Alle inzendingen over Naakt en wachtend

Naakt open bloot gedachten gevoelens in jouw schoot voor jou buig ik nachten raap sterren in verboden land dwaal ik tussen dromen niet wetend wat gaat komen geef mij jouw hand mijn zielsverwant ik toon mij naakt open en bloot leg mijn ziel en zaligheid in jouw schoot…

kleren ontbreken waar naaktheid zichzelf schoffeert een hand voor het kruis…

U weet ook dat ik naakt voor U sta dat ik geen kleren behoef om mijn verlangen kenbaar te maken omdat ik niet hoef te buigen voor Uw grootheid en alle dienaars van Uw ziel ik zal altijd die eenling zijn die U diep in zijn hart bewondert en ik zal twijfel zien als een boodschap op weg naar verwerking van de verbijstering over alles wat…

een meerminvrouwe zoekt naar woorden in de woordenbron Melusine verwacht haar in haar ware gedaante duikt zij met voelende vinnen in een diepe poel de maan kust haar schouders als zij weer oprijst bomen staan beschermend rond bewogen water…

laat ik nog een keer de woorden ontbinden ze ontdoen van overvloed en maskerade ze uitkleden tot het bot laat ik nog een keer de woorden ontmoeten in hun naakte bestaan…

ruk de huid van jouw lijf en toon je geheel nakend aan mij opdat men gevoel kan zien waar ik in jouw hart verblijf durf je de geest te strippen te ontdoen van denken, denken en zoveel doodse wenken je hebt natuurlijk angst dat ik of wie dan ook je ziel zal krenken o. ik zie het al de winter bedekt het zicht warmte wordt buiten gesloten…

In de schemering, in een voorwereldlijke vorm, waar de dag en nacht elkaar omhelzen vieren zij hun daad naakt en schuldloos in een omstrengeling van vele herinneringen.…

je kleurde rood tot donker in een slapeloze nacht het heldergele licht in volle maan we hadden alles al gehad van zacht tot hard je lach en weer ontspannen de humor bleef steeds hangen er was geen naakt en rood we bedekten slechts in morgenbloot ons warm intens verlangen…

Sinds jaar en dag penseelde hij veel welgevormde vrouwen Met vaste hand verbeeldde hij hun borsten en hun billen Nu hij op leeftijd is, zijn handen meer en meer gaan trillen Ontstaan er op het canvas bibberlijnen, plooien, vouwen Tot zijn verbazing wordt hij nu geroemd, ‘doorleefd ’ is hot Dus schildert hij met verve rimpelhuid en knokig bot…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

Verdwenen zijn de pieken, de dalen De warmte en de kou Naakt Kaal Ontdaan van franje Status en applaus Het lichaam gaf het op De wil brak Wie ben je? Sta op Recht je rug Zeg wie je bent Wie je wilt zijn…

die mijn ogen dompelt in een roerloze zee van het wonderschone wachtend op het geluk dat besloten ligt in het voorportaal van zijn uitverkoren liefde en legt hij zich sierlijk uitgestrekt over mijn bloemende ziel in een nevel van verleidelijkheid…

je hand, uitgestrekt roepend vragend doorheen het geritsel wagend kom, kleedt mij mijn uitdagend naakt is voor elk vrij daarna zal je langzaam de bomen groeten met tedere winterkussen en omhelzen om ze liefhebbend traag in hun komende winterslaap te sussen…

(Gezien in De Kunsthal te Rotterdam, 6 februari 2011) Op haar knieën Voorovergebogen Mooie, zwarte Lange haren. Handen Bedekken haar Intens betraand gezicht Vanwege wat en waarom? Heeft z'op golven Van innige liefde Hevig gedeind Of is het pijn van een Leven niet te Leven, daar de wereld Zich om leegte bekommert?…

Wachtend op een gebaar van jou Begin ik de dag opnieuw. Denk eens goed na lief, En weet dat ik van je hou. Ik voel me machteloos, jij bent in paniek. Ik geef het op, Wachtend in verdriet.…

Wachtend op later besefte ik: dit is het – dit is alles al.…

wij daar samen Overspoeld door gelukzaligheid Raken wij elkaar niet meer kwijt We storten ons in elkaars armen met de lemmet in onze handen Nu vloeit ons bloed te samen in de zee en het bereikt onbekende landen Niet meer wachtend Niet meer wachtend Sterven we daar”…

Naar Ausonius. ’k Zei duizendmaal, Lycoor, de tijd gaat vliegend om: Besteed uw jeugd, ’t is tijd; haast naakt ons de ouderdom. Vergeefs! gij loecht mij uit. Nu sloop om wollen sokken De grijsheid ons op ’t lijf, en jeugd en bloei vertrokken.…

Hoe staat hij daar te pronken al is er nu geen zon; de blaadjes fier opgericht en wachtend. Rozerood als droomlied in de morgen en zonder groen, alleen maar tere tinten. Wachtend op wat komt:misschien straks sneeuw en buien, maar nu alleen de stilte van de morgen.…

Wachtende ogen zien de gedeelde dood met ogen die het geluk wilden begraven waar de grens elke herinnering armoedig maakt en wachtende ogen met staaldraad zwijgen en alleen met naamloze kogels hun gebeden zeggen…

Ondergronds water wachtend op de uitbarsting van waterpokken…

Als een priesteres prevelt ze bezweringen -- geduldig wachtend.…

Hoe moet ik uitleggen dat op een roze kussentje met vier roze kwasten in ieder interieur ieder konijnenhok voor mensen tussen oude meubelen en tussen nieuwe meubelen achter de tralies van ramen en deuren een hondachtige zit en groeit en meegroeit met behagen en zekerheden met het wel geloven en vergeten wachtend vadsig wachtend tot ze zo…

Woestijnen reiken horizonnen ver tot waar de prooi gestorven ligt als zand tot stof gemangeld ogenschijnlijk lijkt de aarde dood maar in de diepzee kiemt nieuw leven in het licht dat moeder aarde straalt het toeval neemt zijn kansen waar stort bui na bui op elke rotspartij tot kolkende stromen over kale akkers mossen kleuren al wat…

Hij, die aan het levend water danst zich optrekt aan de branding, volhardend door de stroming waadt en zich, de mens in de dichter niet kennen laat. Nog even een vluchtige blik achterom, de traan geschonken aan oneindigheid, de vlucht verwikkelt in een levensstrijd. De zwaan vliegt op, de zon onder en de wind toont zich een goede vriend…

Wachtend of toch niet de lente keert elk jaar weer heel nieuw en anders.…

Mijn hand zal u en allen van uw soort intens en zacht noch teder strelend raken. Ik zweer dan ook de goden bij mijn woord tot onze dag de liefdesdaad te staken. Mijn hart hangt kwetsbaar aan uw gouden koord. Ik zal de eed met heel mijn ziel bewaken. Nu is de liefde door een slang vermoord en heb ik een belofte moeten maken. Ik smeek de…

hart boven land hart boven de verstilde vlakte kalm ontwarrend de greep van ijle omstrengeling wakker bij het punt van uitkijk en terugkomen anders wachtend…

Verlaten op het zwijgende bed deelt ze haar lichaam met een gulle pijn. Bewegen is verliezen wat ze wil aanraken en bewaren met haar vingers die haar nog niet verlaten hebben. Haar ogen tellen de ogenblikken waarin ze haar leven ziet en de pijn vergeten mag. De levende tijd is haar vergeten toen ze steeds eenzamer werd en de…

vanaf de valreep wuivend je laatste roep, verwaaid, iets over spoedige berichten rakelings langs de waterlijn turensmoe m'n ogen slenter ik door regennacht in een kring van waternevel flonkert een toplicht naderbij maar blijft in z'n koers volharden laat havenhoofden liggen brengt geen bericht van overzee…