Alle inzendingen over Omarmende

als de leegte zich vult met stervend geklater van wegebbend water in vogelzang gehuld… als ‘t Avé Maria gestreeld van de harpsnaren glijdt en gevoelig openrijt wat nog niet was geheeld… Als de stilte schreeuwt en niets anders kan.., omarm me, ………………… omarm me dan…

laat me je omarmen omarmen met al ik ben en je wiegen heel lang wiegen tot 't kind ( in jou ) zich weer veilig waant geborgen weet tranen worden gekust droge wangen verlichten jouw hart tot aan de volgende regenbui…

De tegenpolen omarmen het zielsverwant het voelt als magneet.…

Het zou mijn dichtershart verwarmen Als men ook eens probeerde:’Weet je dat, ik je het allerliefste zou omarmen, schat!’ En daarmee tevens het omarmend rijm omarmen.…

In mij omarm ik Jou Mijn liefste, Jij bent in mij en ik ben in Jou. In Jou verlies ik mezelf en in Jou vind ik mijn kracht. . Mijn liefste, in mij omarm ik jou. Jouw heerlijke ontspanning wordt dan deel van mij En ik geef uiting aan Jouw expressie vanuit totale liefde.…

omarm en verwarm.…

in stille uren omarmen levenslijnen tedere harten…

omarm de stilte wie stilte verdragen kan is nooit meer eenzaam…

Omarm mij, schreeuwt de stilte. Het duister is niet meer bij mij in mijn robe hield ik haar gevangen maar nu verloochent zij van kleur. Omarm mij, wie ben ik nog als niemand mij meer draagt. Deze nacht schurkt in de bekken der hopelozen en in de dieptes van Hades snikt weemoed als solitude is gevlogen…

Sla je arm om mij heen Laat me schuilen in deze pijn Geef me woorden van troost Maak dit verdriet weer rein Kus mijn tranen weer droog Laat de lach weer toe in mijn leven Tover een kleur in mijn bestaan Zodat ik je alle liefde weer kan geven Sla je arm om mijn heen Laat het zonlicht schijnen Vul mij met je heerlijke liefde En laat al…

In diepe angst geworteld Gaat het loslaten beginnen Een lichaam dat geboren is Uit de schoot van de moeder Wordt weer teruggegeven Aan de schoot van moeder aarde In diepe angst geworteld Niet wetend wat zal gaan komen Glijdt het lichaam langzaam Door de sluiers van de dood Ogen vechten tegen het zwart De dood sluit geduldig het licht…

Adder gilde jij en kronkelde rond mijn arm En terwijl je het gif in mijn onderlip spoot Voelde ik vloeiend de warmte in mijn lendenen Mijn angel vulde zich klaar om toe te steken Het strekken van jouw slanke schoonheid Bevochtigde mijn hand en onderarm En rusteloos gleden mijn vingers in jou weg Je ontspande en gleed slijmerig onder mij in…

schreeuwen Al is het ook mijn tijd Het vele dat ik liefheb Raak ik ten volle kwijt Of zal er in wat komen gaat Ook plaats voor liefde zijn Als dat zo is heb ik geen angst Ik vrees dan niet de pijn Mijn hoop bewaar ik in het hart Gerust leg ik mij neer Geprezen is de nieuwe dag En zie ik jullie weer Mijn liefdes en mijn schatten Zal ik opnieuw omarmen…

Daar liep je, Steeds verder van me vandaan, Trots en onbevreesd, Het leven in, Ik keek je na, En bedacht, Je vergat me te omarmen, De leegte bleef achter, Als enige herinnering, Zonder warmte, Leeg.…

Omarm de nacht in Langgerekt vertrouwen Houd in het duister Vast aan hopen op Het vroege licht Dat in wanhoop Uitzicht biedt…

het lijkt al eeuwen geleden tegelijkertijd voel ik je handen kroelen door mijn haren ( in het nu …) lang geleden, pas geleden? zo zie je maar ... tijd zegt niet zoveel als je verdriet omarmt. het is het enig constante waar je bij kunt schuilen tot er een nieuwe optie zich aandient. geluk…

Wanneer we de dood omarmen, kan vrede worden geboren. Kunnen onze angsten sterven gaan.…

Kun jij de rust omarmen Je hart verwarmen Even stil laten gaan Stevig in je schoenen staan De wind voelen bruisen Natuurpaden doorkruisen Van druk ontdaan Weg van de waan De wereld anders beleven Gemoedsrust gegeven Lichaam en geest voldaan Zullen we gaan?…

Voor het eerst buiten het nu omarm ik de bomen van het bos dat ik zie omarm ik de stroming van het water dat zij drinken het water van het stille ven dat hen tot aan de voeten staat het donkere water dat hen tijdloos rimpelloos weerspiegelt de bomen dragen het bos de stilte in en het bos luistert geeft hun stilte weer in de ruimte…

kleurrijke rozen omarmen jou liefdevol in stralend zonlicht…

Omhels me Omarm me Verwarm me Sus de pijn Heb lief Laat me bij je zijn…

om me te omarmen bij daglicht u weet dat de nacht mijn voorkeur heeft…

Omarm de twijfel die de bepeinzende geest tal van keuzes biedt…

Omarm me met de zon. Overspoel me met de golven van je hart. Laat me voelen dat ik niet alleen ben. Je zal me omarmen met de zon Gedragen door de wind.…

het leven de geheimen van onze lichamen We omarmen, omarmen elkaar…

mijn naakte liefde voelt zich vrouwelijk en zacht jouw omarming streelt…

Ik moet je omarmen, maar dat wil ik niet. Ik wil je beminnen, maar dat kan ik niet. Ik kan je vergeten, maar dat gaat toch niet. Ik ga je iets vertellen. Luister nou.…

Wedloop van oorzaak en gevolg, ontstaan, bestaan, vergaan, beroer nog eens wat ledematen, wat het oog niet ziet, en het oor niet hoort, bekoring van het te vergevorderde, omarm mijn verdriet, omarm mijn geluk.…

Omarming door warmte, door oprechtheid omgeven... Verhit door charme, zomer doet leven....!…

Trillend Als een espeblad Lig ik In jouw omarming En ik vraag mij af: Is dit Een verrijking Of een Verarming?…