Alle inzendingen over Snurken

Wakker schrikkend duw ik zacht jouw snurken om, gerustgesteld zak ik terug in moeheid, dromend in te halen waar ik niet aan toekom in mijn halve dagen van het kleine zorgen voor Missy, jou en mij Soms moet ik je blijven kussen moet ik je nat huilen om meer tijd, meer te doen, groter te leven met minder slaap, ik heb zoveel te geven…

voor prikkelbaarheid men kan de kont niet keren of er is voeling met haar fijne deeltjes gehoest geproest in slaap gesoest ze blijft komen tot in noeste dromen vluchten kan zeer wel met een sterk gestel slaapt buiten voor de keel bij struik in het struweel benauwenis vermoeiing leiden naar bedlegering het wordt een plaag de snurk…

." Snurken niet dodelijk: "Maar wel voor de liefde." Extra inspecties tattooshops: "Spelfouten in I love you." Meer onderzoek nodig naar depressie baby's: "Ze houdt van mij, ze houdt niet van mij." Tieners met slaapgebrek vaker hartproblemen: "Love is a broken heart." Tekort aan vaccins tegen buiktyfus: "Voel liever vlinders…

Ach m'neer, riep-ie lallig naar een meelevende spar; één hand in z'n haar zonk-ie neer, in de war, in de tuin lag-ie languit z'n verdriet weg te snurken tot de morgen te bonzen begon in het gras en bleek dat zijn hoofd het mijne was.…

En hij, ach de arme stakker ligt vast hele nachten wakker want snurken dat ze doet! Wij horen het door de muren heen mijn man klaagt steen en been en weet niet wat hij moet. Ik heb net bij ze aangebeld en hen heel duidelijk verteld dat dit zo niet verder kan! En weet je wat de buurvrouw zei? Die vent is niet van mij!…

Hij scheldt op haar en de wereld zij is zijn emotionele vangnet die spanning uit z'n hoofd masseert zwijgend zijn frustraties verdraagt Verlossing van pijn door zelfdoding ze schaamt zich voor haar gedachten zo'n tragedie overleeft hij niet haar liefde en zorg zal hem genezen Hij slaapt z'n roes uit voor de haard z'n snurken maakt de kamer…

slaapstoornis heel vervelend gestoord in slaap een hard snurkende echtgenoot geronk!…

en oren op je armen en benen en ook nog al die vochten bloed, urine, sperma zweet, speeksel, oorsmeer melk, tranen slijmen in soort en kleur vooral niet te vergeten nagels, tanden, baby's geuren en winden etter, puisten schimmels, korsten ontlasting geluiden als zingen lachen, wenen, kuchen hikken en boeren hoesten, braken snurken…

In Veluwse krochten Waar het einden sjouwen is Daar waar herten vochten Eikenbos een sieraad van wildernis Je hoort er ’s nachts bosuilen krijsen Donkere wolken die op onraad wijzen Geesten en duvels vind je er Bewoning is er ver In de struiken hoor je "zwartkielen" snurken Ga er ook niet op je hurken De duvel jaagt er, het is er niet…

En mijn ziel moog' dieper snurken bij dit sex-appeal.…

Ook hier waren sterren in een koude nacht voorbodes van een Elfstedentocht Snurken en schurken eindelijk voorbij een warme douche wacht, nadat bokalen met vloeibaar goud zijn gevuld Wat de dag verder nog brengt hij kan niet meer stuk Hoe afwezigheid van slaapgeluid een nieuwe morgen vult Ik hoop dat jij nog slaapt het is hier zes uur drie…

ik deel mezelf met de nacht die nadert om de hoek meestal ben ik dan verloren voelt de warmte bij voorbaat zacht, zo zal een hemel mij kunnen bekoren ik hou me dat in alle eenvoud voor het beperkt ook de decibellen als ik onder het laken op mijn hurken, liggend, omga met het mateloos snurken het is niet ongebruikelijk dat dit geluid…

De snurk-wolk Met het geluid van een DC zeven dendert die door de slaapkamer met dát verschil een vliegtuig wat over komt verdwijnt in de verte, zo ook het geluid en in bed ronkt hij nog steeds en dát verdwijnt niet en zo draai ik me in bochten druk mijn handen tegen de oren om dat doordringende geluid maar niet te moeten horen.…

En in hun nesten liggen de mensen te snurken en te draaien met volgevreten buiken en is alles zoals het moet in het rijke westen en is alles goed en moeten we niet sentimenteel doen o- ver mensen die het minder hebben waar ook ter wereld, maar soms voel je je schuldig o- ver de kromme verhoudingen en is er in je- zelf nog een plekje over voor…

Liggend in de zon Terwijl ik snurk van genot Ruik ik het pas gemaaide gras En voel ik zonnestralen branden In de verte hoor ik vogeltjes fluiten Auto's hoor ik toeteren En motors hoor ik ronken Voorzichtig open ik m'n ogen En kijk tevreden naar de blauwe lucht Ik word geroepen Het eten staat klaar Ik sta op en rek me uit Voordat ik van…

maar hij boeit me niet zonder jou Het is stil in huis straks slaap ik weer in jouw shirt in ons grote koude bed ik hoor je niet praten, niet snurken ... maar het is vooral zo ZONDER jou. Ik mis je.…

Ik ken de gevolgen, ik ben bang voor de gevolgen, dus snurk ik als een beer mijn winterslaap. De electrische zagen komen steeds dichterbij en binnenkort zullen ze zien dat ik, oude, doodgebloede boom, ook rijp voor hen ben. Ik verzet mij niet meer, ik teer op het verleden.…

Na de borrel en corpuleuze maaltijd, was het al snel twee stemmig snurken onder de dekens en gehaakte overtrek. Plotseling, de maan scheen vrolijk binnen, een enorme klap vanuit het slaapvertrek. Daar lag het onderstel door midden het gewicht van Pol met eega, was te veel geworden voor het opklapbed.…

Als de lampen eindelijk uitgingen en dus oma ook ging slapen was het donker maar je was niet bang Want oma lag toch immers naast je, slapen als een marmot, kon snurken als de beste.…

Hij miauwt en hij wauwelt En stinkt uit z'n bek Hij is niet slechts doof Maar ook nog eens blind Hij raaskalt en kwaakhalst En stuntelt en prutselt En stoorvogelt ongevraagd Andermans vers Hij noemt zich rala Maar zegt dan "noem mei maar Stupide en lui en Luidruchtig, ik kwaak Ik vreet al je gras op Als een domme gans Ik snurk…

het zingt: in struiken – wat warrig gewemel op straten – het laffe gebazel in zetels – het knoestige snurken in bossen – lusteloos vozen in de tabellen – schrikbarende hiaten op de schermen – onhoudbaar verval in de hoofden – de doorslaande angst op het terrein – de banale verschrikking wij dalen wij dalen wij dalen wij dalen de dalen…

De vijgeboom staat gebogen in de richting van het zuiden, boven ons het zachte snurken van een vliegtuig. Mijn vriend wacht bij een struik met scherpe doornen. Hij kent het verhaal van zijn ondergang, we zien de glans van de zee tussen galappels en distels, een zeil in de verte. Alles slaapt. Geef mij een ander leven en ik wil het niet.…