Alle inzendingen over Naakt en wachtend

Wachten met de echo van de kou die alles beroert en laat antwoorden in dezelfde eenzaamheid. Wachten wat ik kan vinden en geloven mag als ik elke gedachte bevries en de tijd die mijn schaduwen volgt laat slapen. Met eenzame gevangen en bewaarde herinneringen die vragen waar ik eindig en alles vergeet mag als ik mijn koude ziel dankbaar…

Angstvallig belet de herder zijn schapen zich te wagen in dat geheime woud, vreest het doornige loof boven dicht kreupelhout. Wingerds om bomen hoort hij zuchtend gapen, spreken over drakenklauwen op wondergoud, kasteeltorens, waar duivelskunst feest houdt, kwade geesten, die hier vredig slapen. De enge wildernis weert ieder mens, klemt…

Het regent almaar; de beek zonder bedding stroomt door wijd water. Madeliefjes in de rijp: hard en zacht wit door elkaar. Wieden en harken: het kleine leven wemelt, vlucht weg of vergaat. In ochtendnevel staan bomen, half verzonken: ruige eilandjes. Ritsel op zolder. Ongedierte? Insluipers? Vogels doen hun nest. De kraai pikt…

Wie te luister ligt in 't woud hoort nu engelen fluisteren tussen de bomen Kom uit uwe nesten holen Allemaal! De zon zal weldra van achter de wolken stralend te voorschijn komen…

De stilte verdrongen met versteende gedachten aan momenten die geen aarzelingen dulden in de kou. De kou die steeds antwoordt met een eenzame echo. En een stem die geen warm gehoor zal vinden of het licht van de eenzaamheid zal verwarmen. Want de vragende tijd is verloren in beloften die geen kou verdragen. En geluk begraven waar de kou…

In een woud van woorden Blijven ongehoorde Klanken, duister en obscuur. Als voortvretend vuur Verteert het binnenin Woorden zonder zin. Ongehoord blijft sprekend Beloften nooit verrekend. Uitgesproken en gehoord Wekt het woord in elkander Leven en licht ontloken Aan liefde, taal als geen ander.…

Bidden, elke dag; wordt het dadelijk,aanstonds of later verhoord? Heel mijn leven is omsloten door Gods werkende wijsheid.…

De bezoekers van Antwerpens trots gebouw vol schilder- en beeldhouwkunsten lopen misschien haastig door enige zalen heen blijven dan lange tijd stilstaan bij een schone schepping die hun zinnen streelt de zuigende ogen brengen in het denkende hart een nevelig purper dat zich steeds anders toont het versnipperde bont van een vervellende…

Het leven van een ieder is vervuld van wensen voor wat nu en later komt. Of toekomst blij lacht, dan wel dreigend gromt, menselijk denken schiet voort, keert en krult. Door dichte of ijle nevel omhuld, hoeveel het aardse streven ook opsomt, tijd en werk snellen, in elkaar gekromd, om voor God te staan, Die eindeloos duldt. Eens zal Hemels…

Dankzij mijn penselen en wat losse streken waterverf, ontsluit een intimiteit met de grootste luister op het deinend doek van lust, opwelling bevestigd elke verbeelding wat het duister tart vanuit de perfecte composities die ik zoek, uit meerdere creaties van de muzen die mij bezochten het stuurt een onzekere hand…

Met zijn licht bijziende ogen speurde hij steeds weer de hemel af. hoe hunkerde hij naar Voorjaar, hoe lang had hij bedroefd gewacht op de ijle zang van de zwaluw, de winter had hem niets gebracht. En later luisterend naar het ochtendlied van de merel hoorde hij steeds weer die desolate snik. Was het nieuw verlangen of eerder een oud verdriet…

O Lieve Heer waarom worden de landen Syrië en Turkije door mateloze ellende beroerd met aardbevingen? wordt U uitgedaagd door Uw bestrijder steeds rond loerende Satan? laat Uw machtige hand alle kracht schenken aan hen die hulp verlenen aan de arme berooiden getroffen door dit vreselijke gebeuren de wegen van de Hemel zijn voor…

daar staan jullie dan geamputeerd winterklaar wachtend op lente…

Met wel honderden wachtend op een vlaagje wind om uit te zweven…

Naakte vrouw, je bent alles wat ik als man verlang, maar je hult je angstig in kleren en leugens, zelfs naakt ben je gekleed in de rokken van valse waarzegsters en cruiseschepen gevuld met naakte waarheden zoals tijdbommen en tikkende spechten in de romp.…

naaktslakken zijn zo akelig naakt ze schuifelen slijmerige sliertjes het zijn onsmakelijke diertjes naaktslakken zijn zo akelig naakt behalve Karel en zijn ronde Kee voor hen geen slijm en geen bravoure  zij leven enkel voor l' amour  en neuzen naakt de liefde mee…

Ons leven zit vol samengeperste liefde, wachtend op de knal.…

gespannen wachtend passeren witte jassen zwijgzaam af en aan…

Roerloos wachtend langs de waterkant, zijn snavel als harpoen gereed...…

Soms is het hoofd zwaar van al dat loden denken wachtend op wat lichts…

Zie hoe poesje lief zich wentelt in haar mandje, wachtend op Whiskat.…

De goden in Maleisie zijn kwaad Je kunt daar als toerist wel naakt poseren En op een berg die mensen daar vereren Maar dan gaat Moeder Aarde uit haar plaat In Groningen kan men hier wat van leren; Voorlopig even niemand uit de kleren.…

hopen Naakte karkassen Van links naar rechts Acht hoog onverteerd Voor een nietsontziend Vraatzuchtige beul Een hongerig allesetend Vretende shredder Geraamtes schaamteloos bijtend Verteerd Kotsende dieseldampen Staalsnippers schijtend Pijnlijke dood brakend Verlossende redder Gelakt vrijend staal Opnieuw begeerd…

Naakt, slechts een wit kleed dat de spruit bedekt tot –door voorjaarswarmte afgelegd- nieuwe trots het hemels blauw omlijnt en de knop zich naar het leven strekt. Neerbuigend in winters laatste ademtocht groepen zij samen, schouder aan schouder, wachtend op lentes strelende warmte die in tijdloos ritme sneeuw en ijs bevocht.…

Nu nog alleen dit naakte voortbestaan, waaraan kan ik mij nog hechten? Een mens alleen doet niet zo veel, kan niet zo veel, want voor wie zou hij het nog doen? Immers, de ander wacht niet meer bij thuiskomst. Dit is het naakte voortbestaan, dit is mijn naakte voortbestaan.…

Hart in het zand wachtend op het zilte water met haar zoute vacht. Bloed stormt door onze aderen,ramen beslaan,energieën versmelten. Verstrengeld tot een lichaam. Hart in het zand wachtend op het zilte water met haar zoute vacht. Hand op de klink, ieder zijn weg, maar voor eeuwig verbonden.…

Ik wil jouw lippen op de mijne handen kroelend door mijn haar onze lichamen verstrengeld intens genieten van elkaar Onder de blote sterrenhemel de naakte nacht oneindig lang wil ik elke minuut plukken de dageraad maakt mij bang Woeste duinen nodigen uit tot hartstochtelijk beminnen alleen de zee hoort ons geluid de wanhoop in onze zinnen…

De leuke kant van zo’n subsidiestop: nu gaan die meiden heel mooi uit de kleren en laten zich ontbloot fotograferen; de plaatjes winden mij behoorlijk op. Waar ik daarbij gerustgesteld door word, is dat Erica Terpstra niet meer sport.…

overspelige waar is je schaduw bladeren vallen…

wilde ze zeggen niet wie ze was niet zonder reden zweeg ze zonder kleed ik ben een vlinder zei ze naakt en hevig bleek doorzichtig bijna toen bloedde ze ... uit beide ogen.…