Alle inzendingen over IC-bedden

in mijn verliefdheid steel ik zalige stonden jouw lachen in mijn bed vertellen jouw handen mij verhalen op mijn huid ik adem jou en je warmte langzaam in en uit de dag klop op nog onbekende deuren tot onze blikken zich wortelen en zich verrukking uitbreidt diep onder mijn vel.…

ik voel je adem tintelend op mijn huid ik hoor je stem huiverend in mijn oor ik proef je zilt in mijn mond ik ruik je geur krachtig in dit vreemde bed ik zie je opwinding stralend, bezitterig en ik lach zo moet het zijn Kom mijn lief ik wacht straks mag je terug naar haar.…

eenzame sticker demonstratie vertrokken achter op een rug de bierkar boldert de keien op naar buiten ten demontratie een inval om nooit te vergeten treinlading van immigranten stickers van de vlag en van de verdoemenis worden uitverkocht drie studenten wijsneuzen op een bankje ver van hun bed…

De lucht is zwanger van geroezemoes, wakkere ik doldraaiend in mijn wankel bed. Een schim schakelt door het donker en de nacht schrikt van het hart dat zwijgt in een lange vlucht.…

Vogels weten het al en lokken de mensen uit bed met iets van vrolijkheid en wijsjes die natuurlijk een ander doel hebben maar...durf te geloven dat het alléén voor jou is. Adem diep en duidelijk tot er ruimte is voor vriendelijkheid en levensmoed, voor lente en glimlach.…

Als op een dag de Koningin zal zeggen: “Het is genoeg, mijn tijd is nu voorbij, ‘t moment is daar de kroon af te gaan leggen, ‘k maak voor mijn zoon de plaats met liefde vrij,” bidden wij dan voor en met hen de bede: Heer, maak ons instrument van Uw bedoelde Vrede.…

Schimmen waren rond zijn bed; aankondiging van verval en ondergang, een gevoel van vergankelijkheid groeit met de dag: dit vluchtig beeld waarin hij zijn zelf verloren ziet gaan; een lange wandeling door de mist van het onbekende, zonder doel, zonder huis, niet wetend of het goed of slecht af zal lopen.…

En laat het nou vandaag dé vrij-dag wezen… U snapt: ik lig de hele dag in bed. Geen tijd vandaag dus voor een snelsonnet.…

er moest een keer en daarom kwam ik uit mijn pompoen gekropen ik verloor een schoen en de rest in mijn haast lang en gelukkig te leven met een man zijn harde hoofd naast mij in bed de adem uit zijn mond zijn handen kunnen overal en waar het past daar trekt hij aan ---------------------------- uit: 'Onder de luifel', 1998.…

Nu een twijg de stilte breekt is de eerste stap gezet naar een oorverdovend einde Alle woorden die je spreekt liegen machteloos verzet tegen alles wat ons schrijnde Nu gemeen genot zich wreekt woekert oud zeer in het bed dat hart en ziel verkleinde tot in het eeuwig ongerijmde.…

links is rechts en rechts nu links het verkeerde been uit bed desoriëntatie van a tot z niets klopt meer en alles tolt het wiel opnieuw om uit te vinden klare waarheden ontbinden opgestaan in boomloos bos elke stek moet hier nog kiemen roeien met te vinden riemen…

Je stapt je bed uit en stapt de werkelijkheid weer in. Maar soms..is het in die werkelijkheid zo treurig, zo triest, dat je hoopt dat het weer een droom zal zijn...…

in een kamer een vreemd bed je mond zo hard als een streep met een scherpe lijn op papier gezet je ogen in een bleek gezicht zien geen werkelijkheid maar dromen een gedicht lief, de tijd heelt niet onze wonden vervaagt alleen dat moment van die ene seconde…

het vrouwtje in de rode jas heeft nog veel levenslust ze is al vijfenzeventig toont zich als net zestig na haar weduwtreurnis lacht zij weer naar het leven op de golfbaan ontmoet zij hem een poener met een petje hij is een prille vutter kent niet haar aantal lentes tevreden delen zij getwee zijn brood, zijn bad, zijn bed…

gezeur met je ouders wat ze willen is geld kinderen die werken en papa is de held sommige dingen zijn gewoon niet te begrijpen dat kleine kinderen moeten werken en voor de kost moeten slijpen stapelende kinderen boven op één bed het kan gewoon niet meer wachtend tot iemand ons redt.…

breekbaar hangen diamanten in een wiegend spinnenweb roze nevelt zon zijn eerste licht op een gegist bestek de herfstdag warmt zijn vruchten langzaamaan tot rijp in oogsten worden de seizoenen van dit jaar afgesloten wat rest is rust en winterveiligheid het wortel bed is al gespreid…

een golf klapt vol op het schelpen bed dat in glinstering wordt geschoond de meeuw krijst kort vliegt gelaten vele kilometers naar zijn stek eeuwenlang strandt zee al brekend aan de voet der duinen en toch is er die lach in het herkennen van de schepping iedere nieuwe dag…

Muziekaal ontvangen blosjes op je wangen kaarsjes en een slagroomtaart dat hoort erbij als je verjaart snoepjes en toastjes en natuurlijk een heleboel cadeautjes slagroom zit er op je snoet het duurt heel lang voor dat je naar bed toe moet maar dan is het toch allemaal voorbij jammer dit is het einde van je verjaarspartij.…

Hij was met recht het kind van Sartre In zwarte kleren had hij rondgelopen Droefgeestige gesprekken gevoerd En donkere gedichten geschreven Veel gerookt en nog meer gedronken De Sartrejaren die volledig aan mij Voorbij waren gegaan hadden in hem Alle treurigheid ontstoken en het Zaad van duisternis had zich weten In te bedden Toen…

Ik ging eens zitten voor een tragisch traagsonnet Dat was toch zeker wel een week of drie geleden Wat was ik sloom en loom vanaf die tijd tot heden Waaróm bekaf, geknakt, gekluisterd aan het bed? Een traagsonnet heeft twaalf of dertien lettergrepen! Vandaar dat ik geruime tijd was uitgeknepen!…

regen op een luie zaterdag de druppels die ik zag toen ik nog in bed lag deden mij besluiten nog even met mijn rug gekeerd naar de bespatte ruiten verder te sluimeren, van tevredenheid te knorren te spinnen Ik blijf vandaag voorlopig maar binnen.…

het stormde en het stormt nog we wachten op het moment dat de wind gaat liggen stel je voor de wind verdwijnt en dat je dan zegt 'de wind is gaan liggen' aan de rand van het bed van je vragende kleindochter 'de wind is gaan liggen schatje de wind is gewoon moe, hij moet slapen'…

dien avond heeft men ons gekleed te bed gelegd, als in een rose medaillon voor iedereen te kijk - en o bepoederde horreur, het clavecimbel speelt door. -------------------------------- uit: 'Een harp op wielen', 1959. * panier = open mand…

Hoe zacht ze speelt met sluike sprietjes ontwakend langs de smalle slingerweg en op het water wel een handje helpt met openvouwen van een lelieblad de pure naaktheid van een boom belicht om halverwege de ligusterheg zich neer te leggen in het kreupeldicht geweven bed van de vergeet-mij-nietjes.…

Soms wil ik omdraaien denk ik weemoedig aan omdraaien het roer om of een bladzijde terug halverwege in een onbestendig boek terug is bekend Gewoon mijn bed weer in de nacht door terug kruipen tot de avond ervoor een besneeuwde zondag inglijden Of juist een dinsdag over zonnestralen…

’t Is vrijdagmorgen...nog geen snelsonnet Wim Overweg staat daar nog fraai te pronken Te laat...verzaakt...wat ben ik diep gezonken Uit schaamte kruip ik maar weer in m’n bed Ik droom...een onbewaakte overweg doemt op Te lang...daar komt Hans Mooi met in zijn hand een strop…

‘René Artois’ is dood, de antiheld; Z’n zaak gevuld met Duitsers, lege flessen, Begeerd door Gruber en twee minnaressen, Dan vlug: het bed omhoog, want Londen belt! En ná al die problemen, dat gedoe, Zingt boven Edith hem een liedje toe.…

Liefst wilde je nog een keer ongelooflijk klaarkomen ontploffend orgasme als een waterstofbom De hele wereldbevolking mee in je graf In rook opgaan was jou te traag in één klap en niet laag voor laag op bed naast jou werd ik door jouw koude graftengels aangeraakt…

Rijp over de velden Boomstronken en takken Handen in de zakken Gaat voorheen beknelde Onbekende wegen Kruist verbeelde degens Tot Holle haar bed schudt Hoe ongerept kun je zijn Al je voet nog boven Onaangeraakt terrein zweeft Kort voor het zwartijs scheurt…

met palmbladeren bedek ik je bed ik tooi je met veren van de krachtige arend omring je met hemels geurige kruiden zuchtend blaast de machine lucht in je longen het infuus dient tikkend zout en glucose toe helend verbinden we de treden van de trap…