Alle inzendingen over Leven OR Onverschillig OR Jij

door mijn haar geel voor de zon die schijnt als jij er bent paars zijn je warme knuffels en kussen en bruin de warme fluisterende stem die vertelt hoeveel je van me houdt dit is de regenboog van mijn leven aan het eind ervan ligt mijn geluk in jou.…

wereld warmer in innig leven met uitgestrekte handen ontvang ik tederheid in trilling betoverd in bestaan van licht voel ik de kern in mij sprakeloosheid in onbeweeglijkheid verstaanbaarheid kom ik tekort maar aanwezigheid hoger dan de lucht onverschilligheid wegkwijnend in kenmerkende herleving…

Dat jij thuis op me wacht Ik ga door gang 7 naar appartement 9 De deur piepend open ik sta hier in de hal Je komt naar me toe met een brede lach En het komt weer in me op Jij, jij bent mijn leven Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet Dat jij, jij op me wacht…

Wij zijn in de herfst van ons leven jij verliest je haren en wordt grijs, ik word kleiner en krijg rimpels maar samen zijn we (eigen) wijs. De tijd heeft ons veel dingen geleerd die we vroeger niet hebben geweten. We leerden lief te hebben zodat we het nooit meer vergeten.…

Was het maar ellendig stil zolang het voelt alsof het went dat je langs mij starend aankijkt vleiend met je zachte handen Want in liefde val ik langzaam zolang het lijkt alsof het kentert dat je mij bekijkt alsof ik lucht ben denkend langs mij op die avond…

leven is er voor jou en voor mij. leven ben ik, jij, wij.…

Iedereen komt zichzelf tegen iedere dag, ieder uur maar het komt veelal niet tot een ontmoeting soms zelfs niet tot een begroeting en dat blijft, lijkt mij een gemiste kans…

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

Het waait, zei jij, die nog geen oog dicht had gedaan, en je glimlachte. Ik begreep het pas later. Wat er ook is, het zal de natuur een zorg zijn. Het waait, het waaide – buiten klonk de troost van de onverschilligheid. -------------------------------------------------- uit: ''s Middags zwem ik in de Noordzee', 2014.…

mijn lief altijd ben je mijn kind mijn zin om te leven mijn kracht om door te gaan en jou te geven wat ik niet kreeg wat mij beweegt soms verval ik in dezelfde fout en laat ik je koud ben ik onverschillig bezig met mezelf besef zo goed dat het voor jou anders moet voor jou anders wil lief, maakt dat het verschil?…

Rijken leven voor de macht. Consumenten voor de lol. Het heelal blijft even onverschillig. De aarde blijft draaien om haar as. Alles blijft bij het eeuwig oude. Alles blijft nieuw zoals het was. Wordt mensdom ooit menswijs?…

hoe komt er anders nog ooit : nieuwer, hoopvoller, creatiever leven en samenleven om ons heen?…

hoe komt er anders nog ooit : nieuwer, hoopvoller, creatiever leven en samenleven om ons heen?…

wie jij delen kan zoals vroeger wel toen iedereen nog leefde en dit huis een thuis was voor iedereen die kwam maar jij bent alleen achter gebleven je hebt ze overleefd als “magere Hein’s” toekomstige bruid heb ook jij maar één leven en de klok loopt achteruit het is nu avond de dag des levens voorbij en over de stoelleuning hangen…

aan flarden geschoten dromen dwarrelen, als resten van 't eens zo gewone leven, langzaam naar benee zo werd je eerst nog opgeschrikt door geluiden van bommen, kogelregens nu weet je dat bloed even rood kleurt onverschilligheid kenschetst de overlevingsmodus waarin angst niet meer bestaat noch 't onbevangen kind…

Ontwaken uit toevallige omarming die verlangen deed naar steeds weer opnieuw die glimp van jou je warme zachte flanken verdronken in bloedstollend mooie ogen verloren dit ongeboren kind en jij die jeugdig onverschillig in mij dit craquele veroorzaakte…

Wat me soms zo sterk verwondert na elke ruzie, scherp en hard na elke keer dat je me bedondert na elke morele pijn en smart na elk gebaar van onverschilligheid na elke stilte voor de storm na elke stap die jij van mij vermijdt na elk verdriet in een andere vorm na elke schreeuw van jou door jou naar mij van jou dat ik ondanks alles nog…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee!…

op mijn hand Die overheersende stroming van een waar en oprecht realisme dat net als ik, zegen heeft ontvangen slechts tijd die 'k nodig heb voor leven Alberto Moravia; Rome 28 november 1907 - 26 september 1990…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Al die dingen op een rij Doen mij zeggen Jij hoort niet bij mij…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Als wapen gebruik ik onverschilligheid waardoor ik nooit zal ontsnappen. Mijn omgeving hierdoor verblijd ook al sta ik op het punt van knappen.…

ben jij hoop en verlangen een traan op mijn wangen de stem uit mijn dromen dagen nog te komen nevel in de morgen het avondrood gefluister in de wind de lach van een kind een hart gegeven met liefde doorweven ben jij het leven hier in mij…

Ik heb lang miskend dat jij mijn hart mijn ziel mijn hoop bent dat lijkt veel maar in alles schuilt van jou een deel.…

Toen heeft dat volkje mij Voor onverschillig uitgekreten; ’k Werd boos, dat spreekt! en nu – nu vragen ze, even vrij: Of dat verdraagzaamheid moet heten?…

De lijster zingt en drinkt mijn tuin leeg onverschillig of haar gezang me bevalt of niet, haar lied was er lang voordat mijn tuin ontstond.…