Alle inzendingen over Maria

Maria was hardnekkig maagd gebleven En omdat Jozef zei: "Schat, opgelet, Wij moeten strakjes met elkaar naar Bet..." Heeft zij haar man meteen een klap gegeven. Maar hij herhaalde met verstikte stem: "Wij moeten met elkaar naar Betlehem!"…

lijvig in het koorgestoelte op bladzijde honderd en tien links Latijn verstaanbaar rechts het rode lint geeft de indruk dat ik weet waar ik ben een leeuwenkop staart me aan terwijl Maria fenomenaal de hemel in wordt gezongen rond zessen…

Het is helemaal op Tederheid is vervlogen Heeft plaats gemaakt voor haat Ongeloof doorklieft alles als een rode draad Opvolgende spanning veroorzaakt een explosie Daarna is het stil © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 11-06-2008…

Het Kerstverhaal is nu al haast klassiek Maria Schippers moest haar kindje baren Omringd door Haagse crisis en gevaren Door vuige streken van de politiek Drie wijzen die eerst niet wilden gedogen Hebben precies op tijd het hoofd gebogen.…

Haar blik, haar elegance van top tot teen Haar benen naast mij langs de lange lanen Haar zijdezachte huid adem ik in Kochana is Maria Koningin…

Wat thuis is, weet iedereen uit ervaring of gemis of uit beide, zoals ik En nog steeds weet ik wat ik heb gemist als ik er weer eens aan denk Niet vaak, tenslotte kreeg ik mijn thuis En nog steeds ben ik de reddende engel die ik van jongs af aan heb geoefend te zijn Ik aarzel bij de oude kerstkaart met mij als engeltje, die keer…

Korte ochtendwandeling is m’n dagelijkse investering, vaste route naar de bosrand; een bui overvalt me en ik schuil in de boskapel, sta naast de zwijgende Maria, de bui stopt abrupt; ik groet Maria en vervolg m’n weg- en nader het bos dat zienderogen verandert in bomen; de zon komt op, nevels die oplossen hebben met dauw de aarde gewassen…

‘Zit stil en rustig,’ schreeuwt Maria boos, ‘De Heer verbiedt het: pikken in mijn doos!’…

Langzaam gaan de dagen voorbij Mijn verlangens groeien en groeien Vertrouwd maar nog te ver weg ligt mijn geluk Daar zal het blijven wachten Totdat ik het in mijn macht krijg © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 23-07-2008…

Nee, ’t kreunen van Maria Sjarapova!'…

Voor volgend jaar heb ik nu al de cast Pilatus lijkt een klusje voor Fred Teeven Maria wil ik Mona Keijzer geven En Judas is een rol die Zalm goed past Als Jezus zou ik Samsom graag aanwijzen Hij moet dan wel eerst uit de dood herrijzen…

Uitkijkend vanaf de Gasthuisberg over de stad galmen de klokken van de Jacobskerk om zeven even later de Michaelskerk Verderop de zon maakt zich los rood van inspanning van de heuvel In mij trilt het water van millennia evolutie, zweeft als ochtenmist omhoog Jij slaapt nog, draait je in het dekbed tegen de ochtendkou uit het open raam…

toen de maan gesmolten was legde zij de eerste steen bouwde een huis van tranen ze ging door de tunnel heen het bidden op boterbloemblaadjes in het gras bleef dag aan dag gelijk tot het graf haar ving met kleine siersteekjes over haar geweven doodskleed en nog weerkaatsten de uitgehouwen wanden zijn stem eloï, eloï, lema sabachtani…

het is al te laat ongetrouwd in de galm van het feestgedruis gevallen jij speelde Jezus en dacht aan de luipaarden in jouw hoofd mag ik ook een stukje sluier misselijkmakend schreeuw je het uit als je al vanavond naast mij komt liggen streel mijn haar dan en fluister wees gezegend later komt niet meer spijkers in mensenvlees…

mijn zus was hoog gestemd zij zong het Ave Maria wij knikten bij het kerks gehoor tot barstens toe graatzuiver af en toe heel even een korte hapering van droeve slik intens zwaar medeleven onze verkrampte ruggen rechtten in merg en been zoals onze zus zo was er geen…

de Portugese Teresa Villaverde maakte de film Três Irmãos terend op de grote ogen van Maria de Medeiros oh klein fragiel mirakel met je ronde open facie waaruit je zinnen je passie naar buiten springen stralen pupillen die alles binnen zingen blikken die veel tot futiel vertalen tijdens de film Henry and June werd ik het allemaal gewaar…

Gebed van Maria Ik kreeg mijn zoon net in mijn armen Mijn God, wat ben ik blij met hem. Ik Zal hem wiegen en verwarmen En toezingen met zachte stem. Wie ben ik, dat ik hem mocht baren In dit koude, verre oord? Al kan ‘k Uw bedoelingen niet verklaren: Heer, mij geschiede naar Uw woord.…

Ave, Maria!”.…

Jij bent mijn zuster, ‘k zie intens in jou dezelfde hartstocht branden die ook mij verteert. Je was heel lang een erg misprezen vrouw maar hebt van Hem wat echte liefde is geleerd. Het amalgaam van heel je levenskracht werd door Zijn tederheid tot licht geweven tot er een einde kwam aan boze macht – je werd jezelf ten diepste weer gegeven.…

Merelklanken helle vreugdetonen vieren dankbaar mooie avond in Mei, in mijn hart komt warme herinnering vrij vijf jonge meisjes dorpje in de deemstering veertien zijn we vrolijk zanglustig wandelen stevig gearmd Mariakapelletjes tegemoet crêpepapieren bloemen sieren het beeldje gekneusde rozenbloemblaadjes uit onze tuinen geuren vanaf…

éer ik een gróete vond – Ave Maria! ruiste ’t door mijn ziele, En heel mijn ziele ruiste U toe – één zucht... Totdat op eenmaal door de stille lucht Al die miljoenen gouden droppels vielen, En Ge als een heilige in die glorie stond...…

Jij bent mijn zuster, ‘k zie intens in jou dezelfde hartstocht branden die ook mij verteert. Je was heel lang een erg misprezen vrouw maar hebt van Hem wat echte liefde is geleerd. Het amalgaam van heel je levenskracht werd door Zijn tederheid tot licht geweven tot er een einde kwam aan boze macht – je werd jezelf ten diepste weer gegeven.…

Een kaarsje voor Maria op deze Lichtmisdag. De winter gaat al henen want ’t licht is reeds verschenen zoals de oude Simeon het in de tempel zag. Wij zijn nog in het duister, maar straks komt toch de luister van ’t licht dat eeuwig schijnt. Vertrouw nu maar de zangen die in de stilte hangen tot droefenis verdwijnt.…

Maar uit het niets verscheen een supernova Het fenomeen Maria Sjarapova Ze stiet bij elke slag haar schrille kreten Zodat haar stembanden al vroeg versleten Men riep "Elle l'a, elle l'a!…

Vaarwel, en voor jaren, Maria, mijn lust! Maar voere ook het noodlot mij ver van u af, Het hart blijft u bij, dat ik eenmaal u gaf. Eer tellen mijn maats al de korlen van 't duin, Eer legen zij de emmers van vader Neptuin, Eer ik uit mijn zinnen uw beeltenis stel. Vaarwel dan, zoet Holland! Maria, vaarwel! Maria, vaarwel!…

Opnieuw ziek. Paniek in mijn eigen huid in stukken te vallen Uit alle macht proberen mezelf vast te houden Naar wapens zoeken en van listen dromen Wakker worden zonder Het probleem de deur uit lopen, ergens in het gras moeten rusten, bloed zien wellen uit een schaafwond Verbijsterd ernaar kijken Mijn waardeloze lichaam vol vers bloed…

daar staat ze weer in al haar glorie zuster maan…

Het heeft mij niet nodig, ongeacht wat ik doe, laat en denk Het is Het stroomt of verzamelt zich Als ik me overgeef en Het vanzelf laat gaan zonder iets te hoeven doen besef ik Het ervaar ik Het gedachtenloos ziel in de Ziel stroom met de Stroom een wissellichaam van Het Ik adem en neem Het waar, waar Het niet stroomt…

Ineens was het anders lagen de tuimelaars om en werd ik opgehaald Ik lig schrap, ben ergens doorheengevallen, een vlies tussen orde en overmacht Draag mij weg, ik wil hemels van pastel en grijs na mijn uitjes binnenskamers en op de gang geen systeemplafond Weer thuis, in het licht van mijn eigen ramen tussen de planten, het kastje…

Na het springen leer ik tussen tranen en lach met vaste partners de stille passen Soms huil ik om later steeds weer om vroeger en de herhaling ervan alsof het over moet Dansend denk ik ook aan het fijne dat niet mogelijk is en waar ik van verlost ben ofschoon ik het mis wat ik rijm als ik rust – door een oude kier sluipt fantasie…