Alle inzendingen over Ten Kate

Oievaar, lepelaar! Waar heb-je zo lang gezeten? Dreef-je de grote Nijlstroom af? Heb-je gewandeld om Farao's graf? En ben-je mij niet vergeten? Oievaar, lepelaar! Wie of er je rokje knipte? Zijn er je kousen nog altijd rood? En waarom mis ik-je rechterpoot? Of liet-je die in Egypte? Oievaar, lepelaar! Och, kon ik je spreken leren! Olijkert…

Het Graf sprak eens het Roosje aan: - Wat moet er met de dauw gedaan, Waarvan uw blaadjes blinken? - - En gij, hernam het Roosje toen, Wat wilt gij met de doden doen, Die in uw diepte zinken? - Het Roosje zei: - Ik zal te nacht De dauw, die mij de morgen bracht, Tot honigdruppels menglen! - - En ik, lief Roosje! zei het Graf, De doden, die…

Blaadje, door de noordse vlagen Van de stengel afgeslagen, Werwaards gaat gij? " 'k Weet het niet! Wind en Zefier doen mij dwalen Naar een onbekend verschiet, Van de bergen naar de dalen, Van de vlakte naar het riet: Nu eens in de zonnestralen, Dan eens waar de regen giet. 'k Mag niet vragen En niet klagen: 'k Ga waar àlles heen moet…

De vogels doen hun nachtgroet horen; Op zilvren wolkjes slaapt de maan. Ook moeders lust, de jongstgeboren, Is in zijn wieg ter rust gegaan. Al dromend vouwt het vriendlijk wichtje De kleine, reine handjes saam; Een glimlach speelt op 't aangezichtje, Zijn lipjes fluistren Jezus naam. Waar droomt hij van? Van 't zalig Eden Der Onschuld…

0 God! hebt Gij uw bloeiende Aard Aan ál Uw kindren niet gegeven? Ik - word elks drempel afgedreven, Ik - heb geen eigen hof en haard. Wél is de wereld ongenadig: “ De haveloze !" noemt ze mij ... Dat brandmerk dooft het medelij' - Ach, is dan de Armoe zó misdadig? Ik zoek de schaduw van een boom: Dáár schijnt me althans de rust beschoren…

Vergeet-rnij-niet! Vergeet-mij-niet! Lief bloempje aan de blanke vliet, Wat maakte u toch zo hemels blauw? Een weinig licht, een weinig dauw. Ook 't minnend hart heeft ras genoeg: Hij liefde 't minst, die 't meeste vroeg. Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô! Maar…

Zijn 't wolken misschien, nu gezweept naar de hel, Dan vliegend ten hemel gestegen? Neen! neen! 't is de Zee! — Wij herkennen haar wet: Haar orgelstem davert ons tegen. Wat houdt ge in de schoot uwer diepte bewaard? Wat mocht ge op uw vlucht al ontmoeten?…

Wilt gij weten, lieve Schone, Zielvermeestrend als Dione! Hoeveel kusjens ik verlang, Als ik, van uw arm omstrengeld, Door de zoetste min verengeld, Hijgende aan uw boezem hang? Tel dan (zo gij 't moogt) de zuchtjens Van de zwoele lenteluchtjens, Die hier, fladdrende of en aan, Dartlen door de lindeblaân; Tel het heir der bloesemknoppen…

Wijze: Wilhelmus. „Wilhelmus van Nassouen!" Zo klinke 't oude Lied, Want, God van ons betrouwen! Uw trouw veroudert niet. Nu half een eeuw herboren En bloeiende in Uw hand, Doen wij de Jubel horen: „Oranje en Nederland!" Wij lagen diep gezonken, De voetveeg eens Tirans, In slavenboei geklonken, Verneêrd, onteerd, en — Frans! Maar…

Werd de Liefde eens geknakt in haar tedere knop, Tot haar blaren verwelkten en vielen, Geen genegenheids-zon wekt haar leven weer op, Want maar eens bloeit de lente der zielen. Is de Hope misleid, dan ontvlucht zij het hart, En keert weer door beloften noch giften; Maar de Erinnring blijft achter en leeft van de smart, En broedt voort op de…

Gij,die uzelv' zo wijs gelooft, Ei, let eens op die korenschoven! De volle halm buigt needrig 't hoofd; De lege steekt het trots naar boven.…

Gekerkerd in de Stad, verwelkte ik in haar muren, Gelijk een bloesem tussen steen: In nachten zonder slaap, in doorgebeuzelde uren, In rook, rumoer en ijdelheen! De Stad! dor kerkhof, waar zich levenden begraven In 't graf der Luiheid, Lust of Smart, Voor eigen driften zich verneedrend tot haar slaven, Of wonden slaande in eigen hart; De…

Ziele des mensen! Gij zijt als het water: 't Werd uit de boezem Des hemels gebaard; 't Stijgt naar de hemel, Het stort weer ter aard, Eeuwig verwisslend In rustloze vaart. Stroomt van de steilte De straal naar beneên, Dan stuift hij lieflijk,…

De winter scheert de lustwaranden En schudt de naakte lindentop: De vogels slaan aan andere stranden Het schommelende nestje op; Maar, waar ze ook elders nederstrijken, Vergeten doen ze ons nimmermeer - De winter doet de vogels wijken, De lente brengt de vogels weer. Nu laten ons met stil verlangen De ontvloden ballingen alleen…

Dat kan mij vaak weemoedig maken, Dat ons de tijd zo snel ontvaart, Dat, eer zij 't Heden recht mocht smaken, De ziel reeds in 't Verleden staart. Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en - vliegt daarheen!…

Gij ging dan heen. Helaas! met u vervlogen De rust, het heil, ’t behoud van menig hart, Dat door de gloed van uw verheemlende ogen Ontdooide en gloeide en Gode vruchtbaar werd. Vaarwel! vaarwel! — Wij schreien, maar wij mogen Het niet! ... Ach, hoe zelfzuchtig is de smart! Ga heen ... uw loon, het wacht u in den Hogen; Uw zegen blijft…

voor de liefste Wanneer, ook dán als de andre tekens zwijgen, De ziel haar zucht in kleuren wedergeeft, De Min haar blos in 't rozenblad doet stijgen, De Erinnring in 't vergeet-mij-nietje beeft; Als Hope fladdert in de groene twijgen, De Rouw in 't lover der cypresse zweeft; Als Jaloezij de gele tulp doet hijgen, De Glorie in de frissen…

Wat deed dat fris gelaat, dat hoge voorhoofd slinken, Gij schepper met paneel, en lier en marmersteen? Geen traan vloeide immer langs uw bleke trekken heen; Als Dante deed u nooit een glimlach de ogen blinken. Ach, al te zwaar een melk deed u de Muze drinken! Uw liefde voor de Kunst, zij vergde uw hart alleen, En zonder ooit een bruid vermoeid…

Daar komt J.J.L. ten KATE! Dank de Heer met snarenspel Voor Ten Kate, J.J.L. Dát is scheppen, dát is dichten, Loven, lieven, steunen, stichten... Zing, ten Kate, zing uw lied! God vergeet zijn dichter niet! Luister niet naar schimp of spot; Doe gerust - het oog op God - De Commedia Divina Door diviner poëzie na.…

adem schuurt uit het duister dat zich ingehouden had een kat legt zich ten volle ruste geen mens, niets voelt zich aangetrokken op dit tijdstip nu, als de klokken de tijd doden…

En de grote hond en de kleine kat, Die zaten weer samen op de kamermat, En ze lachten en praatten: 'Och hemeltje, wat trapte ik op haar teen!' 'En ik beet in haar been!' ''t Is gek, maar zo 'n mens krijgt ook altijd wat!'…

zich niet verder weet en instort stop een storm in mijn hoofd voor een spelletje pong de gedachte die droog blijft, heel blijft in een lege kom met regen die geef ik weg aan jou en volg aan een touwtje zachtrood touwtje het spoor van mensen blikken verdwaald tussen regendruppels en in de stoep, gewichtig geschreven de afdruk van je tenen…

Ik heb het allemaal al eens gezien: een nieuw prinsesje, lopend door de straten. De pers houdt haar voortdurend in de gaten. Hoe zal het zijn over een jaar of tien? Als William straks zijn 'Katie' heeft gekust, laat hen dan alsjeblieft wat meer met rust.…

toen…. liet ik eindelijk los al wat ik verloren wist al wat diep verborgen was alles wat ik had gemist toen…. liet ik eindelijk toe alles wat ik niet zal zijn alles wat voor altijd is de wortel van de pijn terwijl dit woeden wat bedaarde groeiden hart en ziel en geest tot een warmer wijzer wezen door het leven enigszins verweesd…

je hebt een sterke drang naar vrijheid - dat te doen wat je verkiest - elke dag weer nieuw ontdekken zodat je morgen niet verliest je wenst vandaag te leven want gisteren moet soms worden schoongeveegd misschien is daarna morgen een dag die ooit eens minder weegt je krijgt als die dag van morgen samenkomt met de vrijheidswens van heden…

de hoop is nat. is de hoop een kat? neen! de hoop is niet kat. de hoop was kat. de kat is dood. de kat is nat. de kat is dood en nat. kwak kwak gaat het wiel van de kar. de kar rijdt over de kat. de hoop kat is plat. de straat is proper. de kat is weg.…

De reiger wijkt weg met een trage vleugelslag – de zon gaat onder.…

Wie een kat bestudeert, is een bioloog. Wie een kat begrijpt, is een theoloog. Wie een kat aanvoelt, is een gevoelig mens. Wie van een kat leert, is een wijze filosoof. Wie leeft als een kat, is verlicht.…

schitterende sportwagen vooral dat open dak gigantisch racen over een drukke straat met alle gemak stralende gezichten zomer ten top STOP schaamteloos gedrag katten willen oversteken zij vliegen als raketten door de lucht vreselijk einde van deze boeiend intelligente dieren ZUCHT…

Zij is al lang geen kat meer om zonder handschoenen te raken bij gevaar kromt zij haar rug en spreidt haar klauwen Toch valt zij telkens weer ten prooi aan mannen die haar van een paar glaasjes teveel naar chique hotelkamers leiden met goedkope nasmaak de volgende morgen wanneer hij -reeds in alle stilte vertrokken- luidkeels katert…