Alle inzendingen over Rimbaud in Marseille

Zijn roem is wereldwijd boven die stad uitgestegen, zijn laatste adem in Marseille was de genadeslag, het is belachelijk om een ereburgerschap te overwegen, het beeld van zijn omgekeerde pijp wint iedere dag.…

duizend doden smeken: - in dit naaktlandschapp dat leven heet drijft doodgezongen de tijd uiteen - kringen verleden zonder heden woorden klanken gestamel *) Ik ben een ander: Jean Nicolas Arthur Rimbaud (Charleville, 20 oktober 1854 – Marseille, 10 november 1891) was een Frans dichter.…

Eens liep hij laveloos en ontheemd, wars van zijn poëtische status, met één been en twee stokken, gehemeld in Marseille, voor iedereen onzichtbaar, nog eenmaal langs de bekende plekken in zijn geboortestad om voor eens en altijd zijn volgens hem mislukte leven de rug toe te keren.…

Het lage zelfbeeld van Rimbaud berust op zijn onderdrukte jeugd...…

Een lollige vent uit Marseille Hield zich altijd stil tijdens 't vrijen Totdat zijn vrouw zei Doe 's leuk tegen mij Sindsdien kletst ie aldoor maar dijen…

Van China, Zuid-Korea en Iran, Tot Innsbruck, Tenerife en Lombardije, In Zagreb, Barcelona en Marseille, Is allemaal dat virus uit Wuhan. Hoewel ik niet naar deze oorden vloog, Nies ik alvast maar in m’n elleboog.…

Vroeger sloot men mensen zoals ik achter stevige sloten van een gekkenhuis en toch het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, meer Rimbaud dan Rimbaud, zie ik ze kijken met argwaan en angst, in hun benauwde ogen de wrede sloten van vroeger, maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

Jouw verhaal in interviews zegt mij al genoeg Marseille was mijn bonus maar de top d’ Izoard.…

Op de Allée Arthur Rimbaud liet ik mij fotograferen als een trotse pauw met op de achtergrond de Nationale Bibliotheek, waar ik als een kip zonder kop nog rondgescharreld heb.…

Het water spoot weer fijn uit de kanonnen De eerste binnenstad is al gemold En ook op de tribunes werd gedold Het voetbalfeest is ouderwets begonnen IS hoeft zich er niet mee te bemoeien Omdat men zich ook zelf wel uit kan roeien.…

Ik loop al jaren langs de poorten van de hel met mijn vriend Rimbaud. De boot naar vrijheid is vertrokken zonder mij en zwemmen lukt niet. Vaarwel Poëzie, je was een toevluchtsoord maar nooit het echte.…

Bij een belezen weduwe, na een barre tocht over de Alpen, zijn vervloeking weergalmt nog door de bergen ( Klotenmoeder! KutVerlaine! ), zonder geld en zonder hoop, rustte hij aan haar borst, de hunkerende borsten. Er brandde een zon in de straten, die hem week maakte en toen hij viel over de zoveelste steen, pakte zij hem beet, want ze zag voorbij…

Zegt u Toppers kiezen een hele kluif Ik schud Topvijven uit mijn mouw ex equo Sappho Poesjkin Pope Kaváfis en Rimbaud Best Bobby Charlton Pluisje Pelé Cruijff Toch bleef ik voor eigentijds ongenood Mijn liefste valt meteen buiten de boot…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Ook de Fransen interesseren mij literair: Rimbaud, Sartre, Baudelaire! Genoeg intellectueel gezwets en genoeg leeswerk, Maar het bezorgt de lezer bovenal een stijve nek. Hoofdschuddend staar ik naar mijn boekenkast, Waarom zetten die Fransen de titels toch andersom op de kaft?…

, waar een Chinees mij vereeuwigde en waar ik even verderop naar een drumsessie langs de Seine luisterde, alsof Rimbaud voor mij tot leven kwam.…

Ook hier: verboden, mijn liefde! Er is geen plaats -- voor een paradijs!…

Alles wordt donker rondom jouw aanwezigheid -- Blijf in mijn ogen!…

In mijn hersens- feest, ik loop op dons Ik ben een vrije dichter, ruim van geest Evenveel engel, als demonisch beest Ondanks de grote liefde tussen ons Ben ik alleen in fijngevoeligheid Zo eenzaam als een huismus op een tak Sinds vader ging en niet meer tot mij sprak Snak ik naar warmte en genegenheid De sabelslagen van mijn moeders tong…

De kroegen waren slechte plekken voor mij en die ben ik dan ook gaan mijden, ze heeft het gat zoveel mogelijk gedicht en ze vertelde dat ik heel geschikt voor medium was, wat klopte, want het heeft mijn relatie met Arthur Rimbaud verdiept, die ik zelf als paragnost behandeld heb.…

vanuit de hoogte waakt de dame over haar zinderende stad op het kruispunt van eeuwenoude wegen knorrige obers mopperen boven pastis en kruiken koel water in hun onverstaanbaar patois bedelaars, straatdiefjes, straatmadeliefjes rollen met hun donkere oogjes vingervlug je zakken leeg weemoed klinkt door de hese "paloma…

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

(naar het gedicht Sensation van Arthur Rimbaud) Viel de vette klei maar van m’n klompen Kon ik maar zo dichten als Rimbaud Waarom ruikt m’n pen naar peen en uien En zwalk ik meters onder zeeniveau Nooit krijg ik de kans om lang te zwijgen En mijn gedachten vinden zelden rust Zal ik ooit gelukkig met een vrouw zijn Is er iemand die mijn woorden…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

Als een kolonie werd Massilia zo'n 2600 jaar geleden gesticht door 't volk van Attische Hellenen en Zeusvereerders van Olympia Thans doet een Liga hen met ons verenen verbond van volken op het continent die strijden om de eer en elke cent waar zij zich in 't miljoenenbal voor lenen Olympiërs, gezonden door de goden bestreden…

Ik wil ook wel een extra kasteeltje in het zuidelijke Frankrijk en een derde huis in Nice of Marseille om de bloemetjes buiten te zetten. Ik wil ook wel lekker bekakt kakelen over de nieuwe kunstaanwinsten en het culinair genot bij toonaangevende topkoks daar en daar. Ik wil ook wel.…

Onlangs werd mij verteld, dat mijn prozawerk 'De fictieve brieven van Arthur Rimbaud' op een Amerikaanse verkoopsite voor maar liefst 44 dollars werd aangeboden. Dat is zeg maar ruim honderd gulden. Goed, het is dan niet zo'n astronomisch hoog bedrag als voor een Van Gogh op een theedoek, maar de waarde evolueert blijkbaar.…

Met name aangaande Rimbaud. Ik zou best willen. Tof man, maar gezien het feit dat ik al jarenlang als een kluizenaar leef en in het echt geen vrienden of vriendinnen meer ontmoet, heb ik de uitnodiging moeten afzeggen, ook omdat het geld ontbreekt.…

Het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, zie ik ze kijken, met argwaan en angst in hun benauwde ogen, de ijzeren sloten van vroeger. Maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

In de Franse poëzie - die ik ook niet zo goed ken - zien we dit vers al bij Rimbaud en meer recent bij Jacques Réda, in La course, waar hij vooral experimenteert met verzen van veertien lettergrepen.)…