want mijn waaien was niet gauw geluwd Ik wou eerst in alle kieren klagen. In uw hagelwit harnas gemetseld Zijn wij samen door de tijd verwond Die ons nimmer wilde dragen En bittere lijnen kerfde rond de mond: Of er een vrucht is van dat alles Vraag ik mij…

Liefste, hart en woorden Houden voor jou stil, Jij blinde vlek in mijn vermoorden Van wat ik vergeten wil. Kleine vink, lieve kleine kinkel - De liefde speelt mij parten - Baby-face, bijou, scharminkel Voor wie ik alles weer wil tarten Tot ik, als vroeger, blind van pijn Weer neerlig, eenzaam in het laken Het gaat niet om het zijn…

Op een dag zal ik weg zijn en wat dan? Verdwenen zonder een teken te geven of te nemen en het puin dat ik achterlaat is niet langer lachwekkend. Want wie als ik nooit heeft gebouwen laat niets achter dan verwachting en verwarring en wat dan? Wellicht in uw herinnering zal ik stollen verstijven, niet lang meer blijven maar verbleken…

Misschien verlangde hij wel keiharde kanonslopen in zijn hakenkruis te voelen schuiven, teneinde daar een moeder te vernietigen, die woekerde. Een & Ander komt niet in de vele boeken voor waarmee wij hem zo gretig van ons afschrijven. Want rukken niet vele legers gelaarsde vrouwen ons binnen en af? Het geschut der organen mag geruisloos…

Here, zonder naam en zonder gezicht Zie vanuit den hoge Op uw droeve eenhoorn neer Die danig hunkert naar uw licht, Die sierlijk door de wouden dwaalt Maar bladeren geen voedsel vindt, die voor de poort der doden draalt, Allen bladeren op uw wind. Here, zonder handen zonder stem Snij de lichtlans van zijn voorhoofd En vang hem…

zet mij zinsbegoochelend op het verkeerde been niet aan de tijd geketend schilder ik dan als Vermeer ongebonden aan een plek spreek ik zelfs oude talen Grieks met Plato en met Bonifatius Latijn speel ik mazurka's van Chopin als Arthur Rubinstein zing als een merel, hoogbegaafd schrijf ik aan Hooft poëmen Ik mag niet klagen…

O Lenteroos, hoe zijn uw bladen Dus slap, hoe hangt u 't hooft zo neer, Dat koorts, met zilvren dauw beladen, Kon strijken aller bloemen eer? Waarom is schoonheid juist zo teer? Waar is dat blozend rood geweken, Dat aangename rozenbloed, 't Geen eedle zielen kon ontsteken, Om uwe waarde, in minnegloed?…

Het Muiderslot in heldere avondzonnestralen met toneeldrama liefdespoëzie en verhalen had de grootse schrijver Pieter Corneliszoon Hooft het nu oude middeleeuwse kasteel bewoond in de gouden eeuw was hij humanist koos geen partij in de tachtigjarige kerkentwist.…

De wanhopige krijskreet werd niet opgemerkt, terwijl je tekeningen boekdelen spraken en je gedichten een horrormovie exploiteerden, zonder dat je als een Jotie T'Hooft met de dood koketteerde.…

Hooft - heeft zich in de Gouden Eeuw over dat historisch-cultureel erfgoed ontfermd.…

Een glazenwasser uit een of ander land, solliciteerde op een personeelsadvertentie uit de krant. Stond die gek op de voorstellingsdag, met een emmer en een ladder in zijn hand, in de spoelkeuken van een 5 sterren restaurant. Ook kwam er die dag een bordenwasser voorbij. Hij dacht: "die baan is van mij". Maar ook voor hem viel de uitslag niet…

Ik kan niet tippen aan Jotie T'Hooft, ook al probeer ik de historie te herhalen, zijn wij beiden te oud voor romantiek en kijkt Jotie meewarig op ons neer.…

Misdeeld van lijf, van geest beroofd, Zo schetst gij hen in iedre bondel: Hen, 't volk de harpe waard van Vondel, Hen, 't volk de veder waard van Hooft! Ik zoek vergeefs naar één gerechte, Van Irving af tot Willis toe, Die aan hun deugd zijn zegel hechte, Die Stuivesand geen onrecht doe, Die Evertsen een eerkrans vlechte!…

(voor Daniël Vis) De manier en de integriteit waarmee je Jotie T'Hooft tot leven wekte, zal me altijd bijblijven, want je deed het subliem en vol overgave en respect.…

Gij Vondel, Bredero en Hooft Waart niet van dichtgenie beroofd, Dat ziet men aan 't debiet! En gij ook, Bellamy en Poot Waart lang niet van talent ontbloot, Maar Catsen waart gij niet! Want Gij blinkt boven allen uit, Gij sloeg een nationale luit, Gij zongt een Hollands lied!…

Je kennis van Piet Hooft schiet wat tekort . . .? Ik heb het over scherm en toetsenbord. III Italiaans sonnet Ik heb het over scherm en toetsenbord; de Rederijker Hooft kan je vergeten, je literair gevoel lijkt krap bemeten; misschien is dat het wel wat er aan schort.…