Alle inzendingen over Joost Zwagerman

noem het het hoofd laten hangen maar dan toch ook het lichaam en om wat het verbindt... ik schrijf niet over het diepere het licht zonder geluid ingenieus draagt het informatie terug over de Styx vormde zijn geleidebrief die hij achterliet zogenaamd vergat waaraan hij met jou werkte zonder dat je het in de gaten had…

Pas op voor beste wensen van Henk Krol Ook na je dood kan hij je nog bereiken De man gaat voor zijn kiezers over lijken Op jouw verjaardag is hem niets te dol Hij zou, als hij daarmee je stem kon vangen Zelfs bij je graf nog slingers op gaan hangen.…

Moord´vrienden´ zelfdoding vindt z´n vriend in maatschappelijke medeplichtigheid en z´n vijand in moralistisch geneuzel! moordvrienden…

Lieve Joost, ik las Duel en nu weet ik het wel, je hebt de kern van literatuur en schilderkunst gevonden en ontmaskerd. Dat was je grote doel. Je hebt het El Dorado gevonden, maar je conclusie had beter aardegericht kunnen zijn, zodat er minder pijn in jou en anderen zou zijn.…

Wij hoorden Europapa van Joost Klein En kenners reageerden veelal juichend Men vindt het catchy, hip en overtuigend We schijnen echt een kanshebber te zijn Ik wil mij niet met connaisseurs gaan meten Maar maakt dit echt een kans? Joost mag het weten……

Behalve aan het werk van Zwagerman, Want daar houdt zo’n papiervisje niet van.…

De mening van Marianne Zwagerman: haar eigen leven is van groter waarde dan dat van chronisch zieken en bejaarden. 'Gezonde snoei' is haar coronaplan. 'Dor hout' noemt zij een oudemensenlijf. Zelf bloeit ze nog volop als takkenwijf.…

Douze points Joost mag het weten!!!! Europapa!…

Je taalkeuze werd naakter. Als een vermoeide zwoeger ontdeed je je van de badjas en sprong je in de vijver achter je onnaspeurbare sprookjeskasteel. Naakter dan dit naakt kon je niet gaan. Je perste er nog alles uit. Als een Don Quichot daagde je de dood voor het gerecht. Inmiddels spookkasteel zag je God als sluipmoordenaar, die elk moment…

Ravijndiep wordt door haar getreurd, omdat ze Joost mist, haar beminde. Hij is bij haar vanwege troost en zegt: 'Bezweken aan z'n wonden heeft hij de hemel nu gevonden. Verwelkomd door de Heer is Joost.' De man is zeer met haar begaan. Z'n troost spreekt Tamarinde aan. Ze klaagt niet langer steen en been.…

Als een verloren vlinder In de grote groene natuur Voel ik me alsmaar minder Dankzij jou uit die cocon gekropen Nu kijk ik angstig om me heen Ik zal altijd op je liefde hopen Je hielp me door weer en wind Je was mijn rots in de branding Voor het eerst werd ik echt bemind Ik vraag me af waar je nu bent, Wat je nu doet? Wordt een ander…

Was ik je 10.000 jaar eerder tegengekomen Dan had ik het wel geweten Dan had ik je naar mijn grot gesleept Om Sabelpoot te eten Dan had ik voor je vuur gemaakt Om je op Mammoetvel te verwarmen Knuppelde ik je zacht in slaap Met allebei mijn armen Maar helaas leven we nu En ben ik vergeten Waar mijn grot ooit was Joost mag het weten…

hij komt niet meer we zaten te wachten, wachten op hem de tijd die we zaten was roerloos, het licht maakte het notitieblokje tot een onbeschreven vondeling hij komt niet meer, iemand zonder klank in de stem had afgebeld Joost mag weten wie het was…

De vraag die lange tijd door de hoofden van nabestaanden maalt en maalt Malende vraag het antwoord wel weten maar toch de vraag als ik nou zou dan of als dit was dan De vraag die alleen beantwoord wordt na het rouwproces na de acceptatie na het verdriet, de woede en de pijn om hem die er niet meer wilde zijn.…

Pfeiffer en Zwagerman vinden het maar Sinterklaasgedichten Want een dichter moet het volk verheffen en verlichten Daarom komen veel poëten met een hoop vervelend gelul En allerlei onbegrijpelijke, saaie flauwekul Zulke gedichten vind ik ergerlijk en raar Daarom zeg ik: GEEF MIJ VAN WISSEN MAAR…

wist dan kon ik rustig verder leven zonder gruzels die in smoren hier het licht hadden gegrist maar zelfs Joost kon het niet weten want hij raakte er bezeten en ontvluchtte lang geleden al na uitgebroken twist zijn Bommelstein dat hij zo diende in een lege boekenkist…

Joost mag het weten... maar Joost is niet meer. Verslaggever voor het journaal: liet zijn leven in de zinderende hitte van de woestijn. Aangewakkerd door tonnen springstof. Springend door het zand, een spoor van stof achterlatend. Stof. Stilaan onze planeet innemend, er is geen ontkomen aan.…

Ik keek naar 2 voor 12 met Astrid Joosten, Een heleboel wist ik meer niet dan wel. Slechts die twaalfletterwoorden zag ik snel, Maar dat was niet genoeg om mij te troosten. Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

Maar wat ze nou bedoelen met die kreten Is iets wat Joost als enige mag weten.…

In Rotterdam wordt stevig aangepakt ’t Genuanceerde denken stokt helaas ‘We leven hier in Mekka aan de Maas’ ‘Racisten’ wordt er keihard teruggehakt Joost Eerdmans hoort nu bij de zielenpoten: De glorieuze winnaar uitgesloten…

ik gedenk in respect kende je niet toch doet dit besluit verdriet, het brengt me naar een plaats waar - handen naar de keel achter brillenglazen sust de schampere lach van het leven geen oordeel, slechts het gunnen van jouw zelfgekozen rust…

Joost las: `Poëten leven lang.' Hij greep de lier en stemde een zang. - Veel boeken heeft hij vol geschreven, En 't doel bereikt, waarmee hij zong: Hij bleef tot hoge jaren leven; Maar al zijn verzen stierven jong.…

Tussen mijn collectie boeken heb ik pockets staan van Achterberg tot Zwagerman een genot voor oog en hand maar Mulder en Rostelli raak ik liever niet aan ze vallen uiteen als vermicelli.…

Na het laatste sms-je van mijn kant dacht ik nu kan ik mijn gevoelens afsluiten. Wat zakte ik vorig weekend door de mand en wat begon mijn hart te koken en te fluiten. Wat was jij doortrapt en funest voor mij. Je wist dat het niet klikte en dat het voorbij was, maar bij Bob's kwam je weer verleidelijk dichtbij. Ondanks alles was ik onder het…

Daar sta je tussen al die gasten, je lacht naar hen en praat met hen, maar waarom kijk je niet naar mij? Je gouden lokken schitteren als goud, twee pretoogjes als kristallen, maar waarom sta je niet aan mijn zij? Ik ben jaloers op de mensen waarmee je praat. Mijn droomvrouw, dat ben jij. Onze blikken kruisen elkaar Ik smelt…

Wie kent zijn eerste liefde niet? Een gewaarwoording voor het leven. Twee harten, die aan elkaar blijven kleven. Je denkt er ligt iets speciaals in het verschiet. De zon blijft elke dag maar schijnen en die lach is niet van je mond te verwijderen. Het belangrijkste in een relatie is vertrouwen, het gevoel dat er iemand is om op te bouwen…

Gisteravond stonden we in de natte kou. Zoenend en strelend in een hoek. Onze lichamen verwarmden elkander, niemand wist waar het eindigen zou. Ik proef munt. Ik proef parfum. Ik proef beestachtig genot. Machteloos duw jij tegen mijn natte lichaam. Liefkozende woorden bereiken mijn oor. Jouw tong bespeelt mijn zenuwen en handen gaan waar…

De kou en leegte Als van een grijze winterdag In een lichaam geslopen Heeft een hart bevroren Bevroren tranen Aan dit huilend hart Tranen die veel zeggen Laten het hart spreken Een lichaam vol eenzaamheid Aangetast door de tijd alleen Verslagen door de haat Zoekende naar kracht om terug te vechten Deze pijnlijke woorden Een tijd…

Parbleu? Mon dieu, hoe vleselijk is dit alles... Het riekt naar falie sanne en naar walles En naar de achterbakse zwadderneel Wiens huid bruin, zwartgeblakerd is en geel Voor wie zijn weg staand in het duister baant Wordt anoniem de sjeu verdonkremaand…

Parbleu?! Mijn hemellief, godnogantoe! Duid u mij toch vooral niet euvel, maar ons niveau wordt aangetast belaagd als het wordt door onwalgvogelijke banale bruincafé ongein die alle perken te buiten treedt, met uw aller welnemen!! Welk een puberaal onthaal, als u mij permitteert! Jongeheer Poes, zegt u er eens wat van, het…