Alle inzendingen over Pad

in een stille stille ruimte diep in de gedachte voelt het anders aan waarom is het tweeluikig bij het voelen van emoties en het uitdrukkend zeggen hoe kunnen gedachte en emoties zo complex en toch zo verscheiden zijn zo hartstochtelijk blijven zoeken naar de juiste wegen is de kruising tot emotie en gedachte, want passie en verlanging…

Als ik mezelf had mogen scheppen, zou ik minder fouten hebben gemaakt. Ik liet mij niet zo verdwalen tussen het gebrekkig zijn en het gebrekkige zijn. Ik gaf mij broodkruimels om de weg terug te vinden, al weet ik niet welke weg dat was en waar die eigenlijk naartoe ging en hoe die heette. Ik at het brood in plaats van het te strooien…

. bijna boven breekt de betovering aan de rand van een richel hangt het restant van een brug touwen zwiepen in canon tegen de rotsen driftig de holle zee er is geen weg terug .…

Er is een weg Een weg achter mij Een weg voor mij Is dat mijn weg? Ik loop op mijn weg Nachtenlang sprakeloos Dagenlang in stilte Was dat mijn weg? Vooruitkijkend door mijn achteruitspiegel Langs mij heen kijkend door jouw ogen Jouw weg was de mijne Ik stond alleen mezelf in de weg…

Mijn stappen door het leven Het kan jou misschien niets schelen Maar het zijn mijn stappen Over het lange pad van het leven En niemand weet waar dit pad eindigen zou En mocht ik aan het einde van dit levenspad zijn Dan hoop ik dat ik thuis zal zijn…

Ik vraag me af zal het bij jou zo anders gaan als bij mij dat je los komt van alle dingen die je deed of niet hebt gedaan nu komt er bij mij ruimte vrij om geluk te hergeven ik voel en ik zie dat de nevel van vragen het gevoel dat ik faalde optrekt in een tijdloos even ben ik eindelijk los voortaan loopt er een bekend pad met…

dit pad is zwaar Als ik dan reeds op hoogte ben en 't pad dat strekt zich uit Dan zie ik wat ik weer herken het pad dat daagt mij uit Ik volg het pad, hoe zwaar 't ook is maar 'kan er van op aan Dat steeds bij elke hindernis de ster mij voor zal gaan.…

De pennenvruchten in mij hielpen mij het leven te aanvaarden zoals ze komt. De muziek in en van mij geeft echter één verboden vrucht, nimmer mij gegund. Jouw muziek in mij, te zamen met de twee vochten van lichaam, verwekten een rijpe vrucht: zij heeft lucht en ruimte nodig die ik niet kende. Ik had haar nodig om voortaan te herkennen…

Neem niet de brede weg die iedereen gaat neem het smalle pad dat is speciaal voor jou en de smalle poort is de poort waar alleen jij doorheen kunt gaan. Jij vindt jouw weg zonder anderen achterna te lopen jij bent daarin uniek op jouw camino pad.…

Ik wil kijken naar de waarheid in mijzelf Wat is het waar ik nu niet naar wil kijken?…

Ik was Mijn pad Aan het zoeken Op jou pad Verdwaald Het was Niet mijn pad Nu mijn eigen Pad gaan Bewandelen…

Ik heb gezegd dat ik zou zwijgen. Ik schrijf slechts enkele dichtstukken om de evolutie van de mensheid te doen gelukken. Meer niet. Om de aarde en al het leven te laten blijven. Meer niet. Deze ene keer. Deze keer. Volgende keer meer. Veel nieuwe woorden: liefdevol en gewetensvol. Ik heb gezegd: dát ik zou schrijven, tot mijn einde.…

Als je je eigenwaarde en je zelfrespect verbindt aan wat je in de ogen van anderen bent dan moet je je wel vernietigd voelen als je in een kwaad daglicht staat bij anderen Als de indruk die je op anderen maakt voor jou belangrijker is dan wat jij wilt kun je jezelf niet permitteren te weten wat je wilt…

De wanhopige strijd om door andere geaccepteerd te worden in plaats van jezelf accepteren tast je integriteit aan Het maakt dat je jezelf en anderen verraadt Je verkoopt als het ware Je ziel Dit maakt je nog egocentrischer nog geslotener voor anderen voor jezelf en de universele krachten Je besef van leven en…

Er zat een vrolijke pad op een paddestoel te Padua, via het achtvoudige pad vond hij een pad naar verlichting en van geluk kwaakte hij aan een stuk door.…

parende padden op steen in vijver op het pad sta ik…

"overvallen door de stilte en omringd door het geluid, zag ik de onbenulligheid van de strepen op het parket, en ik besloot te blijven, omdat de stilte mij vertelde dat de angst ook onbenullig is"…

Wie heeft de pad het pad zien oversteken? De boer op zijn tractor niet: hij heeft al honderd padden overreden. Het pad is smal, en de pad traag. Hij is een pelgrim, onderweg (misschien mist hij een kenteken?). Hij sleept zich naar de plas, de poel waarin herboren wordt zijn groene paradijs.…

Jou pad, jou leven Zwaar op mijn schouders Is niet van mij Ik geef het jou terug Het is niet van mij Het is niet mijn probleem Ik geef het jou terug Ik ga van jou pad af Ruimte maken Voor de weg naar mijn eigen pad…

Pad ‘koude kikker’? Papa pad rijdt op rug bruid vast adres op zak!…

Op zoek naar een geval van natuur in verval kwam de pad op mijn pad. Dat rijm rammelt ietwat, maar niet zonder reden. Scroll maar naar beneden. Wat ik vandaag leerde, is dat de pad door de opwarming voortijdig wakker wordt gekust, zodat hij als hij echt in actie komen moet allang is uitgeblust. Maar liefst 60 (!)…

Er zat een vrolijke pad op een paddestoel te Padua, via het achtvoudige pad vond hij een pad naar verlichting en van geluk kwaakte hij aan een stuk door. Men zei dat hij paddestoelen at maar dat was lasterpraat en behoorlijk dom want niemand vroeg hem wat hij at want hij at namelijk Niets.…

Wanneer De weg een eeuwigheid lijkt Het pad een eeuwigheid lijkt Kom tot het zijn Zodat De weg een moment is Het pad een ander.…

Mijn pad is echt geen rozenpad Maar, zou ik dat wel wensen? Want aan de rozen zitten stekels die ik dan toch zou verwensen... Ik zou pas van een roos genieten als die geen doornen had dan zouden ze mijn pad mogen plaveien met alleen maar rozenblad...…

je herschikt Kneedt in een andere vorm Of gewoon domweg Met een verlichte zucht verdrijft Rondom liet ik met mijn zuur verdiende centen Een moeras aanleggen Waaruit zo af en toe Als je het oor scherpt aan de stilte De lokroep van een behekste nimf opwelt Die voor haar lust werd bestraft Met een nieuwe gedaante… Een vadsige, gebochelde pad…

Op mijn pad ligt een bemoste steen Hij ligt daar vast, al duizend jaar, Met bos en bomen is hij één, Ik word hem nauwelijks gewaar, Maar kan er niet omheen.…

Lanen lopen dezelfde Weg als wegen Aan de straatkant Dichter bij Paden gelegen Zijn dan jij Bij mij…

En de paden blijven voor mij verborgen, sinds jouw armen mij geen heil meer brengen en jij mij niet meer bij de hand pakt. Ik denk dat het nooit zal wennen. En daarmee is jouw belofte geen belofte, maar een hoop die als kaars in de wind tijdelijk mijn pad verlichtte maar met de storm tot doven kwam.…

Zou het dit kunnen zijn, of misschien dat, wie kan het me vertellen en wijst het juiste pad? Het pad naar de oplossing, een antwoord op onze vraag, hoelang duurt het nog, het gaat te traag. "Geduld" is het eerste woord, "accepteren" nummer twee, wijze woorden, maar 't valt om de drommel niet mee.…

De weg Het pad Het bos in Niet te volgen Bij de eerste bocht al Uit het oog verloren Vanaf daar Gaat de weg De eigen weg…