Netgedichten

netgedicht (nr. 6.126):

Een ander paar mouwen

De herfst hinkt op haar laatste been
December binnen
Ik wil ook naar binnen

Dus draag ik scherven
Naar het spiegelpaleis
Waar ik een mozaïek voltooi
En een matglazen poort vergrendel

Door een valbrug
Ben ik met het gewemel verbonden

Ik maak mezelf wijs
Dat daar ruimte en tijd en stof
Een achterhaalde orde zijn
Die je herschikt
Kneedt in een andere vorm
Of gewoon domweg
Met een verlichte zucht verdrijft

Rondom liet ik met mijn zuur verdiende centen
Een moeras aanleggen
Waaruit zo af en toe
Als je het oor scherpt aan de stilte
De lokroep van een behekste nimf opwelt
Die voor haar lust werd bestraft
Met een nieuwe gedaante…
Een vadsige, gebochelde pad

Of ik ooit zal duiken in die groene blubber
(Om haar te verlossen met een kus
Verstrengeld tot onder de gordel
In een koortsig gespartel)
Is een ander paar mouwen