Alle inzendingen over Steen der wijzen

Een jaar geleden was alles voor de laatste keer, nu vieren we het allemaal weer. Ons gezin telt nog steeds vijf mensen, dat is alles wat we ons konden wensen. Jij hebt ons een tweede kans gegeven, jij gaf haar opnieuw het leven. Wij zijn enorm trots op jouw moedige daad, waar wij allen bij zijn gebaat. Het is niet in geld of woorden uit…

In stil gesprek Zonder de klanken De gedachten vloeien De woorden vormen Het denken stopt als het stil valt Naast de geluiden Samen meer zeggen dan gesproken Alleen meer weten dan delen Het valt stil als het denken stopt…

Wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als versteend staat in de lenteknop een jonge tak staat in de lenteknop wat zijn de dagen arm maar teder wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als en april zijn eigen weg gaat ------------------------------------ Uit: 'Van gelijke duisternis…

rilling van bijna betrapte herkenning gaat door mij heen ik word weer klein en sta aan tafel met de punt van het mes maakt zij een kruis van korst tot korst het lemmet klieft het grijs van golgotha zij schijnt het niet te merken ik bespied haar feller het brood, een donkere homp nu draait zich tussen haar borsten rond en om haar warme wijze…

Ik lig in mijn bed het is zo kil en koud zo zonder jou. Het lijkt alsof deze nacht niet voorbij zal gaan was jij hier nu maar bij me deze nacht deze ene keer om mijn lichaam warm tegen de jouwe te leggen. Ik sluit mijn ogen en denk aan jou de warmte.…

De wolken gaan altijd verder maar komen ook terug de zon komt op en verlaat je 's avonds weer de bomen verplanten zich maar verdorren de bloem zal het na een tijd begeven maar de liefde die is voor iedereen altijd het leven…

Depressiviteit, ziekte van deze tijd 't beeld, de illusie, de wanhoop, wroetend in je ziel, ach, een bijkomstigheid, kop op, stel je niet aan, 't komt wel weer goed, zeiden zij, onwetend onbeschaamd Zonde toch van die meid, ze kon ook nergens tegen…

Met octopus-wortels, wat aai je lief.. tussen bilnaad, heuvelhaar met zacht bekende noppen. Tentakels van slijm, van nat, gepland gerief, de druk van schaar, het schokkend soppen. Je geur. Verlept, maar trok eens aan in oude dagen. Was ik elders binnen gegaan, lag andere baard aan mij te knagen. Ik snap niets van dit, van jou.…

Er zat even iets zwarts in. Een enge vlek, die broeide en onder eten, krantje lezen, haperend vloeide naar het verdwenen wit begin. De baard had snel lijfjes gesjouwd, en snoerde voetjes op pedalen, toen opeens de zwart omlijste glinsterkralen lachten, het beeld mij toevertrouwd. Ik dacht aan de matrasdeuk die hij snurkend vult en…

Jouw berg, gevormd door zelfgevouwen trots, een levenlang zorgvuldig aan gewerkt, gaf eenzaam zicht op eigen stenen rots, die, verdedigend, afweer had versterkt. De spiegel ertussen wierookte signalen, die stuiterend naar ons retour kwamen dalen.…

Ik suis en zweef. Houd het bed net vast. De vinger, die contour betast en onthulling hier naar buiten dreef. Ik vaar en zwalk. De boot gemeerd. Gezicht en lijven omgekeerd. Salto op de evenwichtsbalk. Mijn benen zwaar en uit het lood, hangend op zijn schouders rusten. Hij kijkt er naar, zijn hoofd die stoot tegen lippen die er pap…

ik zag hoe jij steeds op een bijzondere wijze contact maakte met de wereld om je heen raakte in de verte de kleur van een bloem die open was gegaan toen jij in beeld kwam streek met je hand langs de bast van een boom fluisterde onhoorbaar fijne dag lieve oom hij ruizelde zijn kroon je struikelde bijna over een steen die…

Na de verbouwing van de Kaäba Toen de zwarte steen werd teruggezet Ontstond er een handgemeen in Mecca Tactvol beslecht door Mohammed Elk stamhoofd wilde het grote voorrecht Om het te mogen plaatsen op het altaar In de kubus wat ontaarde in een gevecht Dus sussend spreidde de wijze leraar Zijn mantel voorbeeldig uit in het zand Vroeg hen…

over de warme stenen die mijn hart bezeren was ik de dienaar zonder harnas maar hard van twijfel en ongeboren dan nog is mijn spelling kort van leven en star van karakter…

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Beging ik die eerste zonde, was ik dat alleen? Maak ik fouten, o jawel maar veroordelen, doe me dat niet te snel want niemand is foutloos geen mens is zonder zonde want stel, dat niemand fouten maakte dan kwam een mens nooit verder dan: De eerste ronde…

Moeder was een wijze vrouw die er al lang niet meer is, maar ze sprak toen wijze woorden: Als je niets meer te wensen hebt, is je leven toch zo leeg.…

Witte stenen klokkenklepper, kloeke gouden torengraal, wijze oude schaduwschepper, krijsend nu in kauwentaal, om 't gegekscheer daar beneden, 't zijn de makers van 't fijn stof. Vroeger werd alleen gebeden, was 't enkel de klank van 't lof. En nu ronkt het in de stegen.…

Wie is dat kind daar in die stal met wijzen uit het oosten? Een ezel, een os, een kribbetje twee ouders die hem troosten. Wat is hier nu echt aan de hand? Waarom is iedereen zo blij? Omdat een koning is geboren ben ik met kerst steeds vrij? Dat is het dus, we vieren de geboorte van een kleine spruit. Hij moet de wereld redden gaan.…

De laatste reis Een koele bries, de wind steekt op, wie meert er bij me aan. Hijs het anker, trossen los, het is tijd nu om te gaan Niemand weet hoe lang het duurt en waar het einde is. De grote vaart, een laatste groet, de stilte het gemis. De boot vertrekt, de vlag in top, niemand zegt een woord. Wij roepen nog, je hoort het niet, de wind…

Niet te vinden, buiten bereik, ver van hier, geen gehoor. Woorden die me te binnen schieten toen ik het contact met je verloor. Een leegte, eenzaamheid, sprakeloos of gewoon vergeten Ik kan het je niet vragen dus zal het nooit echt weten. Ik zie je als mijn maatje, kon uren met je praten. M’n ei weer even kwijt en de rest heel even laten.…

Men vraagt mij wel eens “ je toekomst, hoe ziet die eruit” wil je mij dat eens vertellen. Ik denk dan na, maar weet van binnen, dat je toekomst niet kunt voorspellen Ik graaf dieper, kijk op het net, wil de betekenis van toekomst weten. Toekomst, de tijd na het huidige moment, het verleden is vergeten. Het verleden bestaat uit momenten, herinneringen…

Woorden hebben voor mij geen nut, ze schieten me niet te binnen. Aan wie zal ik ze moeten uiten Nu ik jou niet meer mag beminnen. Vragen heb ik nog genoeg. Spinsels in mijn hoofd, brandend op mijn lippen. Vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen, aan jou kan niemand tippen. Troostende woorden van “het komt wel weer goed” Ze verwachten…

Zinloos, ondoordacht, zonder nut of resultaat. Een woordenschat schiet mij te binnen, ik maak me druk en zit vol haat. Woede komt nu in mij op. Ik denk eens na en laat een traan Is dat wat de toekomst brengen zal, is dat nu ons bestaan. Een land vol gekken die niet kunnen aarden Je niet respecteren of laten rusten in je waarden Je niet nemen…

Herken je me …….. Ik kom er weer aan, je herkent me vast, misschien van verleden jaar? Hij leek op mij, mijn tweelingbroer, hij was toen al de sigaar. Vol lampen stond hij net als ik straks, voor u hier bij de schouw Ver weg van waar ik eigenlijk kom, ver weg van wie ik hou Ik stond daar fier te groeien, mijn takken in de wind Mijn wortels…

Mijn gedachten dwalen af, ineens zie ik je staan Gevoelens komen in me boven, ik zweef, ik laat me gaan Zo lang geleden, niets veranderd, de liefde is gebleven Krijg het warm, voel je adem, mijn vlinders niet verdreven Toch is het anders als toen, volwassen, beiden een eigen weg gegaan Een gezin gesticht bij een ander, ver van elkaar vandaan…

“Vroeger was alles beter” ik hoorde het van mijn oma maar kon haar niet begrijpen Vroeger? ik had nog geen vroeger en maar wilde haar ook niets verwijten. Voor mij was alles nieuw en spannend dus als ik dan weer van haar hoorde “vroeger was alles beter” dacht ik dat ze echt niet spoorde Jaren vlogen ongemerkt voorbij en bijna zonder het te weten…

Een regenachtige dag in mei een plek daar bij de molen. Hij zei: ‘ik ben sinds gisteren opa'. dat maakte geen indruk, hij wel. Een vluchtige ontmoeting, de vlinders dansten zo snel als het begon, was het weer voorbij. Wat bleef was zijn afscheidsgroet: ‘dag wolk’.…

Wat is een mens nu meer Dan een wezen dat slechts Voor één enkel doel wil gaan: Het leven af te sluiten met een Zichtbaar bewijs van zijn bestaan…

Ook al voelde ik me dun en koud of dik en warm voelde ik me suïcidaal, vraag niet hoe maar ik bleef in leven altijd met het uitzicht op de hereniging met Jos de Vries en God wat op aarde niet kon zijn kan daar wel zijn, eeuwig.…

de schouwer in de wind ment licht zijn klei en kim…