Alle inzendingen over Ons profiel?

resten van geluk in het profiel van mijn schoen ben er ingetrapt…

de scherpe randen van mijn eigen profiel…

Een beeltenis van blinkend ebbenhout een koolzwart profiel een ingehouden blik stil op de verte lava die nog ziedt…

het hart is de drum en ook het centrum het zorgt voor regelmaat zorg dat 't doorgaat zonder is geen optie 't is een interactie van lichaam en ziel en geldt voor elk profiel…

ze had nog zo gestampt winterlaarzen met profiel waarmee ze goed grip had op de weg glimlachend keek ze om zelfverzekerd dat hij haar spoor niet kon missen ging ze naar binnen toen begon het zachtjes te sneeuwen…

De doorsnee-Groninger is nu bekend: Van honderd man een fotootje genomen, En daar is een profiel uit voortgekomen, Een hoofd dat zo te zien is van een vent. En los van een verdwaalde saggerijn, Ziet u dat het daar lachebekjes zijn.…

Als al onze profielen binnenkort In één centrale bank zijn opgeslagen Zal het OM er zeker zorg voor dragen Dat elke moord voortaan bewezen wordt: Het DNA van wie dan wordt verdacht Wordt stiekem op het wapen aangebracht.…

Als ik een vrouw ontmoet met een intelligent gezicht, een edel gevoelig profiel en beschaafde manieren, met poëziebundels van Reiner Maria Rilke en Hölderlin en een altviool onder de arm, dan denk ik meteen aan neuken.…

met bomen en waters langs de weg groene velden in alle rust en paal en pracht waarin luchten zwanger van liefdesliederen schoonheden door een ieder hongerig bemind in een lente die haar profiel scherpt…

heeft zijn eigen waarheidszin geslagen tot de dood ons de handen raakt in schoonheid door de vingers glijdt, geef het zelf maar een bijzondere naam het loopt uit het kristal van iedere maan al is die verduisterd, het fluistert op iedere geboortekaart al wordt die niet geschreven, het staart je aan in de laatste korrel zand waarin ons profiel…

In het archief van m'n ziel zoek ik naar antwoorden die ik niet meer wist maar nu zie ik de contouren in een helder profiel antwoorden gehuld in uitbundige pracht in m'n hart verankerd met verheffende kracht…

De sneeuw ligt sprookjesachtig op de takken Het is echt onvoorstelbaar wat er viel Draag schoenen met een winterhard profiel! Vergeet jezelf niet stevig in te pakken! Een sneeuwkerstkaart is zó 2010 Die wil ik deze eeuw echt niet meer zien…

Zelfs weet die louche Staat der Nederlanden ’t Profiel van alle vier mijn Winterbanden!…

. -------------------------- Uit: 'Een klok en profiel', 1965.…

Dat leidt tot ongenoegen en ontwenning Zulk nieuws biedt ongezien heel wat herkenning Ik werd daarvan vast ook je-ne-sais-quoi Men spreekt bij die profielen van onechtheid Maar écht en diep doorvoeld is de gehechtheid…

Gelukkig zijn er DNA-profielen Waarmee de schurk alsnog wordt opgespoord. Hoewel, wanneer het speurwerk is verricht, De dader steevast op het kerkhof ligt.…

alles is projectie bij bundel tot projectiel doorgeschoten dan tot buiten het profiel dat gesteld wordt bij entree door bazen van grote organen ter preventie van een te veel aan ongeleid want dat stort terug op aarde vaak met fataal vervolg doorgeslagen bladzijdes rouw in advertenties tranen bij de nog bestaanden…

heb je sluiers afgedaan met handen die schaduwen bezworen voor even niet opzij te gaan naakt kan niet bekoren je toont je huid die straalt van binnenuit verlaat de schemer en profiel lacht in het volle licht de tanden bloot je ogen schaduwen verlangen zachtjes rood…

heb het blad toch omgekeerd las de nerven in het sterven van het groen zo fijn vertakt gaf jij voorjaar in veelkleurig chlorofyl groeide warm je ziel in lange zomerdagen nu wintert slechts profiel mag ik in het lengen van de dagen weer lente van je vragen…

jouw profiel zat in mijn handen probeerde met slijpen de vorm te ijken kon de diepte niet pakken pas door hakken kreeg jij meer reliëf heb je verwond met mijn bruutheid ook later bij het polijsten kon ik de verhouding niet krijgen de trekken zijn stuurs warme zachtheid ontbreekt mijn handen hebben jouw ziel niet doen ontvlammen…

Plastic steekt uit haar afgewend profiel, met apparaten woont zij achter glas die haar weerspannig ademen bewaken. Als ik tot bloedens toe mijn handen was mag ik een ogenblik haar vel aanraken. Hoe steel ik haar, hoe krijg ik haar ontvreemd. ------------------------ uit: 'Dochter', 1984.…

je paardenstaartte vroeger blond met kleurig lint gebonden wij lachten altijd omdat we jou dan zo parmantig vonden het eigenwijze neusje is gebleven de staart had geen lang leven zo af en toe zie ik weer het profiel uit lang vervlogen tijden weet waarvoor ik viel het waren voor ons de allerbeste jaren…

zag mijn schaduw plat een raakvlak dat wij deelden waar ik mijn oorsprong had licht nam vorm en ruimte in een transparant profiel dat mij uiteindelijk beviel maar contrast groeide in het donkere segment nivelleerde de herinnering tot een wegwerp element er is geen samengaan van componenten grijs gezichtloos sluiten zij elkaar…

In de zweefstoel wegebbend onder de zon of ik jou bewegen kon even maar mijn lust te snoeien welke jouw profiel omlijnde en mijn hart bevolkte jij ontpopte haastig boven het laatste knisperend blad als flits in ons verfijnde krokussend op jouw lippen voelde warmer dan het was beneveld op het natte gras.…

ik zie zachtheid in een sterk profiel schaduw duidt de randen van je ziel je ogen glanzen en de bloemenkransen dansen op muziek liefde in triptiek mijn paletten klaar de kleuren gescheiden nog zijn vormen en beelden bescheiden ik schilder magie met tijd die verdwijnt jij verschijnt op het doek in het rood van de morgen…

ik zie zachtheid in een sterk profiel schaduw duidt de randen van je ziel je ogen glanzen en de bloemenkransen dansen op muziek liefde in triptiek mijn paletten klaar de kleuren gescheiden nog zijn vormen en beelden bescheiden ik schilder magie met tijd die verdwijnt jij verschijnt op het doek in het rood van de morgen…

De omtrek van jouw profiel gaat met golven als een sluier die mijn horizon grenzeloos tot dichtbij kan verkleinen.…

je mocht me zien een scherp profiel wit uitgelicht in zwart zonder schaduw zachte naaktheid strelen donker vullen met jouw gloed ik kon jou velen waar anderen mij dichten zonder hart jij maakte mij weer lichaam gaf mijn vingers tast ik wil vandaag eens echt omarmen en niet alleen als gast…

het steen lijkt de beitel te ontwijken als ik een stukje dwars voorzichtig wil splijten meegaand heb ik zijn structuren gepolst aders en lijnen gevolgd in subtiele verfijning mat gepolijst met de glans van bloed zweet en tranen ademt schoonheid je schaduw vol karakter sta je daar bevallig en profiel maar met je stukje dwars ben…

Nu op deze verloren dag in weer een ander jaar, vloedlicht zwaait over het ontvroren land, het is niet waar dat zij daar in ruste ligt en dat zij de tocht is aangegaan in een omfloerst gebaar, het is toch waar, dat wij haar profiel polijsten in ruwe steen, beschrijving van haar taal tegen beter weten in.…