Alle inzendingen over Schreeuw

de schreeuw, ze voelden het gevaar in kippevel de angst opkruipend langs de ruggegraat, de hel ze holden naar de kant met ogen groot van moord en brand, de massa zinderde van stilte ze zagen zijn paniek voelden hoe de dood hem langzaam wurgde zijn vingers al ontsloot de witte vlek met leven dook voor de derde maal het water sloot…

kakkerlak maar rond het roeren in de stront van anderen is geniaal en chitineus verankerd evolutie genereert geen kneus bezet de eerste rang restanten geuren voor je neus je hebt geen andere keus keutel wat met woorden bestier je schimmenrijk reutel met scharlaken tong af en toe je zombies bij schreeuw schaduwen te dichten als het…

draaien-maar-alles- is-bedrog soms dan beuk je er op los je pikt het niet je verzet je tegen de bezetter van waarheid rede gevoel natuur kwetsbaarheid want wat moet je met die dubbelheid in 't landsbestand je grijpt naar de wapens je slaat naar drogisten archivarissen pleegzusters radioknoppen je scheurt het behang van dwarse koppen ze schreeuwen…

jij over de naaktzadige de blauwe lipbloemige de afdruk van geuren het gezicht dat ontroerd over hoe mijn handen jou ontdekken het blote spelen in de schemering hoe gulzig je uit mij eet en jij zingt in mijn slaap Schrijf vandaag zeg jij hoe we vochtig liggen te zoenen strelen hijgen bijten in eenzelfde blindheid over het zoet en de schreeuw…

niet met het origineel te meten Zonder het te weten vergaf je mijn zonden De rebel die je zag, heb je niet vastgebonden Zonder jou had ik nog vastgezeten Mijn vicieuze spiraal heeft je doen zweten Zonder jou waren mijn demonen niet heen gezonden Grove fouten besef je altijd te laat De losgeslagen jongen werd toch een eigenwijze man Ik schreeuw…

Steen groeve Van uit krochten ondergronds Vochten zij tegen overmacht Die onmacht vals wraakte Injecteerden gas erna de bom Voorwaar de strijd staakte Zielen eeuwig geborgen delen In de duisternis van de schacht Hoort de schreeuw van velen Nimmer geborgen altijd op wacht ------------------------------------------------------- Vijftien…

1000 bommen en granaten vliegen in het rond vele dode soldaten liggen op de grond liggen kinderlijken 1000 schreeuwen en gillen zijn gevangen in mijn oor Mensen die andere mensen villen Is dat Wat ik hoor Is doodsangst Er is nooit een winnaar In oorlog sta je ook nooit quitte Ik kan niet meer tegen Wat ik zie Is immens veel verdriet…

Er wordt altijd gesproken van moederliefde maar vergeet die van een vader niet hij wil het schreeuwen van de daken zodat iedereen het hoort en ziet. Ook al is het niet zijn eigen vlees en bloed hij zal een goede en lieve vader zijn die in alles naast zijn kinderen staat in voorspoed, verdriet en hun pijn.…

ruikt Hoe ik verstar, stik, kook Hij geniet van mijn stille stuip Kil knijpt hij de strot dicht Knaagt aan de spieren Klauwt naar het gezicht Hij raast De nacht rekt zich loom uit De slaap weigert het woelend vlees Hij nipt gulzig van de slagader Vampier zonder tanden Een gevangen traan dringt zich op Je vangt flarden van de loze schreeuw…

Ik huil mijn tranen branden in mijn ogen nog altijd weer Ik roep, ik schreeuw, ik fluister je naam wat ik ook doe je komt echt niet meer En toch was jij het vannacht die mijn hand heeft vastgehouden mij kwam troosten met lieve woordjes en zei dat ik mijn tranen moest drogen Ik probeerde je te zeggen dat je terug moet komen gewoon…

Ik draai mij om en zie je staan overdonderd laat ik mijn liefdevolle blik rusten in jouw intens blauwe ogen gedachten vliegen woorden voorbij handen willen vatten, grijpen in het ledige duister, waar zinnen ooit neergelegd om glimlachend te bezinnen verweven worden tot een laatste gebod, helaas nooit door God geschreven schreeuw…

lopen in de lucht ze eten me op ze halen me neer ze schreeuwen in stilte ze pakken me vast ze beuken op mijn schedel waarom geniet ik van ze? hoe kan het dat alleen zij me raken? hou me vast en laat me nooit meer los dring in me en eet ze op daarna mag je gaan…

piepschuim gedachten van de oeverkant stemmen kiezen het ruime zog om over de Westerzee te verdwijnen achter de steeds nieuwe horizon Ook hier is geen rust in blijven twee duiven klapwieken in de lucht een kat opgerold kijkt traag omhoog Zwermen spreeuwen in hun vlucht voorspellen de toekomst van het land Wat lager zijn er de schreeuwen…

vertelde van de talloze gevaren jij zo machtig en groots terwijl de golfjes vriendelijk krulden het schuim zijn eigen hoofdstuk en tekening koos hoe kan het dat stormvloed dijken bruggen en kades breekt alles verwoestend zijn weg naar de laagte neemt het spel van de wind die stroming te langzaam vindt met duwen en stuwen schreeuwen…

wieven die zien ze vliegen op de Amsterdamse Meeuwenlaan was er vorig jaar mei één die zag twee grauwe kiekendieven zij werd een roepende in de woestijn deze breed gevleugelden gesignaleerd in bij voorbeeld Doodstil Usquert Robbenoord of Oosterwijtwerd het was nooit zo ver gekomen ze was serieus genomen had zij in de Sahel staan schreeuwen…

ooit zag ik jou even vervagen alsof je gedragen werd door donker licht ik miste het zicht waar contrasten altijd vorm gaven bleef alles beslagen jouw vervloeien in ruimte leek een onomkeerbaar proces door mijn schreeuw stopgezet alles werd direct gereset naar de laatste werkelijkheid ik was je gelukkig niet kwijt door een…

verste verte zie ik Fel klievende bliksemschichten Stapelwolken aan de horizon Witomrand verlichten Hemels, stil inferno Woest in de lucht verscheurd Mijn hart diep getroffen Mijn gezicht grimmig wit blauw Door flitsen ingekleurd In dreigende kalmte Levert Thor zijn gevecht Nog kan ik zijn donder niet horen Zij gaat met mijn stille schreeuw…

Zij schreeuwen als de zege mij toevalt, diep dankbaar dat ze een liefkozing verwerven.…

passen loodzwaar hoe kan jij vragen of het zich rond mij wil wikkelen en alles wat ik in verbeelding zie warme wind en weemoed laag op laag, zacht op zilt weerloos wanneer dat woord dode bloesems draagt, gebonden aan de schijn van tederheid hoe kunnen wij blijven in deze ongelijkheid van stilte, bonken op die brandende schreeuw…

Slangen traag in bomen soepel tussen takken door, slissend, olifanten log met hun slurf heen en weer passend op de kleintjes, maar vooral met de apen wanneer ze schreeuwen tegen elkaar hun krijsende geluid voel ik verwantschap, weet ik de mens weer en waar die vanaf stamt.…

weifelen, wachten terstond Geduld als schone zaak of ironische smaad Versmeltend gedacht wat je niet zei of vond "Beheerst beleid versus wettische macht" Gedane gedachten nemen geen wederkeer Verleidende zon, wat je wist, deed of dacht Gesloopte gebouwen lokken opbouw meer en meer Vervlochte beloften in blikken of blozen Geruisloze schreeuwen…

liefste vijand het is tijd om los te laten vergeven en vergeef mee meet de lengtes in gelijke zeemijlen wee glimlach dan zacht langs getijden die weemoedig zijn krijt de rots met een schreeuw tot een witte muur een meeuw droomt het uur ruim boven het duin drift op rivieren langs ondergelopen stranden de tranen zijn niet minder en zie…

Godverdomme schreeuwen, omdat demonen niet bestaan. God ons niet verdoemen kan. Lex is een ware phoenix, die uit zijn hartevuur, is opgestaan. Alex Roeka is een Alexander. Niets dierlijks zonderling. Niets menselijks vreemd. Een Engel in een Beest. Een oude troubadour. Een hoge torenkraai. Een Van Mourik. Een wijze uil.…

doorheen tijd pijnt mij het mens zijn zielen schreeuwen; vergeet niet! onze laatste traan was voor jullie! onze laatste adem was voor jullie! lopen, lopen het ravijn… naakt in de septemberzon gruwelijk speelgoed voor kogels Satan is los!…

laat me zwemmen in jouw ogen maar niet oeverloos op zee hou me dichter almaar dichter neemt jouw liefde mij dan mee of zal ik heel lang moeten dwalen zonder oponthoud misschien jou dan langzaam aan vergeten daar ik je nimmer meer zal zien of zullen we groeien wij tesamen in de diepste zin van het woord het van de daken schreeuwen totdat…

ik heb alle moed verzameld toch verloren met het spel gooi ik de stenen weg maar de tegenstander heeft mijn zetten geteld boos naar boven schreeuwen naar mezelf ik geef een schop tegen mijn bed tranen springen in mijn ogen ik kijk naar de spiegels en denk wees niet bang ik ga naar beneden hij is al lang weg ik geschrokken en gestopt…

Ik wacht, laat de uren glippen en een geluidloze schreeuw verlaat mijn lippen. Vandaag schrijf ik mijn eerste vleugels.…

mis Is in deze wereld - Elk verloren kind Dat bij mij verhaal Komt halen vanwege Het leven dat hij Dankzij mij verloor - En schaamte, gewoon Naakte schaamte dat Ik er toch waag te zijn Onverdiend, maar toch, Weggehoond, weggekeken Om de hopeloze kleren Die ik draag, uit oorlogstijd Lijkt het wel, als ik de Anderen hoor schreeuwen…

Een schreeuw om hulp maar niemand die mij hoort, volgens mij zit ik inmiddels op het randje van gestoord. Ik heb nog wel een nieuwjaarswens, een compleet nieuwe ik, graag, een ander mens! Het nieuwe jaar breekt aan, oorverdovend geknal, en het interesseert me werkelijk geen bal.…

Trek een cameraman aan schreeuw zo hard je kan in de natte aarde splits je in een fractie van een tel van een fractie af of spring over de Blauwe Bergen in Wageningen heen en zorg voor de nodige journaille zo werd het een persmoment dat zijn weerga niet kende hij groef het graf om overheen te springen zo tartte hij de dood met de aanloop…