Alle inzendingen over Lieve Paul

't Gevoel bij een herdenking is gemengd Wanneer ze 40 jaar na overlijden Muziektheater aan je leven wijden Dat zelfs diverse keren wordt verlengd Nu Paul en Thomas niet meer samenblijven Weet niemand nog of zij zullen beklijven…

Het meest kenmerkende van Paul van Vliet? Zijn typetjes die op je buurman leken? Het weldoordacht, beschaafd-beschouwend spreken? Dat timbre met een vleugje oud verdriet? Of toch dat hij, door trend noch hype gedreven Traditioneel, maar tijdloos is gebleven?…

Ik twijfel over hoe Ik je aan zal schrijven, Twijfel over de woordkeus En wil daarbij toch Duidelijk zijn - In mijn zoektocht Naar de juiste woorden Kom ik bij een aantal Grenswoorden terecht, Woorden die voor jou En voor mij uitersten Zijn, maar je hoe Dan ook laten weten Dat ik van je hou…

Wat zat er in het hoofd van Paul Depla, toen hij vrijmoedig bij een liberale naar satisfactie zocht en wel orale? Het 'Oudkerk-stofje', óók PvdA? En Thom denkt bij zichzelf van al dit vozen: "Had ik m'n wethouders maar zèlf gekozen."…

( voor Paul van Ostaijen ) Gol- go- tha ver- school zich diep in hem liefde aan zie…

hier sta ik naakt voor jou mijn armen hoog in de lucht ontvang ik de gift van verlichting door jou dankbaar voel ik me bevrijd van mijn zondes blij ontvang ik deze reiniging waardoor ik klaar ben voor de wereld…

nu de zeilen zijn gehesen jij aan jouw laatste reis begint je lichaam bleek niet te genezen vaar jij met de morgenwind op naar nieuwe avonturen varend naar het zomerland dankbaar voor alle mooie uren staan wij aan de waterkant zeil je langzaam uit het zicht overmand zijn wij door smart maar je warmte blijft en licht voor altijd in ons…

ik spiegel jouw schoonheid terug in de rivier welke 't brengen zal daar waar de zon de aarde kust kletterend van hoger gelegen tot in 't kabbelend beekje tot dat je weer daar bent samen met haar…

na 'n telefoontje vol paniek over 't kwijt zijn van haar pinpas haast ik mij naar het huis van negentig plus daar vlij ik neer op de bank en vind het boek ' Poëzie op Pootjes' met daarin mijn naam 'zal ik je mijn gedicht voordragen ' vraag ik aandachtig luisterend wordt ze weer rustig nu belt ze mij iedere dag om te vertellen…

en dan opeens is de cirkel rond wederom terug bij jouw vroegere liefde, Vrij Theater bezield nam je het stokje over van voorzitter net met pensioen dus nu had je alle tijd strijdvaardig als je was zette je de koers in z’n vooruit grote plannen om Vrij Theater te behouden in barre tijden van je werkte hard, heel hard wellicht te hard…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

in het ritme van onregelmatigheid pompte jouw hart al enige tijd met moeite het hoofd wilde wel had nog zoveel plannen maar het lijf nu jouw ogen zijn gesloten ben je over naar daar waar wij geen weet van hebben nooit meer die guitige lach de Belgische ondertoon pretogen wanneer je genoot van het leven nu verhuis jij naar onze herinnering…

er is een ster geboren heel stilletjes en onverwacht ben jij van ons weggegleden in het donkerte van de nacht een vader uit duizenden niets was ooit te veel verslagen door een ziekte blijft het ondanks onze mooie herinneringen voor altijd stil…

ze zeggen dat het mooi is daar omringd door een immense zee van liefde daar weerzien met hen die op jou hebben gewacht al daar terugkijkend op jullie mooie leven vanaf daar het voor altijd waken over jouw geliefde Pia vanaf daar stuur af en toe een seintje, dat je voor altijd dichtbij bent, voor haar…

nooit meer jouw lieve stem te horen nooit meer jouw lieve lach nooit meer de kans om jou te bekoren nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’ nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten is dat een groot gemis met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan, de lief van jouw leven nu is het moment daar, om jou, aan Moeder aarde terug te geven…

zonnebril dragend daaronder een grote glimlach fleurig gekleed, ze was er altijd bij iedere dag opende zij optimistisch haar Facebook, ook de vele keren dat zij moest voor onderzoek het gevecht dat zij leveren moest was intensief, knokken deed ze en bleef altijd opgewekt tot haar laatste bericht over uitzaaiingen die haar hebben genekt lieve…

Woorden verwaaien, verdwaalde verhalen slingeren in de wind, dansend over regenbogen die vertellen over een heel bijzonder kind die in de nacht verdween zilvergrijze lokken, grote bruine kijkers een ontwapende lach zomaar is ze vertrokken, niemand weet waarheen van jongs af aan tekende zij haar eigen pad door een land vol fantasieën, nam daarin…

Ringo Starr wil ons zijn mores leren Wil jij een krabbel op je kunstgebit Omdat het dan gewoonweg beter zit Je kunt het nu nog nét laten signeren Want dan denkt Ringo terug aan hoe 't begon Toen-ie tekende met Paul en George en John…

Peter-Paul was d'r woordenstroom zat. Immer boordevol kletspraatjes had ze een vochtige 'p' en dit zat hem niet mee, want hij werd door d'r klétsnat kletsnát. ______________________________ Wellicht ten overvloede: De titel duidt op het accentverschil van de laatste twee woorden.…

Jean-Paul kon heel wat kinderziektes krijgen, Ik noem slechts roodvonk, kinkhoest en de bof. De kinderziekte die hem echter trof Wist hij tot nu succesvol te verzwijgen. Wat helder is -hier past geen welles-nietes -: Boëtius kreeg in zijn jeugd rachitis.…

volop gequote Hij is alweer een jaar of 15 dood (Bugs wordt nu gespeeld door Paul McCartney) Hij zat in de cartoons aan z’n plafond En kreeg een rol in Fatal Attraction…

Paul Vinken zag die mooie dag het licht: Een nieuwe versvorm kwam in zijn gedachten. Hem wereldkundig maken kon niet wachten, Hij vond het een ontdekking van gewicht. Al mag je Vinken eigenlijk niet missen, De grote doorbraak kwam met Driek van Wissen.…

Ik heb geen idee Was verblind vol gemis Nu is er niks meer Als ik toch eens wist Moet ik nu gaan zoeken Iemand draaien tot mijn hand Kan een uur gaan vloeken Tot ik uiteindelijk opbrand Zal het nooit meer vinden Ik weet het bijna zeker En het spijt me voor altijd Maar boeit je voor geen meter Paul Christiaan…

zieke lieveling Onze liefste kleine lieve liefste lieveling Wees maar stil meisje Ik zet je het mes niet op de keel Ik open Ik ben geen vakman Ik ben maar een amateur Ik open je borst En ga op zoek naar je hart Van de gisteren overleden schrijver/tekenaar/dichter Jean Paul Franssens (1938-2003)…

Zij heeft ontdekt dat Paul Gaugain dat deed; die was door drank en drift wat uit balans. Zo'n vondst doet zeker heel wat stof opwaaien! Of laten wij ons weer een oor aannaaien?…

Eerst gaf Paul Rosenmöller nog zijn zegen Aan Bush en aan diens vliegend bomtapijt, Maar nu de aanval tot successen leidt Is hij opeens weer uit principe tegen. Zo'n zwabberkoers ten aanzien van de bommen Doet links en rechts de lange tenen krommen.…

Dat ik ooit 'De Kapellekensbaan' van Louis Paul Boon heb uitgelezen en de oeuvres van Hermann Hesse en Frederik van Eeden, lijkt me nu iets uit een ander leven te zijn.…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

witte kat starend in de zwarte nacht wit licht donker silhouet afgetekend op de muur twee katten wit en zwart, twee tegengestelden nu staar ik terug naar jou, je brengt mij rust en geluk lieve ronkende schaduw in de nacht...…

verbonden middels de natuur deelden wij de schoonheid die op onze pad terecht kwam met alle liefde ook al is jouw lichtje nu gedoofd zullen wij elkaar blijven ontmoeten in een bloem, een vlinder, een bij met alle liefde…