Alle inzendingen over Jij

Ik heb vrouwen gekend vele vrouwen Vrouwen die lief waren of gedreven rad van tong en mooi Maar ergens was er iets dat ik niet vond in hen Hun blik was gericht naar buiten en als ik dieper keek zag ik slechts leegte Toen ik jou ontmoette was het alsof ik ontwaakte uit een eindeloze slaap Jij was zo anders… zo speciaal...…

de weg die jij vond met al zijn kronkelwegen bewandel jij graag in je eentje alleen wil jij de berg op klimmen niemand mag dichtbij je komen das je goed recht maar blijf niet in deze schaduw wandelen laat mij van je houden want als ik aan jou denk, klopt mijn hart sneller voor mij ben jij de zee waarop ik wandel geeft mij warmte van…

Als jij mij in de ochtend wekt zal ik luisteren naar jouw verhalen tot jouw tijd om is. Dan mag jij sterven in mijn armen lieve kleine vriend[in[. Ik zal muziek voor je spelen. Een plaats zoeken waar jij voor altijd zal slapen. Maar eerst moet jij nog komen lieve kleine vriend[in]…

jij bent mijn synoniem in taal en gevoel…

Het zal toch ergens iets bedoelen Zoals jij in alles iets prachtigs kunt mengen...…

ik wacht op je terwijl jij reist onderweg naar jouw naam en een wijle drijft onder een bonzend en veroverd vrouwenhart waar je als vederlicht gewicht, na erkenning in een veilige duisternis, te samen in enkelvoud start zo tel ik mijn uren af terug naar de aarde en jouw dagen die spoedig worden geboren als je dan…

meid heb je het niet koud in dat flodderding, hier, trek mijn vest aan ik ben als onkruid dat vergaat zomaar niet typisch jij, met je prachtige handen waarin levensjaren liggen die ik in streepjescode lees ik kruip in je vest voel me warm en geborgen en jij vertelt van vroeger zoals je steeds vaker doet ik hou van jou, je golvend…

Jij de boter ik het koek'je Samen het...Boterkoekje Jij de peper ik het munt'je Samen het ...Pepermuntje Jij de sneeuw ik het vlok'je Samen het... Sneeuwvlokje Jij de boom ik de schors Samen het Boomschorsje Jij de dons ik het deken Samen het...Donsdekentje Jij de noot ik het dop'je Samen het Notendopje…

Jij, mijn liefde mijn gevoel voor jou groeit maar door... onberekenbaar... Want met jou deel ik niet alleen intense gevoelens, maar ik vermenigvuldig ze ook…

Schat, ik weet dat jíj zult wachten tot ik voor áltijd blijven mag!…

voel jij ook al, buiten dan, de prille schijn van een nieuw begin de herhaling van voortgang, de finale van de dood ik zeg maar, even ontwaar ik kleuren die als geschilderd verschijnen dus bruin, rot en zwart luiden de klokjes jubeltonen die onhoorbaar klinken over de doffe grond van gevoel vergetelheid of gedempte temperament…

Zo dichtbij als jij is er niemand, zo dichtbij bij dit dat er kwam mettertijd, onverwacht kwam ik daar weer voorbij, en daar was jij. Zo dichtbij kun je bijna niet komen, zo dichtbij als hier als bij jou en bij mij.…

Houd je haaks fluistert de wind bolt de zeilen stormachtig voelen en denken betovering van kristal haar worsteling ze draagt op haar innerlijke wereld voortdurend aan transformatie zet je scherp fluistert de wind onverwoestbaar doorgaan zo is het goed hart hoofd en ziel In lak'ech Ik ben een andere jij Inspiratiebron"Pan…

En jij zag van uit je ligplaats die spin daar heus wel zitten. Maar met een glimlach liet je haar begaan. We hebben je voor je laatste rust in de zon gezet, heel bewust. Je hield niet van de kou, die is waar jij bent er niet meer. Dat denk ik, dat is de hoop waar ik op bouw. Een ieder waarvan je hield, ze wachten jou daarop.…

als ik zou zwijgen zinnen tegen mijn boezem houdt wanneer het aanvalt in brandend verlangen dat meer bemint dan ogen al wat mooi is zou je dan luisteren als jij bij me bent als de nacht zwijgt zonder rede zouden we liefde kunnen rekken naar waarheid bemind om meer lief te hebben dan ben ik sprakeloos als jij bij me bent dat zou…

Jij met je schitterende ogen bent van mij - nu met een ring verbonden. samen zullen we zijn in mooie en slechte dagen - net zoals jij mij 't beloofde.…

goed is al vergeven maar jij bepaalt de vrijheid in je leven…

ik heb de zonnestraaltjes gespaard die altijd je lach vergezellen gesponnen tot een bloem die zo lang zij leeft licht en warmte geeft hoef haar niet te besproeien als ik spin zal zij groeien bij nacht gaat zij sluiten maar soms wordt het licht als jij droomt met een lach op je gezicht…

Jij weer en opnieuw als het lijkt wel altijd, levens geleden en nu dan weer en hier en altijd opnieuw. Jij hier, met je hand die ik streel in de nacht, met je voet die je strekt op de mijne als we liggen en zijn. Jij als altijd en altijd opnieuw voor nu en altijd.…

Weet jij, dat je als een cipres bent, slank en trots en krachtig, maar ook los van anderen, met ruimte om je heen, eenzaam op een heuvel, uitgelicht tegen het blauw van de eeuwigheid? Weet jij dat je een gedicht bent?…

Soms wil ik huilen dan lach ik maar want dan denken de anderen wat doet die weer raar soms wil lachen de hele dag lang maar wat anderen dan denken maakt me weer bang soms is het moeilijk je gevoelens te uiten ben ik verdrietig van binnen maar blij van buiten jij weet wat ik bedoel daar heb je vrienden voor je weet wat…

Ik ken het ook, mijn intuïtie laat het me zien en voelen wie jij bent en wat jij voelt, we leven in het nu van dit moment en van het woord als weerklank van alleen zijn in jezelf en ook verbonden met elkaar.…

ik zag je ogen gaan wegdrijven naar een verte zonder mijn bestaan jij keerde in ging naar het begin van rust en stilte vroeger ben ik met je meegegaan jou volgend in verstaan maar jij loste op ik verdwaalde in nevels die niet de mijne waren altijd ben jij terug gekeerd maar ik ben voorbereid ooit raak jij jezelf ook kwijt…

bent staat in het landschap druk aan de kant geschoven dwars heen door jarenlang zwijgen wordt er niet langer bij stil gestaan onwillig gaat het over kwesties verder geen weg terug uit het diepe moeras genadeloos afgemaakt alles wat jij bent, verloor zich in mij, wat ooit was.…

De mensen tegenover je, die kun je niet verstaan vanwege keiharde muziek pal achter je vandaan en tussen al die mensen in die enorme zaal voel jij je de eenzaamste van allemaal.…

Ogen ontmoeten, daar zijn de vonken Glazen prosecco die klonken De passie maakt me dronken Hoe diep ben ik gezonken Mijn hart blijft maar bonken Ben ik erin gestonken ?…

Jij bent de drager van de sleutel van mijn hart in de donkerste der dagen denk ik aan jou jij was de zondvloed die mij een uitweg bood door jou verdween het zwarte gevoel jij gaf mij rijkdom inzicht en een geweten en mijn grootste kunst is dat ik zélfs nu kan spreken met het hart van eens mijn grootste vijand…

jij bent o zo heerlijk zo zacht voor mijn huid zo zoet en zo eerlijk mijn zomer- en winterfruit jij bent o zo fleurig zo op en top roem zo mooi en rooskleurig mijn zomer- en winterbloem jij bent o zo stralend zo puur uit de bron zo warm en bepalend mijn zomer- en winterzon…

Stond jij zojuist schuw naar buiten te gluren terwijl de sneeuwstorm in en om jou alles wat een dag de moeite waard maakt meteen al in kilte leek te smoren Met wat nog rest aan uitzicht groene thee bij de naaste buren die alles wat teer en gevoelig is steeds in orgaan en hersenkwab tot in het radeloze toe beroeren Terwijl Sysiphus gaat…

en ik, samen één in beloofde trouw Ik voelde me als fluweel in je handen zo teder, zo zacht en oprecht niets zal onze liefde ooit scheiden jij mijn liefste, zo eerlijk, zo echt.…