Alle inzendingen over Rijswijk

Zeg Rijswijk, ben jij wel bezongen om je landgoed dat naar bosluchten geurt waar de herfstvrucht zo vrij en ongedwongen met het mosgroen je najaarskleed kleurt Zeg Rijswijk, ben jij wel bezongen om je wasdom waar het roodborstje troont waar parkiet er zijn halsband heeft bedwongen en met groen nu je winterkleed kroont Zeg Rijswijk, ben…

Geen Pennewip met brilende argus-ogen hebben wij ooit één regel toegedacht. Geen jongedames, die beheerst en zacht, als door een rietje, van de lettren zogen. Geen kenners die, waar zij nooit jokken mogen, trouw prijzen wat vertrouwd is, langgeacht. Geen vakmanswijsheid hebben wij betracht, geen boekwinkeltriomfen overwogen. Geen koster,…

In Uden wordt een school in brand gestoken In Venray molesteert men een moskee In Rijswijk gooit men tegels naar benee In Zeist wordt de familieëer gewroken In Groningen, je zou ze toch verdoemen, Daar, in de lente, plukken meisjes bloemen.…

uiltjes geven het vertrouwen in een netwerk om te onthouden zorgt de boom voor nieuw leven om het aan elkaar te geven kettingen zitten vast aan de pelikaan toch vliegt hij rond wie kan zes in plaats van vijf kaarten delen en dan vertellen in een luisterend verhaal omdat het gaat zoals het gaat we spreken dezelfde taal die er…

. ---- RIJSWIJK - Het winterweer zorgt ervoor dat tuincentra in heel Nederland door de voorraden sleeën en sneeuwruimers heen zijn. Als het strooizout al niet op is, dan is de bodem van de voorraad in zicht.…

Jan' in Rijswijk Dukaten in het vizier en zijn hand Wetend hij is geboren en Dit is niet het huis van vrees. Deze extase keert ooit weer. Deze dag waarin ook hij wenst te wonen. Voetnoot: Geboorte Jan Arends (Johannes Cornelis Arends)…

.' RIJSWIJK - In de iPhones van Apple is een vreemd foutje opgedoken. Een wekfunctie blijkt niet te werken met de start van het nieuwe jaar: Het alarm kon wel worden ingesteld, maar ging niet af. Vele eigenaren wereldwijd hebben zich zaterdag verslapen. In de lente komt de IPhone5 op de markt.…

. -------------------------------------------------- uit: Schrijlings op de horizon, Rijswijk 1941.…

hou je mond, want je woorden zijn als stenen, en je raakt me hard; raakt mijn hart, raakt mijn romp, mijn hand, mijn benen. Het is ongezond. En zo je me hier ooit vond: met te grote schoenen want ik had nog veel te lange tenen. was ik toen verward, later kwam mijn part. Met je woorden zo hard dat ik niet anders kon dan wenen. Is de circel…

Wanneer ik alleen wakker word, Mijn tafel dek met een tweede bord of ineens overvallen word door kou. Als ik in mijn eentje Oprah kijk, op mijn eigen kookkunst zeik. De leegte van mijn bank aanschouw. En zelfs bij het teleshoppen of gaten in mijn deuren stoppen, denk ik steeds aan jou.…

Een kaart uit Londen schreef ze mij. Ze schreef hem een jaar geleden. Daarin zwoor ze, frank en vrij, dat ze mij niet zou vergeten. Inmiddels vergat ik haar te vaak, de wonden bleven met de tijd. Ik zaaide tanden van een draak en oogstte mijn eigen eenzaamheid.…

Had ik mij nu eerder bedacht, Dat ik op geen manier ooit zonder jou kan leven, Dan was ik nooit bij haar gebleven. Kon ik in de toekomst kijken, Dan zag ik toen wat ik nu zie En wist ik dat liefde zoet als suiker, Boven al het andere staat. Dan had ik je nooit verloren, Maar ik bedacht het me te laat.…

Herfstblad Dwarrelend in mijn zicht. Vol leven; toch stervend of dood. Niemand zou geloven dat Jij een regenboog bent in dit licht. Eerst bruin met geel, nu bruin en rood. Langzaam legt de wind je neer Naast mijn voeten op de stoep.…

Mijn handen die langs de waarheid glijden. Alsof het een vrouwenlichaam is, dat ik nog ontdekken moet. Ik neem haar bij de haren. Dan mijn handen, trillend van de spanning, vochtig van het zweet. Mijn palmen samengevouwen, als ik psalmen reciteer. Ik wil haar nu niet kennen. Zij is niet mijn lief.…

Ik denk dat het wel zal wennen. Dat beloofde je me toch? Dan zal ik zonder knots of staf, mijn eigen weg wel vinden, door de dalen van duisternis en dood. Terwijl ik nerveus en angstig in mezelf mompel over tranen en een verloren stad, die ik niet eens meer kan herkennen aan de horizon. Als de stromen mij dan van daar brengen tot waar ik…

Heftige emoties breng je niet in zinnen; Zomerzon en zachte wind voeren ze dan mee. Korte woorden kun je niet beminnen; Geesteskracht scheidde de rode zee. Ik liep door duizend kamers heen, allen hun eigen schat bewaard, Met muren hout tot hard als steen uiteindelijk toch wit gestaard. En ik wilde ze forceren; lopen door de straten van…

Heb je me gezien vannacht toen ik heel gedreven Voor je huis stond? Ik rook je parfum van kromhout tot elmare, maar raakte de weg kwijt tussen kiezel en herinnering. Krankzinnig lachen om die praktische bezwaren. Een goddelijke komedie, maar was dat juist niet helemaal ons ding? Cupido schoot en liet me hier gewond. Want ik wilde met je…

Ik heb nooit snel gedacht En impulsen zijn ook niet aan mij besteed. Mijn handen zijn al snel bezweet. Mijn ogen glazig en mijn hoofd zo leeg. Neem je het me kwalijk dat ik zweeg? Want alle woorden konden niet beschrijven Wat ik voelde die middag op dat terras in de zon. Toen jij zei dat je niet zou blijven En ik ineens niet meer fladderen…

Wat u met uw ogen ziet is mijn presteren. Want ik spreek met tongen lang vergeten en doorgrond moeiteloos ieder mysterie. Nu ben ik slaaf van de hysterie. Want ik kan mij daar niet meten: Wilde ik de liefde leren, maar de liefde wilde mij niet.…

Zacht hoor ik de adem van de vrouw die ik liefheb. Zo ze hier naast me ligt En haar borstkast op en neer beweegt. Daar alle pijn uit mijn wereld veegt, Als ze haar ogen op de mijne richt. Eb wordt vloed en vloed wordt eb bij het horen van haar stem.…

Zoveel lucht, tussen de golven en de golven zweven zacht over de zee als in schilderijen totdat zij, woest door de wind, de kusten open scheuren Op land en huis neerdalen Namen zij de harten mee? Hebben zij mijn lief bedolven?…

Ik las je angsten in je ogen als een Zweeds liefdesgedicht dat ik zo graag wil begrijpen maar bij Donar niet kan. Jouw angsten zijn de mijne niet. Geen huis, geen werk, geen toekomst maar snap je niet Jag alskar dig. Ik wil zo graag dat jij dat ziet. Dan blijven wij hier allebei hulpeloos, hopeloos en eindeloos bedrogen.…

Van Dam tot Heuvel Van Duin tot Afsluitdijk. En nog hoor ik je denken dat het niet kan zijn. "Het kan niet zijn." Vandaag peins ik over romantiek en weet dat ik je niet kan lijmen zonder dat je eerst gebroken bent; zonder dat je liefde kent en zo tracht ik wat slap te rijmen. Hoorde ik vannacht nog in mijn dromen je verklaren dat je…

Mijn lippen aan het glas verpand Al sinds je bent verdwenen. Je nam wel snel de benen: Ik krijg mezelf maar niet vermand. Jouw weg was glad Mijn ogen nat Ik zag je amper gaan mijn schat. En nu ik naar mijn woorden zoek, Voel ik het vallen van het doek. Hoor me zachtjes wenen Om alles dat ik had. Mijn zaterdagen leeg Mijn zondagen nog…

Moeders kinderen verdwalen niet. Zij kennen de weg precies. Het zijn de wezen die verdwalen, In het woud van stenen eiken. Waar de zielen, niet gespaard, dolen rond karkassen en dromen achterna gaan tot de eiken essen zijn.…

Langs de winkels en de aankomsthal, voorbij trefpunt en taxistandplaats, is een roltrap die je wegbrengt. Weg van mij. Zwart op geel staat daar te lezen: Departure of vertrek Jij vliegt weg, ik sta hier als aan de grond vastgespijkerd. Mijn hoofd te vol en dan te leeg; het tochtig schiphol maakt me gek. Koffers afgeladen, handbagage…

Oogkleppen op en langs je huis gelopen. Daar in dat hofje waar ik het zo koud had toen ik op je vader wachtte. Dat hofje is mijn doolhof nu, want ik verdwaalde op weg naar jou. Jij vond een ander hof. Zonder mij. En nu loop ik, Oogkleppen op, langs je huis. Waar ik het zo warm had toen ik in je armen lag. Dit hofje is mijn hel…

Gaf ik jou mijn hart niet? Een bloederig stuk vlees dat, als een Japanse visser in Russisch water, ten dode was opgeschreven. 'Help mij', was in mijn ogen te lezen. Maar dat leek niet te lukken. 'Neem mijn hart', hoorde je me smeken. Maar je brak het slechts in stukken.…

Ik wil niet huilen maar ik voel dat we uit elkaar vallen als bladeren uit een klaproos. Ik zag de tekenen niet op tijd en vraag nu, tegen beter weten in, of een nieuw horloge me zou helpen. Ik wil niet huilen maar de lucht is grijs waar hij blauw was ooit en de zon is niet op mijn balkon. Liefste, zouden we niet trouwen? Zouden we…

Ik heb een teddybeer gekocht en ik heb stiekem jouw naam gegeven. Nu kan ik je welterusten wensen voor het slapen gaan. Als ik dan daarna naar de hemel kijk door mijn raam dat openstaat, en zoveel herrie binnen laat, dan hoop ik dat jij in je bed terug fluistert. Zo zacht dat hij je niet horen kan.…