Alle inzendingen over RODDEL

getverderrie, uitgenodigd ja wat moet je dan blauw gorgelen in de kou bij de asbakken die altijd buiten staan of in een dekmantel kruipen ik weet het al ik ken het al ik proef het al gezellig samen zuipen een sfeer waarin het gelag van valse mondhoeken zal druipen, gezelschapsspelletjes en ruggespraak koekhappen en klepzeiken…

in het voorbijgaan zag hij lippen zwijgen ogen veelzeggend lichaamstaal overduidelijk vijandig hij glimlacht in het voorbijgaan men negeert hem alles wat niet is gezegd zal nog worden besproken uiteindelijk zullen woorden roemloos sterven in de nacht geen zorgen want men heeft hem niet van binnen geraakt deze vijandige…

de buurvrouw kwam achterom binnen de jonge vrouw zuchtte maar de vrouw was oud dus toonde ze haar respect ze luisterde naar haar verhalen over mensen in de buurt kletspraatjes waren het altijd negatief ze antwoordde nauwelijks en buurvrouw begreep nors stond ze op om triomfantelijk te zeggen dat ze nog een bakkie ging doen –elders…

Nadat de burgemeester van Maastricht Publiekelijk een jongen zat te bekken, Lijkt iedereen de zaak te willen rekken, Tot ergernis van Neerlands roddelnicht. Die aandacht vindt hij maar een beetje raar: Het lijkt waarachtig bijna ‘Boulevard’!…

in hun aanwezigheid draag ik een manteltje van onbehagen woorden die afwezigen kwaadmoedig bespotten andermans muizenmankementen worden opgeblazen tot olifantsproporties mijn manteltje knelt onbehaaglijk, onverdraaglijk na mijn vertrek ben ik, afwezig, weerloos, aan de beurt…

Woorden, wat kunnen ze veel doen Met woorden kun je iemand kwetsen En over personen roddelen en kletsen Maar het getuigt van weinig fatsoen. Helaas gebeurt het toch steeds weer Met woorden kun je elkaar verlagen En onschuldige mensen aanklagen Dat is niet het gebod van God de Heer.…

ook tijd kan de onvoorzichtige uitlatingen van een goede vriend (in) nooit helen of je moet al een heilige zijn er ligt geen troost in zelfgekozen waarheid doorverteld. Pijn is je opbrengst je had beter moeten (kunnen) weten daar sta je nu...alleen men heeft je verstoten en terecht.…

Zijn bovenlijf uit het meest blanke marmer gehouwen met tepels groot en hard zijn billen als van draadstaal blonde lokken die wuifden in de wind in zijn hele postuur wat onbehouwen ontegenzeggelijk was hij het godenkind hij overtrof ons allemaal wij huilden dan ook brutaal alsof wij streden om wie de grootste smart totdat zijn dood werd…

Er zijn mensen in het leven die alleen maar commentaar op anderen geven De hele dag maar roddelen over andere mensen en andere mensen afkraken Ze bellen de politie als ze vermoeden dat ze je met iets kunnen verraden Of dat je een keer luidruchtig bent op een verjaardag Maar in je gezicht doen ze poeslief en aardig, die andere kant die zie je…

Nog nagenietend wist ‘la Paay’ te melden Dat zij het bed met David had gedeeld. Eén nacht lang hadden zij zich niet verveeld, Geloof maar niet dat kleren hun toen knelden. Heeft elk het over Bowie en zijn platen, Patries vult, als het stilvalt wel de gaten……

We zullen nooit te veel spreken. We zwijgen alleen te weinig. Als je weinig spreekt is gebleken, wordt je alleen maar chagrijnig. Spreken mag dan zilver wezen en misschien is zwijgen goud. Waarom zou je spreken vrezen, als je toch meer van zilver houdt? Maar je moet altijd wel bedenken dat goud van grotere waarde is. Spreken kun je zonder…

Wat weten mensen van mensen buiten het feit dat ze mens zijn, geen televisieserie of enkel fragment geen artikel in een krantenkop voor een dag niemand draagt en heeft dezelfde kleuren. Hoe helpt je anderen, reik je iets aan als stukje geluk met je gratis schouders. Is geestdrift tegenwoordig verboden terrein. Vreugde en liefde liefhebben…

Schrijft zij spitsvondig scherp zelfs bij vlagen velijn, lacht ze je inwendig toe soms luid uit om wat ontspruit onder jouw huid. Ik zou zeggen heb lief wat liever. Wat zal je ooit wellicht verdrieten nu je steeds met al dat vergieten mee heult, zaken keer op keer onteert, domweg naar de waarheid niet vraagt laat staan een andere weg uitprobeert…

alle tijden zal ik vergeten niets was bindend voor mij bijna alle vrienden zal ik vergeten behalve jij alle momenten zal ik vergeten waarin ik somber was alle momenten zal ik vergeten behalve die dat ik vrolijk was alle woorden zal ik vergeten tot de zinnen aan toe alle roddels zal ik vergeten ik ben ze moe maar niet alles zal ik vergeten…

zeggen hoe het niet meer moet met je grote mooie hoed dansen in het hoge riet meneer de vuile hypocriet want je woorden snijden laten mensen lijden je mes staat weer op scherp in dit gevoelig onderwerp je laat je eigen wereld draaien door roddels rond te zaaien maar je oogst kan wel mislukken en dan kan je rotte appels plukken gelukkig…

er zijn weinig mensen die van me houden Ik ben Jonne veelbesproken, waar ik kom veelbesproken waar ik ben veelbesproken waar ik zit veelbesproken waar ik ga Ik ben Jonne met opgeheven hoofd kijk ik je aan met opgeheven hoofd spreek ik je aan met opgeheven hoofd voel ik je aan met opgeheven hoofd kan ik verder gaan Ik ben Jonne roddel…

Wat het leed van de enkeling Zo vreemd maakt Is dat de wereld Die er geen weet Van heeft Doet als of het niet Bestaat Blijft gillen en brallen Moppen tappen En omvallen van Het lachen Sommige mensen Steken hun handen uit En troosten…. helpen Terwijl anderen Zelfgenoegzaam en Tevreden rondkuieren Roddelen giechelen En met elegante…

Vrouwen, fanatieke hoedsters van familieband en nageslacht leverden de grootste bijdrage, door hun invoelend vermogen roddelen en netwerken, aan samenleving en haar normen De mens, vlees geworden taal maakte samen leven mogelijk zoiets complex in stand houden vraagt om een groot brein niet het verzamelen als apen of het jagen als…

Het café is voor ons een kern van belevenissen, dromen, frustraties, roddel. Met een scheut gezelligheid en commentaren. De horeca is het sociale vehikel bij uitstek.…

bij velen kan ook mijn vriendschap nooit stuk mijn beste vriendin ben ik ik zal mijzelf niet verraden, voorliegen, schaden of met bedriegelijke daden mij angstig maken of druk mijn beste vriendin ben ik geen oordeel zal mijn zelf vellen als ik faal mijn zelf weet waar ik van baal en gunt mij altijd geluk mijn beste vriendin ben ik roddels…

nog voor ik bij je was hadden wij de laatste roddels uitgebreid al doorgenomen in trein en bus wist iedereen dat ik bij jou zou komen wij lachten samen onze laatste doei terwijl ik jou mijn bloemen gaf en jij al uitgebreid de koffie ingeschonken had hebben foto’s zitten kijken van het leven in de afgelopen weken onderbroken door een aantal…

Wanneer zij vals met woorden slaat de redelijkheid de taal verlaat zullen dolgedraaid zachte zinnen niet meer leiden tot bezinnen nooit zal het zwart meer kunnen schuilen achter vuige roddels of marmeren zuilen de val die met kleine letters wordt gezet bevuilt alleen het eigen twijfelbed is de laffe opdracht niettemin toch geslaagd als…

geen grip op heeft Haar stem rolt als de donder Dan werpt ze een bijl naar mijn schedel En klieft het geheugen als een straf Nu klaagt ze om een ontstoken duim Een botsplinter die verzweert Zij bloeit laat in de winter Ouder dan mijn verweerd gezicht Naast alle anderen is zij de enige Die me verbluft met ruwe gebaren Mijn dwaas hart wil roddelen…

Luisteren zonder te begrijpen, Iets zoeken om het aan te grijpen, Te verdraaien en ermee te paaien, Roddel schept een band, Hij is niet zoals zij, Hij is anders en moet kapot, Wie niet meedoet, gaat eraan, eruit, Erop of eronder, dat is zijn lot, Je moet gezellig zijn, Je moet door de vingers zien, Niet begrijpen waar het om draait,…

wij bladerden samen wezen met vingers waar we waren gebleven dachten ons leven te delen maar bleven helaas in de sfeer van foto’s steken natuurlijk zuchtten zinnen de sfeer van steeds groter wordende kinderen maar juist roddels en geheime momenten waren de krenten in de pap van toen zoals de eerste zoen na een verliefdheid van…

smoort er is geen stop maar harmonie verliest verbondenheid in de melodie die als los zand zijn decibellen ziet stranden alleen de wind vangt wat vlagen herinnering die in verdwaalde cohesie nog naar bekende tonen klinkt weer hoor ik geschuifel van schoenen op het pad een bedeesd gefluister alsof de dode ook nog oren naar roddels…

Wel je kent ze wel mensen die jou het liefst zien vallen Kunnen ze lekker lallen lekker je leven verknallen Als ze maar kunnen klagen zeiken roddelen en steken in je rug je kent ze wel van die types vol met haat die vragen hoe het met je gaat en keihard lachen in je gelaat Deze wereld zit vol met slangen ze zitten in een diepe kuil verscholen…

Woorden, wat kunnen ze veel doen Met woorden kun je iemand kwetsen En over personen roddelen en kletsen Maar het getuigt van weinig fatsoen. Helaas gebeurt het toch steeds weer Met woorden kun je elkaar verlagen En onschuldige mensen aanklagen Dat is niet het gebod van God de Heer.…

aanwezigheid je dirigeerde ongedwongen de heerlijke sfeer die jou vanzelfsprekend eigen was je nam altijd de grote wereld mee zoals jij die kende en voelde vol spirit en elan vitale liet de tijd stoppen en deed en passant kleine wonderen terwijl jij liefdevol naar ons keek wij in stil verwachten van vurige vlammen uit roddels…

De natuur, de stilte en mediteren is echt wel belangrijk Roddels, sensatie, fake, gewoon belachelijk. Ik veeg voor eigen deurtje, dan heb ik werk te over Jezelf zijn en blijven, bijschaven waar nodig, ik ben een gelover.…