Alle inzendingen over Tenslotte blijf ik m

wat een zielig weer donkergrijs, koud en veel te nat de winter zwaait hier reeds de plak mijn neus verstopt en zoveel meer hou ook veel liever van de zon met al haar warmte stralen maar nu blijft enkel het water dalen en dat bewijst een overvolle regenton het weer blijft extra consequent begint wel heel erg te vervelen koude regen…

De bijbelse bergrede straalt gezag uit zendt blije lichtstralen over zoekende mensen op hun levensweg met vragen deze sterkende boodschap wordt in de twintigste eeuw licht verdoezeld door denkbeelden van hippe jongeren die eigenzinnig de wereld onderwijzen daarbij verspreiden de woorden bij het meer van Galilea gehoord zich bescheiden…

Ik heb al best veel rimpels rond m'n ogen, bij m'n mond. dat komt gewoon van het lachen en lachen is natuurlijk gezond. Ik moet geen botox in mijn hoofd en ook geen messen in mijn lijf, ik ben gewoon zoals ik ben en ik hoop dat ik zo blijf. Voor plastische chirurgen ben ik beslist geen prooi.…

Zelfs als ik lichtjes huiver, blijf je me een stapje voor. Je handen, die zijn heilig, streel m'n wang, zo fijn. Dan voel ik me weer veilig, afgeschermd van alle pijn. Je buik, dat wordt m'n kussen, niks anders ligt zo zacht. Om heerlijk op te sussen, beschermt me in de nacht.…

Parlesant Jan Zever, de kwelgeest valt binnen als het hem uitkomt bezet m'n geest, downloadt m'n energie passief wacht ik op zijn vertrek hij neuzelt eindeloos, zuigt zuurstof uit de kamer en blaast er kooldioxide in de mens verstikt, de plant floreert strekt z'n groene bladeren naar hem uit buigt naar voren om geen zucht te missen beroofd…

Want tenslotte kunnen we niet met, Maar ook niet zonder elkaar..…

ondergronds de veilige haven in het doolhof voor blindgangers bovengronds de gevarenzone stampvol zieners in buitenaards licht…

Ik nam je nog één keer in m'n armen voelde een siddering door je lijf toen je met de grootste inspanning nog één keer kon zeggen : blijf. En ik ben bij jou gebleven om nooit meer weg te gaan want hoe moeilijk het ook is we zullen ons er samen doorheen slaan.…

ga nog niet weg blijf nog even en geloof me als ik zeg dat ik zonder jou niet kan leven ik wil niet dat je gaat blijf nog even maar je weet toch vroeg of laat dat je zonder mij niet kan leven…

HIER BLIJF IK!…

met veel zelfdiscipline Bedlegerig in een tehuis met enkel routine Onze namen kunt u nog steeds uitspreken Oude verhalen ophalen met u, ze ontbreken Lieve Pappa, wij houden heel veel van u Voor ons bent u niet zomaar een individu Al vele jaren onze vader, zorgzaam en lief Al vele jaren onze rots in de branding, helaas nu op non-actief Blijf…

Wat een verademing Weg van de werk’lijkheid Tussen de lieflijkheid In de valei Even niet nadenken kopinhetzandtechniek Bijtjes en bloemetjes … Zijn wij voorbij?…

blijf bij me hier bij mij dat je bij me bent verslingerd ben ik aan de tijd met jou die eindeloos was verslaafd ben ik verslaafd aan herinnering van mij met jou draai terug de tijd opdat zij stilstaat bij ons samenzijn ik heb je nodig zoals altijd weer sinds ik jou ken verslaafd ben ik verslaafd aan herinnering van mij…

Verstrengeld onze handen, gekoesterd, lijf aan lijf bezweren we de angsten: blijf bij me, liefste, blijf!…

Als ik, aan 't eind van mijn dagen, m'n ogen sluit, hou me dan vast. Blijf dan bij me, voor heel even, meer dan dat kan ik je niet vragen. Deel met mij dan de laatste uren, met de liefde die bij ons past, zo was het immers ons hele leven. Onze liefde, het zal eeuwig duren.…

schat je moet wel want zonder jou kan ik niet leven, je moeder wacht daar 5000 km uit elkaar maar schat, blijf... blijf nog even nee ga... ga maar…

En toch, na bijna 57 lange jaren, blijf ik het zien: de zonnige kant. De wind speelt zacht door m'n haren en veegt sporen weg hier in 't zand. Wind, blijf waaien en blijf spelen, maar laat mij achter, met 'n lach. Er is iets wat ik zou willen delen: Zie hier, een wonderschone dag.…

Pak m'n camera en kan het niet laten, van die sfeer een foto te maken. Ik blijf nog even staan, om daarna weer verder te gaan.....…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

Natuurlijk was er eerst de advertentie en daarna het rijp beraad De commissie: de bespreking Ach u weet wel hoe dat gaat Ik schreeuw het heus niet van de daken Ik blijf gewoon en doe normaal maar voortaan zal ik altijd waken dat ik spreek in heel beschaafde taal ’t Is tenslotte een prestatie waar ik danig trots op ben ook al heb ik…

Zwervend over vlakten Eenzaam en blut Dronken door uitdroging Op zoek naar m'n hut Uitgekleed door de maatschappij In de commercie verdonken Een berg onzinnige produkten Stonden naar me te lonken Ik heb alles gekocht Ik heb alles uitgegeven En daarvoor de duurste prijs betaald Ik blijf blut mijn verdere leven…

Tenslotte kom ik zwetend bij d'r aan. Wat heeft ze toch een mooie derrière. ze is een stoot, zoals ik haar zie staan. Gelukkig heeft ze Nederlands geleerd en ongehinderd door een taalbarrière begroet ze mij met: 'Welkom, hier in Weert.'…

Een vriend stuurde een foto van m'n man en mij had hij onverwacht genomen van heel dichtbij. Ben me rot geschrokken was ìk die oude vrouw snel naar de spiegel gelopen ik ben niet oud, kom nou! Spiegelbeeld heeft me nooit bedrogen of wòu ik het niet zien maar ik heb een toverspiegel daarin blijf ik negentien.…

Zou zo graag zo veel van je dichten totdat de doodsban je loslaat in je bad Naar je vliegen Tot die sferen Zonder liegen Mijn leven is nog steeds te deren In m'n dromen Doe je het bed Kreuken, de douche stromen Maar blijf je verlaten, ongered Achter elke hoek zie ik je net niet Waar ben je lief?…

't Maakt je toch alleen maar bang, dat niemand dat toch ziet, de onzekerheid straalt van je lijf, toe, laat me niet alleen, blijf! Nee, redden kan ik je niet, je bent té ver heen, ik moet je laten gaan, maar écht achterlaten, dat lukt me dus nog niet, je blijft in m'n hoofd en in m'n gedachten, wat kan ik verder nog verwachten?…

Het ligt aan mijn zwakte, dat ik aan je denken blijf, starend naar de druppels buiten, voel ik de stille kilte in mijn lijf. Door m'n zwakte heb ik de strijd verloren, dromen...ze bestaan niet meer, je bent m'n diepste ware liefde, zelfs ademen doet nu hopeloos zeer.…

de deur van bekende winkel Maar sinds wat maanden nu, 'n pijnlijke stilheid kom niet meer uit deze stoel... gestaakte strijd Niemand die me mist, blijk onbelangrijk uitgestoten restje hoop vergoten, ook m'n lijn werd afgesloten Dat was afgelopen winter, 't wordt nu gauw zomer zal m'n lot veranderen of blijf ik eenzame dromer?…

Tenslotte neemt ze toch de draad weer op en slaat dan als de bliksem aan het naaien.…

Ik zoek, blijf zoeken tot ik vind. Mijn hoop, de vervloeking die ons bind.…