Alle inzendingen over LEVENSLIJN

ik zag in het witte licht van de nieuwe maan haar dromen pulserend uit haar lichaam komen op de warme regelmaat van haar ademtochten verlieten zij zonder bochten haar rode draad met de levenslijn in tact hebben zij haar naar vele werelden gebracht met een alreeds voltooid en beschreven leven maar gedreven bleef zij op…

Zijn aardse huis heeft hij in zwijgen verlaten De Ander had het laatste woord Zijn bed vreemd leeg 't tafelblad vol medicijnen De laatste uren kon hij niet meer praten Ik las z'n gebaren in z'n hand te korte levenslijnen Hij wuifde en wees naar raam en muren Het kon beslist niet lang meer duren: Deze reis naar 't onbekendste…

Deze dag had de mooiste ooit kunnen zijn, zonder het plotse einde van je moeders levenslijn. Gisteren was je nog aan het cruisen, gisteren nog o zo blij. Nu vloeien je warme tranen, nu lijd je intense pijn, nu herhalen zich dierbare gedachten als in een liedje het refrein.…

Die door oerkracht Van het rotsmassief Is losgeraakt, Door gletsjerijs Naar beneden gesleurd Tot aan de plek waar ik woon - Je ligt nu in mijn tuin, Ik hou je tegen het licht En zie de levenslijnen Door je doorzichtig lichaam gaan - Je hebt aders, net als ik, Je hebt geleefd, net als ik, Hier komen we elkaar tegen En erkennen…

woorden dieper dan liefde alleen leeft gegrond in mijn bestaan diepgeworteld droeg prachtig blauwe bloesems onze liefdesvruchten zonder ons zou mijn uitzicht mistig zijn de zon zijn stralend krachtig warm verliezen maar `s avonds stil slapend op de bank masseer ik zacht jouw slanke vingers reageert als ik in jouw handpalm strelend mijn levenslijn…

Kaarsen zijn vette kazen met een lont als levenslijn ze branden net zo lekker als ze op de tong smelten. Soms zit er knoflook in dan gaat het knetteren. Ook zien we zwarte peper die de pit doet niesen. Beide worden verslonden als hete bliksems op de kleine schaal met toast en stokbrood.…

ik zag de eik hij stond zo plompverloren eik te zijn onwrikbaar in z’n eigenheid onwetend van z’n levenslijn ik lag languit en dacht te zijn de schaduw van z’n kroongewelf geen toen en straks en geen daarginder, geen spatje van mezelf diep in mij zit een knoest een eeuwig oude stobbe een stukje oer dat tijdloos is dat nooit bewust…

met een handvol woorden loop ik richting zee ze borrelen in mijn handen maar ik sluit mijn vuisten stevig, zo stevig dat ze stikken zonder zuurstof aan de vloedlijn laat ik ze los zo dood als de pier waar ik net nog liep levenslijnen tellend dwarrelen ze in het schuim waar ze zinken zonder zinnige verbondenheid ik staar ze na zonder…

met een handvol woorden loop ik richting zee ze borrelen in mijn handen maar ik sluit mijn vuisten stevig, zo stevig dat ze stikken zonder zuurstof aan de kust laat ik ze los zo dood als de pier waar ik net nog liep om levenslijnen te tellen dwarrelen ze in het schuim waar ze zinken zonder zinnige verbondenheid onbewogen staar ik…

sereen waren je eerste passen op de levenslijn zonder hooghartig te zijn eigende jij je de wereld zon scheen een gouden schijn in de blauw heldere lucht jij een vrije vogel op een gracieuze zonder grenzen vlucht hebt altijd alle winden meer dan mee gehad nooit opgehokt gezeten of gekooid met veel te weinig eten armoede…

het is pijn die zigzagt door mijn zijn kleur verlept geur verwaait en levenslijnen dieper etst die rafelt aan geluk vertrouwen breekt en sprankjes hoop weg veegt steeds sneller gaat de stroom langs oevers en dijken die alsmaar hoger lijken een boze droom die kant noch wallen raakt mij buiten zinnen maakt tot medicatie de…

Leven dat zijn Eigen onafwendbare Gang zou gaan - Hoge pieken verraadt Mijn levenslijn, met Daarnaast uitsluitend Diepe dalen, Te hoog, te diep Voor een eenvoudig Mens die zo graag Streven wil naar Gelijkmatigheid Zo kijk ik nu naar Mijn eigen levensscherm Dat naast mijn sterfbed Staat opgesteld en zie Ik geen leven…

het was voor het eerst dat ik een schaduw zag op je gezicht er donkerde iets op je huid waar de tijd nog geen vat op had gekregen jij die altijd voor alles en iedereen moeiteloos overeind was gebleven je ogen in tegenlicht ietwat geloken misten net dat alerte stukje ik alsof zij wisten dat de kleine lieve levenslijnen zich…

elk graf heeft haar verhaal doden zullen herrijzen stenen worden verplaatst donderend klinkt het dag wanneer men is uitgeraast de kiezels zullen knarsen het pad begaanbaar gemaakt sterke eiken verstouwen op dat wat is geraakt al zullen bladeren vallen en zal er nieuw leven zijn nooit zal de pen verzaken wél raken elke levenslijn…

Ik speel met dronken gedachten, por in vergeten as terwijl een beverige vinger doelloos levenslijnen brailleert in een poging klaarte te voelen. Door het dakraam drukt een blauwe waas me dieper het bed in en tegelijkertijd richting hemel waar een kalme wind me mee laat voeren tot er weer helderheid heerst.…

Een rib uit mijn lijf Laat ons handelen een antwoord zijn 's Avonds laat spot ik en drijf Het duidt op een steevaste levenslijn Schepen heb ik zien vergaan de mijne heb ik desolaat verbrand oog om oog, tand om tand Met een hart vol littekens worstelt deze veteraan Maar rotsblokken verpletterden het rustloos verlangen wederom heeft het leven…

Dauwdruppels, miniscuul, klaar, helder en zuiver, glijden schuchter over de nerven en pronken op het zonneochtendblad, volgend elke levenslijn. Licht als zonnestralen verwarmen zachte prevelende woorden de hunkering naar het eeuwig samen zijn.…

draag als man Ik maak je blij En soms gelukkig Nooit boos of vol verdriet Al met al Stem ik tevreden Redenen tot klagen Geef ik je niet Ik ben graag bij je Heb je graag bij me Het voelt goed Op elk moment Na jaren vol Emotionele schraalte Is dit voor mij Echt ongekend Ik ben niet jouw Eerste grote liefde Die je ooit trof Op je levenslijn…

mijn uitgestoken hand heb jij gepakt ik zag je levenslijnen je voelde warm aan een kleine palm waarin lange vingers overheersten zij vertelden in beweeglijkheid over je leven de drang om steeds te geven voor nemen maakte jij nooit tijd daar was je niet op voorbereid ik heb je vastgepakt op het keerpunt in bestaan toen jij jezelf…

er zijn vleugjes wind die spelen met dromen razen over land en bekomen in de luwte van je uitgestoken hand ze landen zacht lopen over vingers dansen langs levenslijnen van je pols verder naar boven je ellebogen lossen schouders in een warm en graag gedogen maar strakken soms de spieren aan in een niet verder gaan dan gaat het…

Het is een simpel verlangen van een onbedorven mens die zingt vol overgave gezangen maar heeft toch één grote wens: contact maken met zijn Vader gewoon goede vrienden zijn want God is zijn slagader elke dag weer zijn levenslijn.…

De zeespiegel trotseren, vanuit mijn innerlijk 'zijn', dans ik nu op de golven, dankbaar in mijn levenslijn..…

op een onbewaakt ogenblik was ik tot mijn schrik de rode draad verloren onze levenslijn als houvast in bange dagen die hoe dun ook uitgerekt ontzettend veel liefde kan dragen het voelde alleen voor het eerst niet verbonden in de realiteit van alle dag waarin jouw lach mijn leidraad was hoe ik ook mijn oren spits ik zal het…

dag kleine meid jij droom-prinses wees welkom in je leven jouw leven nog zo ongekend voor perspectief geschreven dag lieveling jij mensen-kind ga stap voor stap ontdek je zijn voorgoed gekoesterd door jouw ouders als hoeders van jouw levenslijn dag mooie meid geniet vooral van hun voor jou bedoelde dromen die ooit als…

minnelijke schikking vingertoppen dansend van verrukking in tasten naar dat wonderlijke jou mijn harteklop met fluistertoon beluister ik de grondtoon van het leven tot melodie sonerend uit jouw diepste zijn verrukt en willoos ga ik mee op je golving van zachte vermaning tot bestemming deinend van klankgericht tot liefdeslied op tedere levenslijn…

Volgt levenslijnen in handen; vult de zwarte gaten met nieuwe zonneschijn. Onzekeren en gelukszoekers leggen hun toekomst in de handen van een ziener neer. Vertrouwen op de heldere verbanden tussen het zichtbare en de verborgen levenssfeer. Toekomst zoekt naar zekerheid; wordt soms langs vage wegen geleid.…

ik nam de moeite zet een stap in je gedachten kluwen wollen gedachten verward en verdwaald koude tijden warme gevoelens ik nam de moeite je aan mij te binden aan de levenslijn touw, als teken van verbinding heel even heb ik je leven in mijn handen ik nam de moeite geef je ruimte en stilte om jezelf te ontdekken vragen vragen om…

gedachten gaan naar verwachten naar de verloren jonge nachten en ontmoeten elkaar niet helemaal in ons doen terwijl wij toch harten delen onze ogen weerkaatsen, is het elkaar voelen zou ik gemeenschap bedoelen of een kwetsbaar gebaar stelen wij worden tot die welke wij zijn maar zijn nog niet met het duiden klaar, we dromen verder, de levenslijn…

Een denkbeeldig punt is dat, dat onvermoeibaar onderweg is langs onze levenslijnen. Zo beweegt ons brandpunt. Van jaar naar jaar. Dag voor dag. Uur voor uur. Per moment. Zo bewegen we van punt naar punt. Een punt dat tijdloos reist. Een punt dat nooit stil kan staan. Kijk, hoe we stil blijven staan. Zie, hoe we ons verzetten.…

luidruchtig doezelende katten zwaluwen geven op hoog niveau een voorstelling grijsblauwe lucht als décor merels hamsteren rijpe krenten houtduiven ploffen lomp in dezelfde struik kijken niet begrijpend als ik hen geïrriteerd sommeer te verdwijnen en steeds die kraaien contrasterend met teunisbloem en wederik symbool voor halte dood op levenslijnen…