Alle inzendingen over Oud nieuw oliebol

Voorbij de storm, de grijze luchten, zie ik jou weer, zie ik je daar staan. Je ogen donker, je lach ver te zoeken, je gedachten dieper dan ooit tevoren. Je zei dat je moe bent van 't vluchten, van het alsmaar verder moeten gaan. Je zei dat je zelfs God hoorde vloeken, dat je het die nacht goed kon horen. Hier staan we dan, met zijn tweeën…

Oude liefde roest niet maar wanneer zij niet wordt onderhouden, wordt ze op zijn minst stroef.…

lach, een lied Meer niet Ze ging van 'n bar naar een souper En van een tea naar een diner Een lichte, lachende kokette Met wufte weelde van toiletten Ze wekte haat of sympathie Hier dweperij, daar jalouzie Haar eigen hart was nooit van slag En tikte als iedere dag La-la Ze was een lach, een lied Meer niet Nu is zij moegedanst en oud…

We zijn iets meer roestig we zijn iets trager, we zijn niet ‘piep’ meer maar ach: Oude liefde roest niet, toch?…

Zaagselsporen uit oude beren van de tijd, doodgeknuffeld. Kind ziet grootogig, haar eigen schoonheid aan, in spiegels van geluk, Jongen met schooltas, droomde dat hij kroonprins was, toen hij Shakespeare las. Meisje stelt haar vraag, briefje opwaarts langs een draad, vlieger die het verstaat.…

De tijd is oud ik strompel door de dagen de rug gebogen mijn gemoed is zwaar Ik ben zoals dit bijna dode jaar en al mijn daden worden streng gewogen Mijn lentes waren licht en onbezonnen in alle zomers was ik lui en loom En menig herfst vervloog als in een lange droom nu is de winter aan zijn overval begonnen Het is te kort…

Ik heb mijn oude schoenen buiten bij het grofvuil gezet de gaten zaten er al in mijn oude kleren heb ik weggegooid zelfs het Leger des Heils zag er geen brood meer in mijn oude boeken heb ik keurig in een doos bewaard misschien om nog eens in terug te kijken naar de kennis die ik er mee heb vergaard ik heb nu alles opgeruimd en ik denk…

Naarmate de tijd voortschrijdt En ik nog vaker de ochtenden tel Dan wel dagen overwin op het licht Doorzie ik de beslagen schoonheid Van ieder elegant vrouwelijk wicht Ook al ziet men mij als oud vel Dat steeds dichter de aarde nadert Dan denk ik heimelijk doch opgelucht Wacht maar totdat de roest ook jullie betast En uw spannend vlees…

Achter, bij de keukentafel leunt zij op gedachten terwijl de koffie pruttelt raken foto’s momenten ooit zo dierbaar doch verloren in lang geleden jaren van zwartwit tot kleur hoekjes rommelig omgekruld wordt haar leven heel langzaam een beeld in gerimpelde handen het rode kleed, tot de draad versleten vangt de tijd op maar zwijgt…

Ik zie je bij de bushalte staan ga terug in de tijd, wie was je? Ik zie je staan, wat voorovergebogen alsof de aardbol op je hangt, wie ben je? Ik zie je staan, geduldig wachtend op de bus, vandaar dat je bij die halte staat, wat doe je? Ik zie je staan, dan komt de bus eraan, belemmert mijn uitzicht maar in een flits, zie je…

Oud en verschrompeld  Ligt de vergeten appel Bij het verse fruit …

herken jij dat bankje nog dat wij toentertijd bezaten tot laat in de avond wachtend op de maan die voorbij de wolken kwam? innig omstrengeld veertig jaar later mokte jij naar huis te willen omdat jij de maan zat was wij niet de eerste waren die erop landden? halverwege de herfst dook je vroeg het bed in met jouw ijs kouwe…

dijkhuisjes staan tegen de uiterwaarden in het gedrang en uit de ochtendmist verrijst het silhouet van een boerenstee langzaam komt het leven weer op gang na de nachtrust gerammel van melkbussen klinkt over het koren in het ochtendgloren verrijst de zon die de einder kust en een valk doet zijn best om een muizenfamilie te verstoren mijn oude…

nu dat dit kindje dan geboren is bellen losgebarsten zijn in - wat men noemt – de stille nacht sta ik mij het wachten toe een straffe wind slechts in de rug maar niet als steun of zacht de dreun komt achteraf- zeggen ze nou ja – wellicht - richt alles op zo’n laatste dag zich tot de weerschijn van het vuur dat werkt in mijn gezicht…

daarin te krimpen te of worden uitvergroot weerspiegeld in de schaduw van de vragen een woord in oude teksten waarvoor we tol betalen. Bestudeer de tranen waarin het antwoord drijft het ooit en ginder was de middenweg naar een veiliger oord.…

Ik lig nu naast je en jij verbaast je dat wij na al die jaren elkaar nog steeds de liefde verklaren dat doen we niet meer dag in dag uit maar als we het doen dan fluit ik een hele dag en op jouw gezicht verschijnt dan een lach je hoeft je niet te verwonderen onze liefde is één van de magische wonderen op deze anders zo brute aarde en…

Ik loop nog even naar het café het gaat moeilijk met mijn stok ik hijs me de trapjes op als ik binnen ben kijk ik rond en zie een oude foto waar ik nog op stond mooie tijd en veel plezier ik hijs me op een kruk met mijn dikke reet en ik bestel een pilsje dan komt de herinnering jij kwam binnen mijn vriendje van toen en opeens hoorde ik…

Een liedje van herhaling, zing ik, een wijsje van weleer neurie ik, tik met mijn vingers een deuntje op de maat van een lang vervlogen hit, wanneer ik het jaartal van uitkomen zie verschijnen, denk ik shit, wat word ik oud!…

Vandaag wandel ik in gedachten terug naar het oude huis bij de rivier waar mijn man en ik lang woonden hoe was het daar toen mijn man nog leefde en de kleinkinderen kwamen logeren om in de boomgaard te spelen de oude dag die valt mij zwaar vaak leef ik in gedachten daar niet langer hier de oude foto's in de kast laat ik via het beeldscherm…

De dames noemden het een duster de heren een kamerjas toen bedacht ik dat ik ouder word ja toen pas want ze noemen het tegenwoordig allemaal een badjas.…

Als wij samen oud worden, zeg ik, worden wij gelukkig, als twee kinderen, verliefd op elkaar, op het etmaal, op de herinneringen op de eerste slaap, weet je nog, op het allerlaatst, op onze dood.…

laat je in de steek ook al zijn de artsen nog zo goed als het op is, is het op accepteren is wat moet Oud en wijs wat eigenwijs nogal grijs maar wereldwijs…

De oude heer, Hij is niet meer. Het nachtlicht doofde zijn leven. Voor volk, vaderland en gezag, Heeft hij zijn ziel gegeven. De oude heer, Hij gaat zijn laatste keer.…

Ik ben een oude man die nooit een keus heeft willen maken. Dat is mij nooit in dank afgenomen. Ook de liefde heeft mij nooit echt kunnen raken. Ik weet niet hoe dat zo is gekomen. En geen vrouw in duizend bedden heeft mij ooit tot houden van kunnen bekoren. Noch mijn dwaze trots kunnen verstoren. Was het enkel om mijzelf te redden?…

De maan kruipt naar de late avond ik denk weer terug aan de oude boomgaard en het vrijen met mijn overleden man toen de liefde als lente zo pril was mijn oude avond kruipt naar de maan alsof mijn man mij weer kan zien met appelwangen en perenbloesem in mijn hart dat nimmer blind was voor zijn liefde en genegenheid mijn lichaam kruipt naar…

De slang God schiep in den beginne twintig poten aan de slang Het lijkt wat ruim bemeten maar zo’n beest is aardig lang Dat aantal bleek noodzakelijk om recht te kunnen staan En tevens om van 't aardse slijk en modder vrij te gaan Ook kreeg de slang als enig dier beheersing van de spraak En wat hij te vertellen had was af en toe goed…

Oude koeien uit de sloot hoor ze Nog eens loeien. Ze krabbelen Tegen de walkant op om zich met Ons heden te bemoeien. Roodbont, zwart wit gevlekt; De kosten door de winst gedekt. Melkkoeien zouden het slechts Wezen, maar wat overbleef waren De mageren van de soort die Weldra werden afgewezen.…

Op zijn hoofd een hoed aan zijn hand een stok alles zoals het moet hij wandelt zachtjes hij sloft eerder wat hij is niet meer bij machte zijn voeten de een na de ander op te tillen hij mocht het graag anders zien maar hij heeft toch niets meer te willen anderen hebben over hem besloten hij moet hier weg naar zijn idee wordt hij levenslang…

De avonden keren terug naar oude waarden, kikkers paren in hun glorieuze uur, te vroeg voor nachtegalen waarin de hazen ruimer ademhalen, in dit schemeruur verzamelen uilen spitste geluiden in de zachtste en zoetste treden van de nacht, de wind verlegt de schreden in zijn de fluwelen mantel bezielt door zijn omfloerste macht.…

Oud en grijs lief en leed gedeeld Voor ons het grote voorbeeld Een rimpel van zorgen Zorgvuldig voor ons verborgen Vele herinneringen schuilen achter die ogen Waarvan wij er vele weten mogen Sommige zijn net nog een kind Weer andere wachten Tot hun laatste reis begint Oude mensen jullie mogen we nooit vergeten…