Netgedichten

netgedicht (nr. 51.604):

Maria van Magdala

Jij bent mijn zuster, ‘k zie intens in jou
dezelfde hartstocht branden die ook mij verteert.
Je was heel lang een erg misprezen vrouw
maar hebt van Hem wat echte liefde is geleerd.

Het amalgaam van heel je levenskracht
werd door Zijn tederheid tot licht geweven
tot er een einde kwam aan boze macht –
je werd jezelf ten diepste weer gegeven.

Maar toen als tuinman Hij je plots verscheen
nadat de dood Hem niet voorgoed had meegenomen
en jij doorheen je tranen en geween

Hem niet herkende daar tussen de bomen,
toen noemde Hij jouw naam – de angst verdween.
‘Houd Mij niet vast. De Helper moet nog komen.’