De eenzaamheid verlaten

Deze nacht schurkt
in het geweld
van blaffende honden.
Omarm mij,
schreeuwt de stilte.
Het duister is
niet meer bij mij
in mijn robe hield
ik haar gevangen
maar nu verloochent
zij van kleur.
Omarm mij,
wie ben ik nog
als niemand mij
meer draagt.
Deze nacht schurkt
in de bekken
der hopelozen
en in de dieptes
van Hades
snikt weemoed
als solitude is
gevlogen

eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 948