Alle inzendingen over Steel

Een wezen met jouw neus en borsten daarmee menselijk blijkt met een kern van eeuwigheid ogen als oud licht, Venus zeg je dat je heet ik stel me voor als de smid van een uitdijend heelal met een vangnet van sterren Het is genoeg dit sterven in elkaars armen en de tijd om een lichaam achter te laten te worden als vertrekkend licht…

Meedogenloos -ook voor jezelf- stel je een punt achter de liefde en krast een kerf door de toekomst die wij, dacht ik, samen droomden. Je jubelt om de sterkte die je proeft in nieuwontdekte hardheid. Harder ben je nu dan ik blijkt uit de diepe kerven in mijn weke kwetsbaarheid.…

soms denk ik dat ik niet meer denk ik denk nog wel dat dit een gevaar is dus ik doe m'n best om te blijven denken stel dat je midden in de nacht opeens de weg kwijt bent en je hebt geen mobiel om iemand te bellen denk dan aan het belangrijkste en ga precies de mistige weg terug naar waar je vandaan kwam en zoek dan opnieuw…

je bekijkt het maar zei het lijf tegen het hoofd je doet maar geeft onophoudelijk orders je hebt de hele voorraad leeg geroofd stel je niet aan zei het hoofd tegen het lijf dat heb je nooit gedaan het leven is kort hoor geef maar gewoon gehoor nu is er dus strijd en raakte ze in de tussentijd de balans kwijt het komt wel goed…

ik blader schreeuw een bloem mompel zacht de steel denk de wortels al afdalend langs behang gaf je laminaat als water bij de vis die niet tevreden is omdat de vangst haar zwemmend leven wist ben niet bang om eigen kleuren weer te geuren warm je maar het zal je stuifmeel slechts eenmaal gebeuren ik stamper al je macht je woorden…

Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de nacht een onnavolgbaar spel; met de passie die leeft tussen twee mensen, verbindt zij de eenzamen tot een permanent stel.…

ik zie ze gaan ze raken alles aan vooral elkaar alsof ze samen willen blijven praten tegen muren schreeuwen in de lucht luisteren naar dingen die voor onze ogen zijn gevlucht zijn ongrijpbaar in bewegen verlokkend ingesteld denken anders over alles zien in iedereen een held ze ademen hun niet geleefde jeugd stelen warmte kopen…

Mijn hulp en sterkte komt van God Hij is mijn rots waarop ik kan bouwen Op Hem stel ik mijn volste vertrouwen Hij, die altijd begaan is met mijn lot. ( woorden uit Psalm 121)…

Stel niet altijd iets uit, want je weet nooit of je er dan nog toekomt. Reizen het is het mooiste wat er is. Leef je leven, geniet elk moment van je reis, die je mag ondergaan. Laat je verrassen door wat er op je pad komt.…

ik neem waar en ook niet zover van mijn eigen ziel het weinig scheppende gebaar van de natuur bij de achilleshiel kleuren zouden moeten fonkelen, de lucht kan ruiken naar ontluiken en lammetjes stelen toch genoegen?…

Voldaan stel ik vast dat ik leef. Vandaag kan ik opnieuw gaan doen, of laten gaan. Waar ik me nu bevind zal eeuwig duren. Waar ik nu ben is eindeloos. Na vandaag zal onze zon, dat is een onvoldongen feit, nooit meer ondergaan. Ook wanneer ons sterretje, ooit eens uit zal doven. Nieuwe sterren, zullen als vanzelf ontstaan.…

Ik heb ook die droom dat ik mensen in de wolken zie omdat je die droom met mij kunt delen in dit laag, zo dicht bij de grond waar mist van verlangen blijft hangen waar ik je hart zou willen stelen maar ze drijven voorbij die wolken en die droom en je maakt me gelukkig met de wolven bij die boom van de verboden vrucht treur niet…

Nou heb ik geen pet, of anderszins maar treiteren en pesten zijn not done ook niet van hogere orde dus stel ik voor: Get a job, of knip je nagels maar blijf af van mensen en hun identiteit want als het aan mij zou liggen: Ben je als dader die van jou echt kwijt!…

De tederheid verging in lust en steelse tranen schroeiden.…

Stel dat ik alles zou onthouden... Ik zou geen ruimte overhouden. Toch heb ik dingen opgeslagen. Gevoelens over iets wat me nog spijt, ik wil ze ook niet kwijt. Ik leer ervan, nog steeds. Van hoe het beter kan misschien. De dagen zullen het laten zien.…

Een stuk oud brood dat zorgvuldig wordt bewaard is een oud symbool voor veeloud zeer dat nooit verjaart weer opnieuw doorstane angsten en ook dreiging van terreur doen me duidelijk beseffen: de bevrijding is nog lang niet klaar stel geweld aan de kaak leg onderdrukking aan banden dat is de taak van vredelievende mensen uit alle landen…

Wij kunnen geen gedichten schrijven zijn gewoon een stel gefrustreerde wijven We kunnen geen onderwerp bedenken waarop jullie ons hoog zullen ranken Tuinkabouters en mannen in de overgang zijn al met een gedicht vereerd Maar dat viel bij ons verkeerd Seks met marsmannen was ons eerste idee maar dat spoelden we snel door de plee Een perforator…

Laat mij vrij dan kies ik voor jou stel eisen en ik verdwijn voor jou ik zoek geen controle maar tegengas bewijs me het tegendeel en ik verkondig het voortaan leer mij dingen laat me zweten geef mij vocht dan zal ik groeien maar geef mij niet de controle want ik dender over je heen laat mij zuurstof geef mij adem maar leef niet mijn…

schitterend kunstwerk van gemaakt waar genen met nieuwe kleurdeeltjes verschenen balanste harmonie in bloeiwijze de schepping volmaakt het naturel groen van jouw vingers deden de finishing touch aan het sprankelend ontstaan van een nieuw gat in de markt dat adembenemende schoonheid laat sprankelen van nouveautés die hun stelen…

Want stel je voor: wij samen liggend op het stro der Middeleeuwen. Ik zag het zwarte plekje. Ik schrok me bijna dood, want het was het begin van inkt, inkt zwarte tijden. Het pointilistisch duister, de dood sliep in ons bed. Nu weet ik het niet zeker, toch maak ik daar geen punt van.…

liefde en warmte schenkt dan lichamelijke passie ooit je zachte stem die zingt van verlangen in een melodie van hunkering naar liefde elke vezel van mijn lichaam meer en dieper streelt dan een hand ooit reiken zal het houden van nooit uitspreken enkel af en toe nippen aan de beker van liefde en met de druppels mijn hart bestuiven steels…

Stel ik kom thuis het kind is versteend, het huis verlamd en de spullen nog veel erger. Geen andere beweging dan deze thuiskomst. Dan zou ik denk ik moeten maken een wet zó waterdicht dat stilstand achteruitgang is en ook naar voren nog een beetje.…

Een mond, gemaakt om te kussen, zo moeilijk te weerstaan, een stel hagelwitte tanden ertussen, een glimlach, zo spontaan. Deze vrouw, door velen bemind, om haar uiterlijk alleen, niemand vraagt wat zij ervan vindt, haar gevoelens, onbekend bij menigeen.…

Het feit dat jij bent heengegaan Bezorgt me veel verdriet Ik voel een leegte ontstaan Omdat jij me achterliet Nu jij niet meer op aarde bent Voel ik me heel alleen Ik heb je oh zo goed gekend Iemand zoals jij was er maar één In mijn gedachten ben je nog in leven Stel ik het moment uit dat je ging Wil nog veel dingen samen beleven Maar…

liever zijn pc tegen een muur bij het minste defect of aarzeling, hoe artificieel ook ziet hij enkel een ontrouwe vriend het soort dat weigert uitleg te verschaffen en dom voor zich uit staart het is een zwart gat dat hem levenloos verwelkomt als zijn TV ook besluit een eigen leven te leiden hoort hij niet de trouwe roep van een stel…

Hoe steel ik je woorden? Hoe lach ik jouw stralende lach? Hoe word ik als jij Stabiel en vaardig van slag? Ik krimp in je bijzijn Verschrompel en verstom Hoe kom jij zo perfect En ik zo min en dom?…

Bloedzuigers zitten vast in zijn huid de koppen hebben zich diep ingevreten totdat ze kloppend vol hun gastheer verlaten Stel dat er nog twintig mensen waren zou dat voldoende zijn om te blijven bestaan of zou met dat aantal juist het uitsterven beginnen onhandig en angstig in een groot woud waar het kleine welig tiert en luid Ben geen man…

honger rimpelt zelfs een zachte, zoete huid en gore, zwarte vliegen stelen de allerlaatste zoute tranen uit bijna dode ogen ergens ver weg leeft de honger, geselt kinderen en mensen, zie ze schuilen onder een plastic zeil, terwijl scherp zand hun huid schuurt ik met mijn laptop op schoot, een mooi, koel glas Chablis onder handbereik…

Opeens verdwenen uit mijn leven Je hebt me zoveel gegeven Ik mis je nog steeds Onze gesprekken Mensen zeiden wel eens: Daar heb je een stel gekken Ik had je nog zoveel willen vragen...…

hoofd en ruggengraat een peluwtje van wit satijn, de wervels rustend op decubitus matras zo lijkt het wegvoeren iets zachter niemand hoeft toch zo bloot te zien ontdaan van kostuum of mantelpak door vreemde handen gepoederd en gekapt de lippen onzichtbaar vastgeplakt de waarheid ligt al naakt,dus geen glasplaat voor sluitingstijd stel…