Alle inzendingen over Patty Klein

Een mus is niets, een bolletje van veren. Een mussenbeetje lef, een scharrelaar. Een fluitje aan de voorkant en een paar futiele vlerkjes om te manoeuvreren. Een vlegel om op kruimels te trakteren en zeker geen recordverbeteraar Een hagellading lood is even zwaar. Maar wie zou ooit zo'n beestje liquideren? Hij heeft zijn toekomst…

Verliefdheid is: het vreemde pad betreden waarbij geen richting staat. Wel paddenstoelen die waarschuwen voor drijfzand, modderpoelen. Fata morgana's dienen strikt gemeden. Je draagt een rugzak van het merk 'Verleden', die zich bij elke stijging zwaar doet voelen. Een helder beekje om bij af te koelen. Straks komt een uitspanning:…

hogere machten houden mensen klein, kortwieken hun vleugels, arme mensen krijgen weinig kansen voor hogere vlucht. joz. le bruyn…

Buiten op de bemoste tafel. Een oude krant van een warme dag. De wind leest haar bladen. Binnen schuilt een kat achter de kachel. Ze kijkt even op als een troep ganzen voorbij trekt. Vage schaduwen vermengen zich snel met de nacht. Verkleumde kaarsen warmen zich langzaam op. De vlammen dansen op de tonen van de jazz. 'The falling…

Krol heeft 50plus op de kaart gezet nu kaart lezen van Klein naar groter! Met 50plus verder op weg!…

Er zijn momenten, waarop ik dood wil Waarop ik niet eens kan denken aan wat nog komen gaat Verlangend naar het moment dat mijn gedachten eindelijk stil Zullen onderzoeken of het hiernamaals echt bestaat Op andere momenten wil ik leven Leven alsof er geen dag meer zal komen Dan zou ik alles geven Om te krijgen waar ik zo van kan dromen…

Een traan valt mee te leven Een traan die hoort erbij Om hem even weg te vegen Zo ben je weer even blij Twee tranen zijn moeilijk Met dubbel zoveel verdriet Je krijgt dan een andere kijk Maar vergeten doe je niet Een overvloed aan tranen Die als regen druipen over je gezicht Ik denk aan de momenten samen Aan de donkere maar ook degene…

Ze drinkt haar koffie zwart in ‘t grijs decor van stamcafé blaast rook in de lege holtes van uren Daar droomt zij kaders voor samen alleen aan een tafel voor twee waar tijd in trance verglijdt maar soms net te lang kan duren…

Verliefdheid streelde zijn zwijgen maar wurgde edele hoop daar afstand de strijd met de tijd na jaren niet meer verdroeg ‘t Vermeende antwoord blokkeerde minachtend de vraag die zwaarmoedig op weg was naar haar maar slechts doolde in een gêne die zelf pijnlijk om afwijzing vroeg…

Het vers boeket op tafel vulde de ochtend met kater zomaar afscheid van een nacht die toch gemeenschap had gebracht Hadden je ogen dus gelogen toen je sprak over later over dat wat buiten van binnen verwacht Een boeket een tafel vol vragen en ik rook weer de geur van verlaten die zo penetrant ver kan dragen…

Tussen huisstof en memorie las zij zichzelf terug in tijd Een handgeschreven jeugd in puberaal moeras waar ratio verdwaalde en kalverliefde toekomst las Memento mori voor haar dromen die ooit staarden naar de sterren maar nooit verder dan de zolder zijn gekomen…

Wat ik zie bedacht ik gisteren met de blik op eindig wat ik denk is alles wat vandaag in tweeën splijt Wat ik voel geeft morgen ruimte in te jeugdige kaders wat ik wil blijft tussen verlangen en onredelijkheid Tot jij mij op afstand zwijgend van illusie scheidt…

Ze lijkt slechts virtueel te bestaan Foto’s ja van mooie ogen van ’t leven ergens tussen tiener en vrouw Ze lijkt met woord begaan in poëzie rond naakte taal hard maar welgemeend geslepen en dapper grauw Ze laat me in de waan van zoveel meer dan voelen haar zekerheid van steen in zichzelf gevangen aandoenlijk trouw Soms…

Het is nog licht als de oude man zijn dag verlaat en zij voorbij de dood in sluimerend beeld ontwaakt Daar in de geur van zilte avond slaat het grote missen toe kan hij weemoed slechts herhalen in het ritme van doodmoe en leest hij toekomst in ‘t program van morgen waar hereniging in dageraad geschreven staat…

Zijn verbeelding voelde kleuren die waarheid glans geven diep verlangend naar de passie van contrast Maar de schilder ademde realisme en koos lichtgrijs voor het schetsen van zijn eigen stil leven…

Over de steile heuvels vlokken schapen een colonne koeien probeert een wolk voor te blijven die zijn reusachtige schaduw op het gras achter zich aan trekt over een slobberweggetje klim ik, een emmer in zichzelf klotsend water, de heuvel op het land afduwend zoals vanuit een vliegtuig de wereld langs een diagonaal wegdrupt een slinkend stuk…

Aks een kind zo blij staat hij: zijne excellentie de minister-president van het Koninkrijk der Nederlanden de heer Mark Rutte te midden van het pure kapitalisme een soort speelgoed zeker voor zijn partij van de VeelVerDieners, de VVD Hij staat daar namens ons land in het land van de ongekende mogelijkheden en geniet met volle…

ik kwam op een plaats waar veel kruisjes staan de zon die scheen zwak aan de hemel enkele dauwdruppels bespeelden dat licht wat zorgde voor hemelse kleuren één graf dat viel op door vele chrysanten waarschijnlijk nog gisteren geplaatst ik zag er een meisje vol van verdriet en de wind dirigeerde een droef afscheidslied op een…

Mama, jij wordt klein... Nee, jij wordt zo groot... Maar jij bent aan het krimpen... En jij bent levensgroot... Ma, je bent ook wel een beetje dik... Nee, jij, jij bent te mager... Maar, jij bent echt al oud... Maar nog niet echt, jij slimmerik...…

klein beetje minder meer ………

meisje van onzichtbaarheid door de tijd verborgen inmiddels vrouw geworden het kleine meisje kwijt heel af en toe komt ze even naar voren schreeuwt huilt heeft groot verdriet om al het onrecht wat haar is geschiedt vervolgens gaat ze zichzelf weer verstoppen maar ze zal nooit verdwijnen want zij heeft zichzelf diep in mij verborgen…

Je staat daar in een hoek, helemaal alleen. Met wat spulletjes erin, en niemand om je heen. Je staat altijd op dezelfde plek, is het niet saai zo alleen. Maar op een dag word je verplaatst, en vraag ik: “Waar ga je heen”.…

heel klein nog schuil ik, vol angst voor alles zo klein is jouw wereld een groots gebeuren mijn kleine ik luistert met grote oren trots op jouw grootte groeit lanzaam mijn gevoel van veiligheid en het besef als kleintje pas ik goed in jouw grootse wereld…

Stil verbloemt zij kleurrijke gedachten langzaam steelt zij haar glimlach terug het was de laatste, zachtjes verpakt voor het open einde…

Ik word nooit meer dat meisje dat kindje zo vol levenslust ik ben op dit moment gewoon een heel klein beetje uitgeblust.…

Gelukkig was ik zelf dit kind niet 'k werd liefdevol op tijd verschoond maar vraag me wel geregeld af waar dit bedroefd klein meisje woont.…

Allen zijn klein, Geen is er groot, Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Ik nam jouw haren in een strengetje en vlocht er mooie vlechtjes van zette het vast met vlinderstrikjes en was van jouw puurheid in de ban ik streek de kleine plukjes voorzichtig uit je mooi gezicht vol liefde straalden jouw oogjes je blik zo lief op mij gericht ik nam jouw kleine handje en legde het in mijn eigen hand een siddering ging…

De ochtend is nog stil en donker Ik ben nog heel even alleen Dat duurt niet lang want ik ben jarig Heb straks veel reuring om mij heen Vijftig word ik, best bijzonder Heb mijn leven al veel geleefd Kinderen, kleinkind, en ik ben nieuwsgierig wat men nog voor mij in petto heeft Ik wil feesten, dansen, drinken genieten van zorgeloos en blij…

Gelukkig wordt er ook techniek ontwikkeld waarmee men al dat kleine spul weer ziet. Zou men daarmee nu ook, na lang proberen ………………….. kunnen observeren ?…