dag, dag

ik deel mezelf met de nacht
die nadert om de hoek
meestal ben ik dan verloren
voelt de warmte bij voorbaat zacht,
zo zal een hemel mij kunnen bekoren

ik hou me dat in alle eenvoud voor
het beperkt ook de decibellen
als ik onder het laken
op mijn hurken, liggend,
omga met het mateloos snurken

het is niet ongebruikelijk
dat dit geluid mij doet kwellen
en de slaap onderbreekt
als een zwart baken

soms mag ik er meerdere tellen
het zal God zijn die mij pest
en steekt en mij herinnert
aan het vermaledijde moeten
waar ik in dit verlopen etmaal
had moeten wroeten

de bodem is in zicht
mijn brein vecht met het tegenlicht
ik doe wat ik moet doen,
geef mijn boomer een natte zoen,
ben verder tot niets meer verplicht

ik deel mezelf met de nacht

avondleed

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 126