Alle inzendingen over Negen straatjes

Het leven duurt zo lang om jou te ontdekken Wat weten golven van zijn wat weet aarde van mijn zicht een bijziend, tranend oog Aangetrokken door jouw vuur beloofde het warmte en licht In de koude duisternis ligt sinteling van jou en mij wachtend om uit elkaar jij en ik, van ons besmet te zijn…

We kunnen het nog niet echt geloven Het is echt waar, misschien gegund van boven? Eindelijk is het zover, het komt eraan Ja, je bent zwanger nog 8 maanden te gaan Dan een echo voor de zekerheid gedaan Vol vreugde en geluk, het is waar! De komende tijd wordt leuk en zwaar Ja, je bent zwanger nog 7 maanden te gaan De kleine groeit en je lichaam…

Het leven duurt zo lang om jou te ontdekken Wat weten golven van zijn wat weet aarde van mijn zicht een bijziend, tranend oog Aangetrokken door jouw vuur beloofde het warmte en licht In de koude duisternis ligt sinteling van jou en mij wachtend om uit elkaar jij en ik, van ons besmet te zijn…

Wie als Chinees een stokje wil gaan steken Is binnenkort een heel stuk duurder uit Want hout kost geld, dus kwam er een besluit Belasting op 't stokje in twee weken Een vork, een mes, een lepel... een idee? En de 1 april grap pakt u ook nog mee…

nee, wij zijn niet gauw content, nee maar dit gaat echt te ver dit is geen bezoek meer, veeleer een invasie een klopjacht op een verslapte spier die hier al wekenlang bloot ligt te kloppen en krimpt wanneer er op koude tegels wordt gedanst door zogenaamde derden tijd dat jullie opkrassen, kortom dat jullie je plaats kennen in de kelders van…

op tijd stoppen is een groot goed streven naar meer brengt veel minder de gespannen boog knapt het scherpe zwaard verslapt wie bewaakt de sieraden wie bewaakt de weldaden goed is goed genoeg stop liever te vroeg…

óok de ogen van Angela worden nat door alle emoties van dit moment in gedachten gaat ze twintig jaar terug ziet zich met al die andere Ossies dóor de eerste bres over de brug gaan achter kinderen aan lopen Lech en Gorby met haar mee van oost naar west beelden van toen vermengen zich met rijen vallende dominostenen voor mijn geestesoog verschijnen…

vandaag dacht ik aan een kind ze draagt de namen van een bloem en laat de winter bloeien ik denk dat ze ook mooi is, ergens daar waar ik niet meer kan komen vandaag dacht ik aan een kind ze was mooi en zong van hemelsblauwe vogels, van de bomen en het gras haar graf ligt onder koude aarde vol verlangen opgewarmd door wie ze was…

Sterkte halen uit mijn eeuwigdurende hoop Ooit zal het beter gaan Verandering zal komen Ondanks alles, heb ik net zoals zij: negen levens.…

vrouwen zal nimmer van hen houden zoals zij niet van hem met een omfloerste blik kijkt hij naar jonge meisjes belooft hen zoete ijsjes voor een verdorven lik met rooddoorlopen ogen begluurt hij jonge heren wil hen van alles leren óók wat zij niet mogen met zijn gladde praatjes laat hij zichzelf komen in kleverige dromen en te stille straatjes…

wij liepen als kind al over sporen in het land die ons blij maakten er waren paden straatjes en weggetjes waar je meer sfeer voelde dan anders pas later wisten wij door verhalen de historie van het hoe en waarom in kaart te lezen krachtlijnen hebben mensen al eeuwig gebruikt en waar zij elkaar kruisen sluit ontmoeten niets uit daar…

De jongens hebben veel geluk gehad, maar het kan ook uw kind zijn die de volgende is van het idioot rijdende verkeer in al deze straatjes.…

golven eten zeeën vreten oceanen huilen om buien in wolken te kussen ik ga met je mee in een pogen de elementen te sussen met regen te druilen sneeuw te trotseren vorst de rug toe te keren met winden te waaien hard en met vlagen in jachten en jagen dollen en tollen blaadjes op straatjes wou dat ik God was niet zo kapot…

ik heb de bergen gezien de grieks-romeinse steden hoorden hun gebeden naast het westerse bargoens maar ik liep terug door eeuwenoude straatjes vond in de tijd de gaatjes naar het leven toen zag de groene schaduwrijke binnenplaats die vandaag de rust van morgen binnen laat het klassiek profiel dat zacht amandel oogt de blik…

Het wonder waar ik steeds op wacht is ongetwijfeld rond en zacht Het komt – zo heb ik het bedacht precies om half negen En anders pas na middernacht…

Vader leest Hooglied Negen. ------------------------------ uit: Verhelderingen (2013)…

een jonge Cruijf in de dop speelde met anderen in een speeltuin in de buurt nog even balletje trappen afgelopen woensdagavond keerde jij op de afgesproken tijd niet huiswaarts, velen gingen opzoek in de hoop je te vinden verleidt door mooie woorden liep je te goeder trouw de verkeerde kant op slechts negen lentes mocht je worden…

alles oneven en straten praten alsof wij zijn vergaan wegen slijten dit evenwicht waarachtig vlucht de zwaan zich een weg sneller als het licht de negen blijft nooit een negen in de tornado elf af op afstand blijven vuurvogel rijm nog een gedicht waar wind fel langs wangen jaagt de vrijheid tilt geen gewicht niemand heeft het…

Dag baby, lang verwacht negen maanden waren we bedacht, op je komst. Dag kleintje zo volmaakt, negen maanden waren we geraakt, door dit bericht. Dag kindje, puur en klein, armpjes beentjes het mag er allemaal zijn. Dag kleinkind, je werd verwacht, daar ben je dan, alles erop- alles eraan.…

Het pond suiker werd na schooltijd gehaald bij de kruidenier aan de overkant van de winkelstraat opa gaf gepast geld want stel je voor het zal toch niet negen was ik wist ik veel nu weet ik beter…

Acht, negen, tien. Zo veel heb ik nog nooit gezien. Zo snel! Vluchtend? Voor wie? Voor wat? Tien hazen op het hazenpad. (op 1 mei in de wei)…

ik droeg je negen maanden (ik, jouw mam) tot de plek waar jij ter wereld kwam en vanaf daar zal ik je dragen al mijn dagen achtereen in alles eromheen…

Negen steden groeiden hier boven elkaar. Negen steden: de zesde was Troje. Nu - een heuvel boven de vlakte. Ooit - binnen muren gaaf als huid de Stad. De machtige wachter. Fort langs de Bosporus: de weg naar de Zwarte Zee. Als bittere distels stonden hier de speren. Het landschap zegt men is niet veel veranderd.…

De weduwe van Windsor zucht Sinds hij zijn laatste adem blies Koestert ze een intens verlies Het rouwen is niet van de lucht Ze is pro puriteinse tucht Hult zich decennia in zwart Gebroken is haar vrouwenhart Negen maal droeg ze zedig vrucht Negen maal baarde ze nieuw leven Ze heeft geschiedenis geschreven Na ‘t heengaan van haar echtgenoot…

Ooit heb ik op de zondagsschool geleerd -‘k was nog heel jong, hooguit een jaar of negen- dat wat ik deed vaak slecht was en verkeerd maar Lieve God die zou het me vergeven Op dat soort zaken werd ik getrakteerd des Heerdaags in mijn prille jonge leven Het werd me op de zondagsschool geleerd als knaapje, van pak weg een jaar of negen De…

Op wandel door het Goor zie ik doorheen het takwerk van de houtwal negen witte zwanen in de nog verrassend groene weide. Het fraaie beeld blijft me bij. In de buurt van het kanaal bemerk ik er drie. Een waterplas maakt het prentje compleet.…

Een wezensvreemde overdracht vindt plaats in negen maanden als de zaailingen van verre vaderen worden geoogst, gewogen en te zwaar bevonden heb ik met enig tegenwicht mijn evenwicht hervonden…

er was eens bakker die werkte van middernacht tot 's morgens vroeg half negen hij kwam daardoor zijn vrouw bij haar ontwaken nauw'lijks tegen in zijn geval was dat waarlijk een zegen…

want de zon stond op en neeg ter kimme dag, donkere nacht met jouw duistere gedachten jij mag er zijn maar dan straalt de ochtend lichtbrekend takken en dan ben je er geweest…

Je hebt de middelbare leeftijd bereikt als je bij de keuze tussen een paar verleidingen diegene kiest waarbij je zeker rond negen uur thuis zult zijn.…