Fata Morgana

In een wenk was de vloek voltooid

Je zag rode bosmieren over het parket kruipen
In een steile mars over de schoorsteenmantel
Naar het gebinte dat knarst tot we sluipen
-Onder de gedempte hamerslagen van wind-
Naar het tuinpad van snijdend grind

Je verroerde geen vin
Alhoewel de buurvrouw lijkbleek
In een hoek van jouw blikveld
De straat uitkroop en week
Voor een vreemd geweld

Dan sla je tilt
Een fata morgana wordt het panorama
Dus wijs je
Achter een schild van verwijten
Naar een schurftluis onder bed
Een duizendpoot op tafel
Een regenboogvlinder met behaarde voelsprieten
Druipend van vet

Scheldend werp je een vaas aan scherven
Splinters van porcelein drongen in de houtnerven
Van onze barokke kast op leeuwepoten
Ik mompel: "Ons erfstuk naar de kloten"

In de ban van het mirakel
Hoor je een ijle, lijzige stem
Vermengd met snikken
Een soort gekakel

Het kwam uit een niemandsland
Het was jouw zenuwarts met een milde diagnose

'Overspannen of simpelweg een misverstand'

Schrijver: Wim Veen, 7 december 2004

Wim.vandeleenetelenet.be

misverstand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 2.756