Alle inzendingen over Stramien

tien Ging wandelen en heb iets moois gezien Het was nieuw leven, donzig wat ik zag Ik ging direct voor vreugde overstag De Bloeimaand is mij dierbaar sedertdien Ik somberde, het was een warme dag Ik telde met de kerkklok mee tot tien Het leven kent nu eenmaal tegenslag Met strenge kou, een hittegolf misschien Is kruissteek zonder voorbedrukt stramien…

ik staar naar dit witte vlak open mij in afwachting van wat komt, dat komt als het komt en of het zich opsomt onder een stramien met een geschreven dak zie een opening, zich schuchter aandienend, nog wel vertragend en vermomd licht en nog weinig verteerd ach ja het dromt het gorgelt mee langs mijn enige orgelpijp een in opgang…

het cijfer dertien is weer opgedoken het liet zich honderd jaar niet aan ons zien ik hoopte met de Maya’s dat misschien de aardkloot voor zijn komst zou overkoken het wachten is op rampspoed, crises, spoken verval met alle narigheid van dien ellende volgens vast en grof stramien ik heb een nakend onheil reeds geroken ik ben geen pessimist…

staat met het leven En ik zal zeggen: Mij gaat alles goed Ik heb over niks te klagen Er is niks wat mij verdriet Toch is er iets niet in de haak Ik kan de vinger niet op leggen Maar het lege gevoel in me dat groeit Gevoel te leven zonder reden Gevoel te leven zonder hart Te leven als een robot, die puur zijn taken doet Gegoten in een vast stramien…

Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht.…

I Je vouwt je handen zacht samen geboeid en gekneveld in een eeuwig amen Je kijkt met betraande ogen door de verregende ramen De wind tekent striemen op de verweerde muur op dit steenkoude uur van waakzaamheid Je bent getekend door een christelijk stramien Dan kies je liever geen kruisiging aan een crucifix maar een martelgang door…

Hoewel hij ruim voldeed aan de prestatienorm Was het de trainer die, al na een week of tien, Ten slotte koos voor een behoudender stramien Zie daar, de opmaat voor een turbulente storm Want “Rem” beschouwde zich nu juist als een artiest En niet een simpel te bespelen marionet ‘Zo’n rol als goaltjesdief beperkt me tot en met, ’t Is tijd om…

Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht.…

Liefde is het louterst, die van brandend prangen Noch bang begeren weet, - wier durend streven Is: lichtende gedachtenbeelden weven, Op liefdes zoet stramien uit strijd gevangen... Toch, soms, - als wolkenveren in heldre luchten, - Waart door mijn klaar gemoed een teder duchten, Dat mijn zó stil beminden leed geschiedt...…

Hij schrijft langzaam op wat ook anderen zien en schept met zijn klanken een zuiver stramien Waarin tussen lijnen van letters en woorden een wereld verschijnt die hem toebehoorde. Die geeft hij dan weg aan een leesluistermens en wat hij gezien heeft is heel vaak een wens.…

Hier rust een uniek ontwerp, geraakt door welgevormde zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon ontplooien, in het stramien van het denken, verving de kracht in een ongeëvenaarde zetting waarin zij de grip en geest verloor een schaduw langs het leven streek terp van wilde rozen…

Hier rust een uniek ontwerp, geraakt door welgevormde zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef bij haar onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon ontplooien, in het stramien van haar denken, ontving de kracht in een ongeëvenaarde zetting, maar zij de grip en geest verloor als schaduw langs het leven streek terp van wilde…

panorama op de wereld de wereld op zijn kop om zijn middel draagt hij een koord waaraan een kleine spiegel hangt die ritmisch meedanst als Arlecchino spreekt op de maat van muziek de mensen keren hem de rug toe als de snelle satirische spotvogel met hese stem rapt over onze hypocrisie lak heeft hij aan conventie en stramien…

Rechters spraken vonnis in 't stramien van wik- en wegende Iustitia over gemiddelden van vijf tot tien of zes - geblinddoekt (!) - op een haartje na. De kandidaat zat er zo te vaak naast, onder rigide wetten der caesuur, ondanks zijn haastig zwoegen op het laatst kwam hij te kort -de druiven waren zuur.…

Er was afstand tussen ons Ik moest dingen Mocht mijn eigen keuzes niet maken er was een vaste stramien Zo hoorde het te zijn mijn leven was gebonden Dit ben jij dit ben ik Ernstig Was jij  Jij was niet vrij Zag in de vrijheid een duivel Je moest Luisteren verantwoordelijkheid Nemen, Na lang vechten heb ik mij van die ketens Bevrijd…

Maagd zijn tot was geworden en druipen mede af naar het muziek- en prettoneel dit was nieuw, nooit vertoond echt even in de hemel tussen stenen en vroom gekleurde ramen met starrre bidders tussen het lood ik juich ze toe en schreeuw jel na jel kom laat je gaan beweeg je binnen een nieuw bestaan laat je stem eens horen buiten het stramien…

Jouw leven viel terug in hetzelfde stramien Gelukkig heb ik je wel liefde kunnen laten zien. Soms denk ik hier wel eens aan terug met hartenpijn Waarom moet het voor homoseksuelen zo moeilijk zijn. Elke keer een terugkerend gevecht zonder eind Die mijn mens zijn en verstand regelmatig ondermijnt.…