Alle inzendingen over In een oogopslag

De kleur is niet belangrijk het gaat om de oogopslag die zegt alles van 't innerlijk en straalt uit een gulle lach Ja, ogen kunnen praten let op, het is echt waar nu heb je 't niet in de gaten maar ooit is die éne blik daar Ogen kunnen uitstralen hoe men zich voelt vandaag ook kunnen ogen balen de oogopslag is dan vaag Maar het mooiste…

Geen woord teveel hoop ik dan maar of 1 gebaar of oogopslag maar voelen laat zich niet verwijzen en plant zich schaamteloos voort richt zich op zeldzaamheid dat immer luistert en vertaalt een andere taal spreekt de taal van het altijd verstaan.…

ja het doet ertoe wat komt en blijft hangen als avondlicht de lange aftiteling van een gedicht het naspel waarin je verschijnt en langzaam weer verdwijnt het eind van de dag de echo van het licht een laatste oogopslag…

Hij plant woorden in haar huid als taal eerst slijpt en dan zwijgt spreekt haar oogopslag ijzig blauw zij speelt dauw en verbloemt tot sneeuw haast zwart de eerste narcis laat ontwaken…

Ik schrok vanochtend door een oogopslag Je liep ineens weer levend langs de grachten Ik hoorde weer je stem en hoe je lachte Een kwart seconde dacht ik dat ik je zag Het doet nog pijn, je hebt echt geen idee Je zoontje wordt in januari twee.…

ze verleidt je met haar zilveren lach bespeelt je met heldere oogopslag lest haar altijd naar liefde hunkerende dorst met hoge zang kwieke snavel en sexy citroengele borst de mannetjes in de race voor de immer betoverende pimpelmees…

Als uit de verte Ken ik jou Een horizon niet Aangeraakt Toch zo bekend Zelfs zonder oogopslag Onzichtbaar Vaak gezien Als uit de verte Zie ik jou Fata morgana Onontdekt Toch zo bekend Zelfs zonder woord Stilzwijgend Veel gezegd.…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

Verleidelijke oogopslag omfloerst door donkere wimpers zwart satijn de sluier die haar silhouet omhult bloemen in haar haren alleen voor hem geen schaduw van twijfel als zij haar hart voor hem opent en zijn lippen de hare kussen dan glimlacht de wind…

daar sloop iets weg heel stil in het donker als een schaduw in de nacht daar verdween het plots in een oogopslag vloog het weg als een vogel daar bewoog het heen en weer als 2 klauwen in de lucht, maar oh gelukkig was het een tak…

Je bent verrukkelijk, je bent lief je bent mijn zon in superlatief ik voel je handen nog over mijn lijnen ruik je geur die straks weer zal verdwijnen je laat me zweven het hele leven in je oogopslag op een namiddag van een zomerdag…

Jouw ogen vullen zich grijs kleuren schaduwen in zwart-witte lijnen, doorwaadbaar in het spiegellicht je wist de warmte, smelt de schaamte in wangenrode armen donker en duister apart omrand je mijn huid met een oogopslag…

niet aan je blik maar aan je lichte oogopslag merk ik de aarzeling het verlangen van je hand door mijn haar te glijden zoals een hinde weifelt bij haar eerste sprong de durf inschat weegt jij de begeerte af aan je vingertoppen voel ik de perfekte landing.…

Iedere avond het warme gevoel stralend zoals zij naast mij ligt daalt haar passionele schittering die ik vang in één oogopslag.…

De onbevangen oogopslag van een kind, eeuwigheid in een moment.…

perspectief een tweede keus nieuws meteen al retro mensen lief maar te veel ego ben onverwacht ontsnapt niemand heeft het ooit gedacht of aan zien komen van de een op andere dag heb tal van knoppen finaal omgedraaid spiegelde heel even maar wist amper waar ik was gebleven natuurlijk een gewone vent maar eentje die nog niemand kent in oogopslag…

het zijn niet de woorden die zinnen schrijven het is niet de oogopslag die huid laat tintelen het is niet die ene blik die wangen laat gloeien het is niet de mond die liefde laat spreken het zijn de handen die spreken, leven en laten voelen waar taal tekortschiet…

De onaanraakbare liefde van een oogopslag, de bevrijdende diepte van het wak. De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

een wand vol gezichten richt zijn oogopslag naar mij ik buig en laat mijn haren hangen want hun ogen zwichten als ik lijd, aan averij niets blijft achter houten kijkers alles is, zoals het is verborgenheid schept geen genoegen als ik daar jouw mens-zijn mis…

U kunt vandaag gewoon wat zitten dromen Want vraagt men wat er scheelt dan zucht u; 'Ach' U doet een mooie trieste oogopslag En zegt; 'Ik had me zoveel voorgenomen' En ruim voor vijven roept u dan: 'Ajuus!' Blue Monday is een schitterend excuus.…

de levenloze schuwe zijdelingse blik schichtig wantrouwend grijsgroene kleuren het paletmes vlakt de verf van zijn blik niet af de verlorenheid wie ziet hij in de spiegel blootshoofds open jas naar binnen gekeerd hartverscheurend zelfportret de oogopslag…

Maakte Mij blij en opgewonden De dame die het betreft, met Een uitzonderlijk, uitstekend En meer dan heerlijk lijf Zorgde met slechts haar Oogopslag, een blik van Beroering, opschudding en Vlinders op vleugels van lust Gelardeerd met Liefde…

Ik heb zonet mijn kruk in de hoek verlaten Ik zie mijn opponent Dit is het moment van liggen of staan van doorbreken of gaan IJzer gerinkel Beiden klaargestoomd Adrenaline stroomt Bloed vloeit Agressie bloeit In een oogopslag Arriveerde een mokerslag zwart…

Ik bijt kinderkopjes, het sap tussen mijn tanden vergeelt mijn oogopslag ze geven geen kik, langs de stoeprand veeg ik het speeksel glad, als gedachten aan mooie witte winters waar kou niet deert de restjes peuter ik -onordentelijk- uit mijn melancholie.…

Eén oogopslag sprak vaak boekdelen Liefde, de stuwende kracht van alle werelddelen.…

nu dageraad haar sluiers licht de rondgang door mijn nacht heeft afgesloten met de vochtige oogopslag van zonnedauw wil ik gauw de avond terug een rilling langs mijn rug laat spoorslags zeven rozen achter en de indruk van wat ooit zo rotsvast in mijn leven lag…

rood schemert zacht als wit de nacht ontkleedt van zwart licht de plaats inneemt naast schaduw van het donker slaap zich wakker maakt en droom beëindigt met een oogopslag dan zie ik jou rood geschemerd lichtend voor de dag…

was het toen je met kuiltjes in je wangen met verlegen oogopslag in de camera keek? misschien was het later toen je niet meer bang leek en woordloos verdween? het lege landschap verlaten zonder jou…

Van de dokter mag ik geen wolkentoetje dan leef ik minder lang Vastberaden legde ze haar grijsbenige hand op de stapel bontgekleurde wolkentoetjes in haar winkelwagen Een opstandige glans In haar bleekblauw broze oogopslag Mijn broer is ook al zo zo goed als dood Ze maakte een missie van haar ongehoorzaamheid…

Vraag me niet waarom de regen valt ik kan geen antwoord geven hoelang de zon de aarde warmen zal en alles laat herleven maar als de wind het koren streelt of water stuwt over de dijken zal ik met een oogopslag de diepte van je ziel bekijken en vind ik daar een wederwoord dat terugblikt op het mijne stel dan nooit geen vragen meer maar…