in één van de graven
het is koud
mijn handen sneeuwen vogels
en nachten, zonder ophouden
melaats over het land
van magere lichamen
ik leg de aarde stil
als stenen op mijn schouder
en herhaal de winter
keer op keer
vergeet mijn naaktheid
sterven is liefhebben, zonder ogen
Zie ook: http://www.fixpoetry.com/index.php?id=autoren
Schrijver: kerima ellouise, 22 februari 2008
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
in één van de graven 4.5 met 21 stemmen 
532
532
Geef je reactie op deze inzending: