Requiem voor de wachtende

Hij, die aan het levend water danst
zich optrekt aan de branding, volhardend
door de stroming waadt en zich, de mens
in de dichter niet kennen laat.

Nog even een vluchtige blik
achterom, de traan geschonken
aan oneindigheid, de vlucht
verwikkelt in een levensstrijd.

De zwaan vliegt op,
de zon onder en de wind
toont zich een goede vriend.

De stilte breekt,
de overkant blijft in zicht

sterven was nog nooit zo licht.

dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 1.777