73 resultaten.
Fata Morgana
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.756 steile mars over de schoorsteenmantel
Naar het gebinte dat knarst tot we sluipen
-Onder de gedempte hamerslagen van wind-
Naar het tuinpad van snijdend grind
Je verroerde geen vin
Alhoewel de buurvrouw lijkbleek
In een hoek van jouw blikveld
De straat uitkroop en week
Voor een vreemd geweld
Dan sla je tilt
Een fata morgana wordt het panorama…
Eet smakelijk
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.945 lekkerste
mijn sokken speelden met
de barokke houten poten van de tafel
volgden de bogen en punten
als opa na de fles blanke vla
zei dat hij even ging liggen
en oma daarna op de bank in de voorkamer
tussen het bespreken van de laatste showbizzroddels
met de ogen begon te knipperen
sloop ik langs mijn snurkende opa
met de vier weken oude panorama…
Als Sneeuwwitje
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.490 Eerste stenen werden huizen
door lantaarntjes beschenen
laantjes blijmoed lange straten
pleinen voor het groots plezier
boerendorpen werden samen
in één nacht miljoenensteden
verre landen continenten
losgeraakt in werelddelen
Hij verslikte zich er in
naarmate alles groter zag
in panorama van zijn oog
te groot zo ver hij had gekeken
hoe…
Over de steile heuvels
gedicht
2.0 met 2 stemmen 2.283 kruispunten maken waar ik sta
tegen alle gele bloemen zeg ik dat het boterbloemen zijn
omdat ze groeiden langs de sloot en al het goede in mijn hoofd
door slootkanten wordt omrand
een linie bosrand in de verte gaat met mijn stappen op en neer
als ik op de schuine zijde sta
dan ligt ergens in de aarde een loodrechte hoek
vier hoeken maken een panorama…
Met sleuven en inkepingen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 338 In welk een oorverdovend tempo
de wereld verandert bij alle bla bla
komt in beeld in oude buurten
gericht op zee uit Amsterdam-West
Zo ligt het Stenen Hoofd
thans kaal geslagen half afgehakt
met getrokken klinkers
voor ontmoetingen groen in het IJ
Ik liep door de Nova Zembla
die is dusdanig aangepakt
dat je op je klompen aanvoelt
hier…
lente
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 810 stil lig ik op mijn rug in het gras
boven me ontvouwt zich een panorama
waarin ik met een beetje fantasie
de besneeuwde toppen van bekende
alpenreuzen kan ontdekken
achter me doet roodborstman
zijn uiterste best om zijn buurman
te overtuigen dat het pas verschenen
vrouwtje toch echt voor hem bestemd is
een kever doet verwoede pogingen
om…
Volkstuinluim
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 99 Even vliegensvlug als de vroegere rubriek 'Het is
groen en het...' uit de Panorama glipte ik snel
naar binnen en stal ik de contouren en het volume.
Of stal? Ze gaf me die vruchtbare aanblik immers
als beloning na jarenlange moddergevechten in
tenslotte afgekeerde, uitgeholde, opgebruikte aarde.…
Zomerhemel
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 54 Hoe veranderlijk en wisselvallig canvas wel kan
zijn waar je ook onzichtbare vingers van een kunstenaar tegen
zal komen die zich amuseert met schetsen van panorama's en portretten voor
een aanschouwelijk meesterwerk van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken.…
Ons Pad
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 475 Innerlijk verscheuren
Door wat kan gebeuren
Zonder ooit te weten
Geweten geeft advies
Zonder ooit te kennen
Rennen voor verlies
Zonder ooit te ervaren
Verklaren niets precies
Zonder ooit te betreuren
Wat niet kon gebeuren
Afscheid
Geen spijt
Het pad
Blijkt een spoor
Niet samen op weg
Toch parallel
Loopt t door
Het gat
Blijkt een panorama…
Boven op de Domtoren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 106 Boven op de Domtoren biedt zich
voor een ieder in het Sticht
geboren een markant panorama over
gracht en bolwerk aan.
De rode dakpannen van de huizen
en kerken geven een impressie van
een doorleefd bestaan.…
Doordringende predikant
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 123 Dan rest geen bekend panorama
geen omrande ogen, wellicht maartse buien
maar geen sneeuw wel een gedicht
misschien iets over vlindertuinen
en het was toen een bijzondere dag die dag
in ons hoofd denkend aan ja jou die bloesem.
Tot zien rust zacht mooi mens.…
Verrotte kleuren.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 381 Starend verzwelg ik een vermoeid panorama
Van onheus bejegende armoelijers.
Ze stinken en verderf kleurt mijn beeld bruin,
Ik verwijs de verschoppelingen naar eigen idee.
Opgewekt lach ik hen zelfs uit en geef vervolgens raad.
Mijn vinger richt zich duidelijk naar een mistige horizon.…
De kapper, de dokter en de roddelbladen!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 52 Als ik bij de kapper zit
blader ik altijd even door de roddelbladen
even maar
de Panorama, de Prive, de Weekend
heel even maar
want anders moet ik massaal depresief kotsen
overgeven om te overleven
het lukt me nog maar net alles binnen te houden
onderdelen van het zure opgerispte door te slikken
vanwege die bladen, die buitenkant van…