Netgedichten

netgedicht (nr. 34.958):

Wees

liefste vijand
het is tijd om los te laten
vergeven en vergeef mee
meet de lengtes in gelijke zeemijlen

wee

glimlach dan zacht langs getijden die weemoedig zijn
krijt de rots met een schreeuw tot een witte muur
een meeuw droomt het uur ruim boven het duin
drift op rivieren langs ondergelopen stranden
de tranen zijn niet minder en zie haar niet meer

als verborgen roos

wie begrijpt ooit waarom de regen bloost
leg nu al het zeer neer in het ruisen van de bomen

wees

Zie ook: http://www.metajeb.nl/

Schrijver: irene verkerke, 20 september 2010

icv

upcmail.nl

Geplaatst in de categorie: algemeen

liefste

vijand

wees

4.0 met 4 stemmen

223

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Astridv
Datum:: 22 september 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Het los laten en vergeven ... heel mooi verwoord,
de laatste zinnen zijn zo ontroerend , een prachtig schrijven!

Naam:: Astridv
Datum:: 22 september 2010
Email:: astridvoermanhotmail.com; Weemoedig mooi geschreven, prachtig!

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 20 september 2010
Email:: kerima.ellouisegmail.com; genoten van dit prachtige gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: