Alle inzendingen over Strengelen

Ik draag de stilte voor jou uit stap voor stap ademen jij en ik dezelfde taal vervlochten weef en geef ik je na vandaag weer een heel klein beetje mij en een grijns, ingelijst maakt harde hoeken soepel ik gaf jou ooit écht een heel klein beetje mij…

donker nu en stil het al te veel doorvaren watervlak geborgen het fel gejaagde waterwild in de strengeling van struiken en vergaande autobanden…

De hoge boom is van wortels tot aan de top omhuld door klimop: die grote, sterke reus strekt wanhopig zijn armen uit.…

In de donkere krochten van de metrogrot mensen over elkaar heen struikelend daar tussenin een vrouw met bruine strengels haar en witte schoenen met blauwe veters een vuilnisbelt van geluiden over haar heen gestort toen ze plots 'zacht' zei.…

Ik denk aan toen M’n gemoed schiet vol Door een muur van tijd Dwars door de jaren heen Reik jij me jouw hand Vingers strengelen ineen Een vonk slaat over Net als toen We leven in een roes Dan valt ‘t beeld in duigen Net als toen…

dan strengelen wij samen naar smachtende beekdalen zij wachten ons..…

De schijn van rose in een roes van slapen Zo volkomen volkomen stil Wind en wind blazen rose van zacht naar kunstig wit Hand en hand strengelen samen geboetseerd in rust Oog en oog herbergen samen de loutering van licht Muur en muur werpen schaduw op de laatste blik De schijn van rose in een kist van crêpe Zo ongrijpbaar…

Help me, vragen haar ogen red me, zegt haar blik, haar handen grijpen de mijne strengelen zich vast, tot knijpen toe. De pure onmacht die uit die greep zich in mij nestelt, geeft me de angst die me in nachtmerries zo vaak achtervolgt.…

verzwegen liefde nestel ik mij in het zeker weten van vurige hartstocht doorheen de jaren die zich vlammend wakkerde tot zekere geborgenheid waar in cupido’s vizier met rozerode romantiek de geschoten pijlen harten op hol doen slaan die kriebelend de buiken pulserend doen ontladen nestel ik mij in de armen van amor die met strengelende…

ooit om elkaar fladderend waren het de vlinders in hoofd hart en buik die wolken roze kleurden toen regende de hemel in voor- en tegenspoed met rozenblaadjes rood het verbond ter zegening daarna kleurden zij strengelend in liefde elkaar de hand houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot…

Zwoeg immer op haars boezems zwoegen, En strengel u haar armen in! Versmelt in 't stromende genoegen Der onvervalste Huwlijksmin. Ja, ga in ziel- en zinbehagen, In golvend levensvuur, te wed! Pluk rozen, die geen dorens dragen! Zij bloeien slechts om 't Echte bed. Wat zou ge in wulpse strikken smoren, Mijn zoon! mijn enige!…