Geen beminnen meer aan
Langs de grauwe muur
waar grijze specie
verhardt door de tijd
geslagen gaten dicht
banen slepende sporen
zich een weg naar
de ras naderende lente
welke licht ontluikt
een verdwaalde krokus duwt
groen gras opzij het lijkt
wel of ze knipoogt maar er
is geen beminnen meer aan
Geplaatst in de categorie: verdriet