Alle inzendingen over Late

nu dooft het licht voor altijd uit in de late lente van een verzwakte bruid die zeker naar het verleden ziet waarin men het laatste leven aan de lage luchten liet…

Je was ooit van mij maar nooit echt helemaal Jij week maar niet van haar zij Je hield toch van mij maar toch niet genoeg Jij wilde haar en liet mij vrij She has you in her web just for fun Iets wat ik allang door heb Je laat je bespelen als een valse viool Zoals ze dat doet met velen Je zien niet wat echt is stekeblind En straks…

Je bent te laat, Te laat met alles in je leven, Ook met je liefde aan mij te geven, Je komt te laat, Met de warmte die ik moest ontvangen, In plaats daar van wist de koelte de warmte te verbannen, Nu sta ik voor een muur, Dicht-gemetseld, nauwelijks doorbreekbaar, De muur breken brengt mij in emotioneel gevaar, Dus maak ik kleine gaatjes…

(tanka) In groen struikgewas schuilt een eenzaam wit kroontje, dor en verfrommeld. Die oude bosanemoon heeft haar geslacht overleefd.…

Jij laat me achter, de zon zakt weg Kou komt er voor in de plaats Vragen vervullen mijn hoofd Sterren zie ik niet die boven mij verschijnen Ze willen laten zien dat het donker niet overwint Maar ik denk met mijn ogen dicht Scherm mij af tegen de hoop Tegen het licht wat wil schijnen Mij het donker uit wil leiden Ik laat mij zelf achter in…

Laat mij vergeten die voorbije jaren niet meer naar onherroepelijke staren.…

Als de nijvre zwerm der mensen gonzend, straks de cel verlaat, Of als de engel Gods u wegrukt, dan, mijn kind, dan is 't laat! 1854.…

Vaal het late voorjaarslicht Dat zonder verd're gedachten Plotsklaps van kleur verschiet In uitbundige zomerzon - Waarin alle pijn en verdriet Onzichtbaar versmelten Als bestonden ze niet…

Het gewicht van evenwicht drukt zwaar op schouders Een wankel begrip Onbalans danst mee Laat het zijn Vecht niet Stuur langzaam bij Evalueer in harmonie -Want weet... Emotie en ratio dansen samen.…

Er bestaan dichters die het dichten laten wanneer zij vrij willen zijn.…

Laat me meevaren in jouw dromen, totdat die dag aanbreekt, te denken aan de bloesem is haar zien en ruiken, letterlijk te proeven van de vruchtbare talenten in hun sacrale betekenis.…

Ik kan je niet vergeten en laten gaan, deze uitspraak is al overbekend en afgezaagd. Maar toch, het is een moeilijke taak, ook al zeg je 't heeft geen zin en misschien ook wel het is al te laat.…

Wolken bestaan uit ijskristallen echt veel ijs-glas en waterdruppels in lucht die koud is, met daarin veel water zeshoekig van vorm, aaneengeplakt; SNEEUW In vele landschappen op kerstkaarten ontelbare ijskristallen in overvloed ZET NU DE AARDE OP 1 Geen sneeuw en ijs is geen leven Veel wateroverlast; dat dan NATUURlijk weer wel; steun…

word je niet vatbaar voor mijn ziekte toch zet ik de besmetting in als wapen in de duurzaamheid van een close-up in alle vormen gemodelleerde klei waarin de beeltenissen samenvallen in slechts een schaamteloos silhouet in aard en genen blijven ongemoeid vrij voor alle aardse virussen resistent behalve die voor waardoor ik vroeg of laat…

Zal ik je dan maar stilletjes laten?…

In de late avond staar je naar de sterren in de lucht. In jouw gedachten klim je bij een ster op de rug. Houd je aan zijn stralen vast en gaat mee op zijn vlucht op zoek naar vrede en geluk.…

Nog lang niet het einde nabij maar opeens daar afscheid nemen Wel eens over gesproken maar nog veel te jong er is nog zoveel te doen nog zoveel te beleven Nog steeds niet laten zien wat de mogelijkheden nog zijn iedere dag is er één er is nog zoveel te genieten Een mensenmens je hoort bij ons je kan niet gaan wij zijn er nog niet aan toe Tegen beter…

Laten, zonder te moeten, gewoon, omdat ik dat wil, maakt wat zuur is zoet. Maakt wat kwaad is goed.…

Nog voor de deur zich opent lig jij met je neus in de boter nog voor de regen valt heb jij je paraplu opgestoken Nog voor de poppen dansen zie jij de bui al hangen nog voor de wind jou omwaait sta ik klaar om jou op te vangen Nog voor de schemer valt knip jij het licht aan nog voor de nacht daalt herinner jij je de volgende dag Nog…

Vakantiegangers zijn in rep en roer Wie staat er straks nog op de lange latten Wie kan er après-ski een biertje vatten Het virusmonster ligt weer op de loer Al komt u met de lift straks boven aan Het zal daarna geheid bergafwaarts gaan…

Mooie lange benen met fitheid ten top Met soms bewust de tijd die zich niet laat vangen Met weloverwogen tijd die echt niet Opzij gaat, laat staan, teruggaat zonder besef Tijd, zich bewust dat mensen involueren Zeker moeten inboeten op hun bestaan Aan het eind van elk jaar Wordt de balans Opgemaakt Haar mooie, lange benen tellen echt…

Gelukkig! Het seizoen is weer begonnen, We liggen ‘s avonds languit op de bank, Te kijken naar een talkshow, met wat drank, Vol bruut geweld en schietende kanonnen. Maar kennelijk is wat met name leeft, Wie van de twee de meeste kijkers heeft.…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Met zachte woorden fluister ik in de nacht die jou verbergt. Teveel zou ik willen schreeuwen. Eenzaam schreeuwen. De nacht zou me vragen waarom ik schreeuw en zoek naar het licht dat bij jou hoort. Het licht dat mijn schaduw verdraagt als jij slaapt en vragend fluistert of ik nog steeds besta.…

je verwart trouw met vertrouwen geen schulden met geen schuld rouw steeds met berouwen dulden met geduld zwijg en zij zal praten praat en zij wordt stil doe wat je niet kunt laten maar laat haar … als zij dat wil…

Laat ze naar je kijken Alsof ze beter zijn Laat ze om je lachen Gun ze toch die gein Laat ze nu maar denken Ze denken wat zwart-wit Jij staat daar wel boven Je weet toch hoe het zit? Laat ze je maar meten Je hoeft niet aan die norm Blijf vooral jezelf Jij hebt je eigen vorm…

Laat me maar met rust zoek me maar even niet Laat me nu maar alleen met mijn pijn en verdriet Jullie willen slechts helpen dat weet ik, goed bedoeld Maar snappen kun je het pas als je het zelf hebt gevoeld Dus laat me maar met rust het komt vast wel weer goed Ik weet heus zelf ook wel dat ik straks verder moet Maar nu wil ik even…

met gebroken stem gestokt verdriet een laatste blik tedere kus hartverscheurend waarom nu samen dromen is niet meer heengegaan in een traan hoop verloren laat mij gaan…

laat haar niet verschuilen achter glas waar de scherpte van herinnering in haar ogen te lezen was laat haar vrij de rug weer keren naar dat stukje lach dat je ooit in haar ogen las…

Wachten in de twijfel die niets zegt als de zwijgende avond niets vraagt en ik nog steeds wacht op een begin en alleen mijn herinneringen nog warmte geven in de leegte die mij zorgeloos bekijkt…