Alle inzendingen over Mager gedicht

de miezerige zomeravond leent zich niet om overnacht het uit te zingen zoals de fado het verdriet het lukt me, jammerlijk genoeg, ook niet de honger uit mijn lijf te schreeuwen wanneer iedereen als jij, nog meegeniet dit wordt dus weer opnieuw een mager liefdeslied…

Modellen waren mager als een lat, Zoals ik ze op bijgevoegde plaat zie. Vandaag de dag gelukkig uit de gratie, Het gratenpakhuis hebben we gehad. De sancties staan beschreven in de wet, Nu krijgen die scharminkels dik hun vet.…

Mijn bloeddruk is niet wat je noemt patent, Mijn lijstje met diploma ’s is vrij mager, Nu moet ook mijn cholesterol nog lager, Misschien ben ik wel virtueel dement. De ziekte komt steeds dichter bij mijn bed, Maar als niet-roker red ik het nog net.…

Soms zie ik spoken 's avonds laat op straat in een vuilwitte jurk jij die niet bestaat of mager in een pak van vooroorlogse snit mijn vaders gelaat of tot mijn schrik in een spiegelruit mezelf die verdergaat. ---------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

Met de rug naar mijn toekomst Sta ik, het verleden trekt, Trekt mij gaandeweg steeds Meer naar zich toe, spant Zijn kleverige tentakels Om mijn magere lijf, Zodat ik geen kans heb Me om te keren om een Glimp van mijn toekomst Op te vangen die hier Onbereikbaar achter mij ligt…

Gaat straks ons magere pensioen omlaag? Dat gaan wij oudjes toch níét accepteren? U moet de roof van toen eerst retourneren Zo niet: dan een protesttocht naar Den Haag Wij worden zonder tractor triomfator Met scootmobiel of rolstoel, stok, rollator!…

Vannacht heb ik de maan gekocht voor weinig Met het symbolische bedrag Van anderhalve lach En een enkele traan In hapklare brokken Laat ik haar zakken Heel ver hier vandaan Vanaf morgen in de schappen Magere, halfvolle en volle maan…

Magere Hein inspecteert zijn zeis. Een mens neemt afscheid. Wenkende zijn vrouw die hij een kort zinnetje toevertrouwt zodat tranen in beider ogen opkomen gevolgd door zijn diepe zucht. De sikkel doorklieft het stoffelijke van de geest.…

het is koud mijn handen sneeuwen vogels en nachten, zonder ophouden melaats over het land van magere lichamen ik leg de aarde stil als stenen op mijn schouder en herhaal de winter keer op keer vergeet mijn naaktheid sterven is liefhebben, zonder ogen…

Haar magere buikje vraagt, Het knaagt en klaagt, Er is honger in Eritrealand! ´k Heb haar op mijn netvlies staan En word door emoties overmand…

Een lading die bestond uit vlees en bloed De vrachtwagenchauffeur ging er vandoor Een droom van vluchtelingen ging teloor De zeis van Magere Hein maaide verwoed Hoe leg je mensensmokkelaars aan banden? Die vraag blijft alsmaar op mijn lippen branden…

Een gedicht voor mij, een gedicht voor hem een gedicht voor de buurvrouw die ik erg goed ken, een gedicht voor de man die mijn aandacht verdient een gedicht voor dat kleintje wat nu eventjes grient, een gedicht voor de zon, omdat ie weer schijnt een gedicht voor mijn bed, omdat het me verwent een gedicht voor hen die het moeilijk…

Handen een paar witte, magere handen. Waren sterk,groot, gebruind. Handen, liggend op het ziekenhuiswit. Krachteloos, uitgeput. Handen als kind verdween je erin. Veilig, geborgen. Handen... Hulpeloos, vragend. Help me. Steun me. Wees er... Wie voor wie?…

in de schemering bewegen zij op zoek naar drinkbaar water er wordt gedag gezegd en tot later wie de dikste is en spaart voor de jaren van mager het gebeurt steels voordat het duister komt op zachte voetkussens aangetreden de schepsels van de nacht op jacht gaan tot de dag…

Terwijl de dood Angstvallig de wacht Houdt om mijn magere Lijf dat klaar lijkt Voor vertrek, word ik Vanuit het niets door Het leven aangestoten En brengt vogelgeluid Na eeuwen van stilte Het leven bij me terug Oggebbio, (Italie), 29 april 2013…

Wie straks in huize 'Hoekje om' moet wonen En plotseling een plasje heeft gedaan Die mag daar heel de dag in blijven staan Want zuster weigert om je te verschonen Zo word je vlak voor Magere Hein gaat komen Alsnog door Rutte in de zeik genomen.…

Toen magere Hein bij de kapitein aan het bed kwam zitten, vroeg z’n lieve vrouw oft’íe toch nog effe gauw een plafonnetje kon witten. Hoewel blij verrast met de nieuwe schilderskwast, duldde Petrus geen verweer. “Je blijft ten allen tijde hier aan gene zijde ook al werk je bij het veer”.…

Is het spoor bijster In de doolhof van zijn Brein - Alleen de schedel Nog weet grenzen Te bewaken, Uiterste grens waarachter Leegte gaapt en waarin ooit Voorgoed vervangen Wordt door nooit…

zij rekt de tijd zij rekt de tijd zo eindeloos dat zomertijd en wintertijd compleet zijn uitgerekt de tijd die zij dan overhoud laat Magere Hein volkomen koud!…

melkwitte schuimvlokken drijven uit elkaar een man legt zijn hoofd ertussen steun zoekend aan de bar zijn magere vrouw met zware weduwekuch slaat achterover achteloos wordt ze opgedweild ik wankel naar buiten en weer ligt de nacht op z’n rug…

de tijd is uit zijn kracht gegroeid door haast en wacht de dood zet magere jaren om door langer leven zo komt de zeis ondanks flink wetten niet aan zijn trekken zij gingen hand in hand van stad naar land maar tijd laat nu de dood verrekken…

1 januari 2014 het zevende magere jaar de ultieme toets 'nieuw(s)' te laten ontstaan 1 januari 2015 het eerste vette jaar na onze krediet-crisis Cool van SBS zes zeg...het voort!…

ik vind dit gedicht een mooi gedicht ik ga dit gedicht op school zeker nog gebruiken ik heb dit gedicht op mijn kamer opgehangen en ik lees dit gedicht elke avond voor ik slapen ga ik vind dit gedicht een vreselijk slecht gedicht, waar gaat dit over? ik vond dit gedicht heel mooi, maar ik snapte niet waar het over ging.…

In zijn huis woont nu Magere Hein. In het vet op de boekenplank, in de grijze vlekken in het gordijn en in de zwarte plekken op de bank De kamer is beroofd van enige kleur en moord hangt duidelijk in de lucht. Van de dader hangt nog de geur in het slachtoffer z’n laatste zucht…

In de verte klinkt gelach geschreeuw van ruzie geluiden van de nacht zij telt tralies en stenen voelt de scherpe pijn van haar geseling die dag waar blijft toch de tijd die zij met haar haren verloor in oneerlijke strijd slechts een kind klein, mager onbemind…

het landschap is mijn eenzaamheid de vlucht waardoor een vogel zwijgt het vergezicht de stilte als sneeuw op mijn winterlijf ik vind een blauwe wereld van golven en van wolken en ik heb je razend lief wanneer zee en wind ontstaan in het oneindige van wat ik zie over schuchterheid van gisteren en te magere regenwangen…

waarom hang je de woorden niet over mijn schouders je draait ze toch om je draait mij om vindt me mooier wanneer ik ga neem je rug mee zeg jij de graten al mager weggevreten door het hierna maal ik heb je toe gesproken trouw gediend - veel liefs - heb je nog nooit verzonnen…

jij hebt niets te vrezen ook als mijn handen beven zal jij iedere dag een gedicht van mij kunnen lezen met altijd iets dat wij als nieuw samen kunnen delen soms zijn de woorden bekend maar de context zal jou nooit vervelen dus neem mijn hand raak de vingers die ik je reik dan gaan wij wel ieder op eigen wijze de tekst al…

Een gedicht is veel meer dan een goed lopend verhaal, Het kan hoop geven voor de toekomst voor ons allemaal…

Ook al zijn we amateurtjes We zijn geen onderdeurtjes Wij willen ook verhalen kwijt Daarom zitten we op deze site Hier word je geaccepteerd Dat heeft deze site me geleerd Geen gedicht word afgewezen Je mag gewoon je zelf wezen Samen een gedicht maken Met woorden die je raken In samengestelde eenheid Dat is mogelijk op deze site…