Alle inzendingen over Schrijven OR Queeste OR Geluk

op zoek naar ogen die alles zien en leven uit putten delven was het een wasvrouw die in ochtendkantoorlicht langs mij sliep op straat ik zag haar niet blind geslagen me zelf te groot lichaam op barsten moet wakker waken gleden er vannacht geen twee ogen gele maan ik haat het vechten moet morgen glimlach maken mensen die praten…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or the USA Bij Juve Internazionale Abu Dabi of Dubai Qatar, de Emiraten Malediven, Corsica En als je Pluisjes erfenis In Napoli gaat zien Bedenk: ook hij Als wereldster Was verre van volmaakt Mislukt als trainer En als bondscoach Falend bovendien…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or not to go’ Mijn persoonlijke maximale opdracht is…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

hij vond het lege landschap toen hij niet langer zocht hij gaf zich over zijn queeste stierf een stille dood licht lucht en ruimte in het lege landschap het was alles…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Vertrouwen vergaat in de nachten, als deze als sneeuw voor de zon. In ieder zie je verdachten, vervloek je alles zonder pardon. Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo…

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

Een boek, een blad, Een gezicht dat lacht In een ander land Een hand die slaat Een schreeuw De traan die valt op de troon van je nageslacht Een linde, een vallend blad en bloesem om je mond Je voeten vriezen vast aan de grond in een harde stad De muur van beton krakeleert en breekt Je ziet ze zo verschijnen: Het boek,…

Die me laat schrijven en me geeft een onzichtbare kracht. Me laat voelen de herinnering aan toen van liefde, pijn en geluk. Net of ik wordt gedirigeerd en ze me op papier al deze woorden neer laat schrijven.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

traag keert ze de wereld haar broze rug toe ze wil niet langer winnen van de klok na de opschudding de ontregeling de vlucht de queeste tussen weten en voelen het is bijna voorbij…

Opzoek naar werkelijke zingeving en op een goddelijke beleving gaat het echt gebeuren vannacht en wordt deze queeste volbracht Het gaat zo beginnen Mijn handen die trillen Mijn ademhaling wordt zwaar Ik wil haar beminnen zij ligt ervoor klaar Ik hoor ze steeds praten Het gaat over mij Dat ik het niet kan en dat ze me haten…

al zoveel eerder dreef je weg op de rug van warme winden waar vind ik je terug in dat bodemloze land zonder het lichaam dat ik ken je glimlach in je ziel verborgen verloopt tijd daar in eendere uren zal ik je weten je voelen van ver of zal ik blijven dwalen eeuwig lang…

zie al die anderen op weg strompelend , vol twijfel op pad elkaar opbeurend door liefde zoekende zielen, op wacht bij elkaar die vallen en weer opstaan een reis van mededogen het schepnet van de kosmos vindt ieder die op weg is naar daat wat groter is dan wij…

afscheid nemen van de oude pijnboom doet zijn bast rillen naalden op het klinkerpad steken hem, weg moet hij, ver weg van de opgefokte straten in een zieke stad waar dood normaal schijnt bloed en blauw door aders razen vogels met een scalpel de nacht opereren weg moet hij, ver weg, op zoek naar die plek waar witte windveren wedijveren…

ik leen een pen van de wereld schrijf verhalen in de wolken dans pirouettes in de sneeuw kus het ijs met rode lippen stel vragen aan de vlokken die ontdwarrelend neerstrijken hoezeer ik ook zoek en vraag blijven ze mij antwoorden schuldig breekt mijn hart in duizend stukken daar gedraaide cirkels doodlopen stuitend op een grote leegte…

Baanbrekend kan men zich vergissen: geneugten worden ingehaald, de psyche wordt iets uitgerekt. Een schaamstreek waar wat haren missen verheugt zich dat ze wordt vertaald, ondanks dat niets is uitgelekt.…

Stilte trok een lichte schil, lijn van grafiet waarbinnen - je voeten behoedzame dieren, een trilling van lucht was je vinger. Het oog werd opgetild, in een gondel gelegd, de pupil vloeide samen met de kleur die nog onbegonnen was van kleur, vorm die, ongeplooid, nog nauwelijks richting bekende. Als het luchtdunste hemd was je adem, je huid…

Ik sla mijn vleugels uit en zweef over zonnestralen op zoek naar 'n glimp van toevalligheden dansend in schoonheid die de natuur ons aanreikt toch ontbreekt die ene glimlach dat liefdevolle gebaar van open armen zo uit het niets nog altijd zwerf ik rond en zal niet rusten voordat ik die blik weer gevonden heb om je uit…

Aan de achterkant van het welkom nam ik ruimteloos mijn plaats in bij mijn geboorte raakte ik verweesd en mijn ouders hadden het eeuwige leven de weinige woorden die ik had verdwaalden tijdens het spreken zelfs in mijn dromen had mijn stem geen naam doofstom liet gebarentaal niets van zich horen ach, ik voelde…