Alle inzendingen over Van Duinkerken

--------------------------------------- Kringloopvers: Met dank aan de dichters: Paul Rodenko (eerste regel) en Anthon van Duinkerken (laatste regel)…

." Vrij naar Anton van Duinkerken: http://nederlandskatholicisme.ruhosting.nl/wiki/wiki/index.php/Tekstfragment:Van_Duinkerken_verdedigt_zichzelf_en_het_katholicisme…

. ------------------------------------------------------------------------------------------- gedicht uit 'Hart van Brabant' van Anton van Duinkerken (1903-1968)…

Mussert, die zich in zijn propagandablad van vrijdag 6 december 1935 veroorloofde te schrijven over ‘den zich katholiek noemenden Van Duinkerken’ Jawel, mijnheer ik noem mij katholiek, en twintig eeuwen kunnen ’t woord verklaren aan u en aan uw opgewonden kliek, die blij mag zijn met twintig volle jaren, als ónze God u toestaat te bedaren…

(Met dank aan Anton van Duinkerken) ------------------------------------------------------------------------ Jaap van den Born is de laatste winnaar van de Kees Stip Prijs, uitgereikt door het onlangs ter ziele gegane literair tijdschrift Kort Verhaal (voorheen: De Tweede Ronde).…

zwiepende lampen spoken flauw grijnzen de gezichten schimmen mompelend in schuwte terwijl oceaners aan kades stampen dichters publiek muzikanten echtgenoten maitresses wat maar aanhangt onverdroten - wie houdt niet zijn hart vast - krimpen inéén wringen zich op de tast door het nu eenmaal nauwe mangat meestal naar binnen op handen duinkerks…

Een klerk herkent men aan zijn hand, Een koning aan zijn beeldenaar, Een vingerafdruk wijst, wat kant Men zoeken moet naar stokebrand, Bankrover, dief of moordenaar. Doch wie de dichter kennen wil Moet raden wat verborgen pijn Hem zo geduldig en zo stil Doet buigen voor de vreemde gril Der woorden, die zijn dienaars zijn, Geen rijmkracht…

Eenzaamheids achterdocht, gevoed door waan, Kweekt groter kwaad dan roekeloos vergeten Van wetten, waardoor veiligen zich weten Behoed tegen een snel en stout vergaan. Wie zonder schaamte geile lust belijden, Maken zich schuldig, maar zij weten toch De grootste zondigheid van 't kwaad te mijden. Alleen wie, braafheid huichelend, bedrog…

Tussen de zerken, lezend het verleden Van deze kleine stad, waaruit ik kwam, Waarheen ik telkens wederkeer, vernam Ik achter mij stil wandelende schreden. Verwonderd zag ik om. Even beneden Het kruis in 't midden draagt een vrouw een vlam. Dit stenen beeld, vlak naast een treurwilgstam, Stond of 't gereed was, op mij toe te treden. Geen…

Ruiter en paard zijn voorbij. De hoefslag dreunt in mijn oor. De hoefslag herinnert mij Aan al wat ik was en verloor. Nu welhaast onhoorbaar vergaat In de stervende dag het geluid. Wat is van mijn vroegere staat Mijn eigen, mij blijvende buit? Bestaat er alleen voor de geest Een samenhang? Of is dit schijn? Is iemand wel één uur geweest…

Het fieldlabfeest van 538 barst los De jacht op het Chasséveld is geopend Net als in Woodstock komen allen lopend Swing it out, geen hond is hier de klos Maar wat zegt Simons, de Politieboss Geen cao? Dan gaan wij allen staken En zullen, wat Depla ook zegt, niet waken Make love no war, ook op die Zwarte Cross...…

wakker worden is geen probleem, Als je pen voldoende nat is en het schilderij zichzelf schetst. Slapen gaan is geen probleem, Als je voldaan terug kan keren en wederom een oorlog hebt gewonnen Alleen daar tussenin, Lui-, of verliefdheid? Kies maar, en ik ontken het.…

Zeg ben jij niet de vrouw van man van kind van zus of broer van die of die vertel eens wie ben je wie buiten elke andere categorie dat opgelegde rollenpatroon doet pijn want er is niemand die je echt kent als jij jezelf niet kunt zijn…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

-Reclameboodschap- De Tikker-navigatie voor onderweg Gebruik: Stel eenvoudig uw persoonlijke reisplan in; vertrekpunt, tussenstop, bestemming Bij wijziging van de plannen is de bestemming eenvoudig te wijzigen Desgewenst kan gezocht worden naar een ‘nuttige plaats dichtbij’ bij hinder onderweg: kies omleiding bij storing: ‘vraag…

Decennia van groeizame grond drooggelegd in de ouderdom van verlepte lagen, liggen daar seniel in stille berusting braak en bochtig hun schrale resten…

Het was hier net zo heet als in de tropen, Een hittegolfje teisterde ons land; Daarom mocht Jan Soldaat van hogerhand Zonder bepakking de Vierdaagse lopen. Ik denk dus dat ons bataljon soldaten Ook in Irak de wapens thuis mag laten.…

Met hongerige blik en holle kaken En tot de draad versleten kleren aan Heeft mijn notaris mij te woord gestaan Toen ik bij hem mijn testament kwam maken. "Ik hoop," sprak hij, "dat u in uw legaten Veel geld aan uw notaris na zult laten."…

helder water dat kabbelt en klatert en stroomt en dan plotseling zomaar ineens tot stilstand komt in een poel die langzaam troebel wordt.…

mag ik deze stilte gebruiken om onze lijn te versterken twee armen te dromen die de spanning smelt gevoelens zien ontluiken onzichtbare krachten werken zodat liefde gaat stromen en afstand niet meer telt…

omdat lopen beter is dan stilstaan hebben zij niet op de bus gewacht maar gaan alvast gestaag het uitzicht in, met grote ogen kijken hen de dieren na zij namen afscheid zij hielden even bij elkaar wat straks uiteen zal vallen huil niet, zegden ze omdat woorden beter zijn dan stilte een jongen loopt hen tegemoet met rubberlaarzen in…

Waar dorstige hunker ’n tekening maakt van lege flessen op de vloer, klemmen trillende vingers het volle glas lopen druppels naar beneden creëert zijn geest in mistige banken het gevoel van geleende warmte…

De zon, de zee, een verlaten strand, jij en ik, samen hand in hand. We lopen en kijken naar elkaar, als een jong en smoor verliefd paar. De zon kan je uitstraling niet verbleken, ik raak maar niet op je uitgekeken. De wind waait lustig door je haren, mijn hart komt maar niet tot bedaren. We lopen alsmaar door, voet na voet, samen onze toekomst…

Wie dat ik immer smart zie dragen, 'k Heb ook gevoel daarvan, Ik sluit mijn oor niet voor zijn klagen, Maar help hem als ik kan. Een mens in droefheid op te beuren, Is zelfs voor kinders zoet. Die spotten kan met hen, die treuren, Vertoont een slecht gemoed. Zou mij eens anders leed verblijden? Zou 'k lachen in zijn smart? O neen! een…

Ik weet niet wat jij met mij doet Het voelt zo fout maar toch ook zo goed Ik probeer mij te verzetten, maar zie overal jouw gezicht Hoor je stem, voel je adem en zie je staan in 't avondlicht Ik pak je hand en vraag je bij me te komen Vertel me geen leugens, laat me nog even dromen Houd me stevig vast en sluit je ogen Nog een knuffel, probeer…

Door het open venster zingt helder licht met vol enthousiasme, doorbreekt de stilte met woorden van tijd om de zomer in te luiden Een droom is geboren en zwemt uit de leegte van de nacht in open armen die de ochtend begroeten Het geluk smelt in de klanken der vogelslied dat uit de schaduw opnieuw van de zon geniet…

De verschijning die je bent, laat mensen je onthouden. Het vertrouwen dat je geeft, laat mensen van je houden. Mensen bewonderen je om al je kracht. Dat je zelfs op vandaag de dag nog lacht. Jij zit boordevol levenslust en vrolijkheid. Dat is waarom je opnieuw begon aan deze zware strijd. Hopelijk zullen onze innige gebeden niet voor niks…

Zonsopkomst heeft altijd een mysterie. En nu draagt hij ook jou met zich mee. Mensen leven, de wereld gaat verder, alsof niks gebeurd is, zwijgend als de stille zee. Ik kijk om me heen, ik probeer je te vinden. Daar op de plek waar ik jou altijd zag. Ik zie je niet, en ik loop verder, op het ritme van jouw lach. Ik volg jouw voetstappen…