Alle inzendingen over Toekomst ontluikt

tulpen hangen druppels aan Kleuren zon voorbij de regen vangen blikken op fluisteren stemmen die tot nu toe zijn verzwegen de lach zit in het hart dat open gaat na rustloos groeien lentelicht ontluikt de bloem in warme ogen zal zij zomer bloeien…

als de hunkering naar liefde ontluikt in een hart het verlangen door dromen zoekt naar zichzelf mijn wereld ontwaakt in één enkele zucht de kleur van dromen mij zachtjes omhult hoor ik het stille sterven van een schreeuw in verlangen als de nacht mij vol liefde jouw tederheid schenkt…

Stil ontluikt de natuur in eeuwige verbintenis ook al is de wind nog guur brengt de zon zijn stralen mee op het groene gazon verschijnen krokussen wit,geel en paars als een kleurrijk speldenkussen vogels flirten in de wind van nieuwe lente als de aanblik van een pasgeboren kind…

de eerste bloem zal nog geen lente kunnen dragen ontluikt en hoopt wat warmte aan de zon te kunnen vragen want zij belicht het blauw en paars tot sterke kleuren in de overgang van lucht naar aard dwalen vleugjes zoete geuren voorjaar op kalendertijd geeft ons in omarmen nog drie weken respijt…

Zoals een bloem ontluikt en groeit naar het licht, voel ik liefde voor het leven. Blij zijn dat ik kan genieten, deelgenoot mag zijn van alles wat er is om me heen de warmte voel van de zon luisteren kan, naar de vogels die hun lied voor me zingen.…

Fladderend naar een net ontluikte bloem. Midden in het hart. In het hart. Niet voor even. Maar voor ..Altijd..…

Voorbij de winterkoude ontluikt de bloem uit menig knop en wordt het jonge dierenleven met veel sympathie door de wereld ontvangen.…

ruilen wil en gaat voor een chille bedbank als bloemen in de lente groei jij sneller groter voorzichtig ook ontluikt.…

Zachte warme lentezon Doet mijn gezicht gloeien Harten sneller stromen Straalt verse energie uit Verwezenlijkt winterdromen Brengt nieuw leven Omarmt pril geluk Baart een jonge zomer Ontluikt een nieuw stuk Haast vergeten dat dat kon Zachte warme lentezon…

Langs de grauwe muur waar grijze specie verhardt door de tijd geslagen gaten dicht banen slepende sporen zich een weg naar de ras naderende lente welke licht ontluikt een verdwaalde krokus duwt groen gras opzij het lijkt wel of ze knipoogt maar er is geen beminnen meer aan…

Blaadje voor blaadje zacht als fluweel vouw ik je open heel voorzichtig zoek ik mijn weg stap over doornen kijk vol liefde in jouw ogen verward doch teder vind ik mijn weg gehuld in nevel raak ik de roos teder ontluikt hervonden gevoel wijst groei de weg…

Ik leerde je kennen via de PC Ik hoopte op een toekomst samen voor ons twee Gisteren echter zei je dat je misschien zou gaan...…

Kijk nog eenmaal om doe de deur zachtjes dicht vanaf nu is mijn blik op de toekomst gericht…

Ik denk niet zo vaak aan morgen alleen nog maar aan jou maar soms droom ik weg ik zie je zo graag ik heb je lief en dan durf ik nog te hopen dan geloof ik weer in liefde dan geloof ik in een toekomst een toekomst met jou?…

Hier aan de oever van het stil duistere meer diep in gedachten Fluistert het water uit onpeilbare diepten strelende woorden. Met troost voor de ziel en vredige gedachten voor een nieuw bestaan.…

Als die mij nogal lief zijn - vrouw, bomen, vrienden - van mij heen zijn wil ik een snaterende grijsaard worden, wonend op het Maliebaan-station en in de zon. Gekleed in conducteurscostuum van Engels laken een goede indruk voor de spiegel maken, en zachtjes krijsen op het zoveelste…

Toekomst hij is er weer Je toont altijd zo ver weg, ergens onbekend Toch verbaas je mij steeds weer Hoe snel je er weer bent…

Vroeger is zwart gekleurd toekomst is licht geef dan je toekomst je eigen gezicht. Vroeger is voor niemand gelijk misschien woede en pijn. Ik hoop dat de toekomst voor allen mooi moge zijn.…

De toekomst ligt ook open. Want na vandaag ga ik de toekomst binnenlopen, en elke dag opnieuw is daar de strijd van het moment tot eens de Nieuwe Dag begint.…

Hé jij toekomst Ik weet niet wie jij bent, wie ik word. Hé jij toekomst Jij weet wel wie ik ben, wie jij was Hé jij toekomst Later word ik groot net als jij Later word ik jou…

, mijn toekomst...…

overbrengen maar het meeste is alreeds gezegd en toch, voor zwijgen is het nog geen tijd Vroeger beefde onze aarde voor de winden van Gods stem de wind is nu alleen maar lastig oud geluid en geen verstand meer waard Het is zoals gewenst, dus logisch grafisch voor te stellen heel voorstelbaar in getallen wind is voor het blinde toeval In de toekomst…

Sta niet toe dat het verleden, je nieuwe toekomst zo bepaalt, dat het zo is dat het verleden, je nieuwe heden achterhaalt.…

Achtervolgd door nieuwe uitdagingen Ga ik op weg naar mijn nieuwe toekomst…

Een man een vrouw bij wie het vuur feller brandde van wie zij de toekomst voorzag een paar waarvan de vrouw eerst door eigen vlammen zou verteren de man alleen vervuld van haat. Haar snik vult morgen met geluid zij veegt opnieuw verleden uit Kassandra weet de beste weg.…

competitie na te streven We kunnen toch gewoon alles delen dan hoeft niemand meer te stelen en spijs vult alle kelen Oh ja, Dit kan, We zijn immers met zo velen Wees dan egoïst en grijp dan toch de macht schaf alles wat reeds is - gewoon af - Leven naar de rede niet naar recht en regel oordeel zelf met je geweten - een mogelijke toekomst…

De wereld glipt uit mijn greep, glijdt uit mijn hand. Als water sijpelt zij door mijn vingers, achterlatend een leegte. Het zand wordt verspreid door de kille wind die over mijn vingertoppen speelt. Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt. Water wordt vuur, wordt aarde, wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos van mijn nagels schraapt en…

zorgen voor morgen De toekomst is nog verborgen Maar Oh, wat zou ik graag een antwoord krijgen op mijn vraag Is er nog hoop en is er nog toekomst?…

Verleggen zij de horizon Pakken zij toekomst aan…

meer beschijnt waarin souffleurs mijn beeld bepalen in vertoning van wanscherts mijn mond in zwarte verbloeding in angst van bittere gal ik huil in aanwezige stilte waarin bloemen niet meer vertroosten mijn schreeuw van onmacht galmde tussen de bomen mijn verharde innerlijk verstild in restanten van lente werd zonder heimwee de toekomst…