125 resultaten.
Een plek om te onthouden
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 159 Een halve middag
Had de visser
Zonder snoer, maar
Met een hele hoop
Zorgen in zijn kop
Met zijn stok zitten
Roeren in het kroos
Van dit afgelegen kanaal,
Probeerde hij orde
Aan te brengen in de chaos
Van zijn armzalige leventje -
Hier is het fijn, dacht hij,
Hier vind ik rust om mezelf
Te kunnen zijn - morgen wil
Ik hier…
Aanraakbaar dichtbij
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 88 Wat is een gedicht
Meer dan de vleesgeworden
Uiting van hem die
Het geschreven heeft -
Het is aanraakbaar,
Durft tegenstellingen
Uit te spreken,
Breng horizonten
Bij elkaar tot op de plaats
Waar verticaal en horizontaal
Elkaar snijden - het gedicht
Blijft aanraakbaar dichtbij
Voor hen die het lezen,
Nog lang nadat de dichter…
Berlusconi, een biografie
snelsonnet
3.1 met 7 stemmen 354 Ideeën zijn voornamelijk elastisch
Zijn ego nummer één en dan zijn vrouwen
om wie zich zijn camainopootjes vouwen
Z’n artsen doen hun best, ze zijn zo plastisch
Omringd door maffiose engelen
om z’n belangen te verstrengelen…
Beknopte biografie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 150 Hij werd geboren in april
Terwijl de merels zongen
Op het geboortekaartje stond:
Helaas, het is een jongen
Hij is gestorven 's morgens vroeg
Bij het kraaien van de haan
Op de goedkoopste grafsteen staat:
Ik vond er geen donder aan.…
Ik droomde
gedicht
3.2 met 5 stemmen 3.430 Ik kwam er niet uit en las
verder in de biografie over Charles Manson
aan wie een bewaker ooit vroeg: wil je ontsnappen?
Ontsnappen? antwoordde Manson,
ontsnappen? Uit wat dan?
-----------------------------------------------------
Uit: ''s Middags zwem ik in de Noordzee', 2014.…
Jij begreep het
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 165 Jij begreep het,
Mens die werd geduid
Als anarchist door hen
Die beter hadden moeten weten
Die je huis en je haard openstelde
Voor landlopers en kleine boeren,
Evenzeer als de koningin welkom
In de broederschap van Christus,
Die kinderen liet meespelen
In ' t concert van beroepsmusici
En leven voor jong en oud
Spelenderwijs leefbaar…
Uiterste grens
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 75 Is het spoor bijster
In de doolhof van zijn
Brein -
Alleen de schedel
Nog weet grenzen
Te bewaken,
Uiterste grens waarachter
Leegte gaapt en waarin ooit
Voorgoed vervangen
Wordt door nooit…
DUIZEND DODEN
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 94 zuiveren
gedwongen worden haar te vervuilen
dat beeld zo onwerkelijk maar waar
laat mij niet meer los
die kaalslag van het bos
voor de houtversnipperaar *
*dit beeld opgedaan in ons ‘Blauwe Bos’ van een paar jaar geleden schoot me weer te binnen na het lezen van het fraaie beeldende gedicht
‘Aan een boom in het Vondelpark’ van Vasalis…
Mens
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 178 Eens, zeg je,
Zullen ze allemaal
Jan Arends kennen -
Met gitzwarte, holle ogen
Kijk je me aan vanaf
De omslag van het boek
Dat later over jouw leven
Is geschreven - even later
Zie ik je als een bezetene
Roeren in de koffie
Die jou maar niet met rust
Wil laten - ik keer terug
Naar het kaft van je biografie
En zie je in het…
M.Vasalis
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 177 Haar hele leven bleef het aan haar knagen
Dat ze te weinig tijd had om te schrijven
Ze moest ook arts en echtgenote blijven
Een moeder en vriendin met lange dagen
Even alleen was ze helaas hoogst zelden
Ziek kind, te druk, te moe, teveel problemen
Om voor het dichten tijd te kunnen nemen
De kunstenaar in haar moest het ontgelden
Zo schiep…
ALICE NAHON
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 160 ‘k Leg aan uw hart mijn koppeke
Schreef Liezeke daags na de nacht
Die ze met Jef had doorgebracht
’t Kleine, Vlaamse poppeke
Voor het publiek een engeltje
Zo zuiver en zo dicht bij God
Hoe schikte zij zich in haar lot
Niemand wist van het bengeltje
Dat zich buiten het hospitaal
Te goed deed aan het mannenvlees
Flemende bedelbrieven stuurde…
Larger than history
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 300 Kijk, dat is Freek. Vijf kilo boek. 'n Weelde
Door geen historicus nog in te perken
Geheiligde theaternaslagwerken
Bevatten zelden zoveel tekst en beelden
Zijn oeuvre, dat welhaast ongrijpbaar groot is
Toont aan hoe rijk zijn leven voor de dood is…
Verstuikt huigje
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 386 Dichter bij de bron,
dat ben ik, maar drink bier van de tap.
Stroomversnellingen rukken op, een Lambrewski is natgierig, en drinkt haar biertjes rap.
Een druppel werd een stroompje wat uitmondde in een rivier van bier.
Een meer drink ik met gemak leeg, een zee een oceaan,
voeren mij met de stroming mee en dompelen mij onder, laten mijn drankgelagen…
Vorstin
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 125 Je wist wel dat zij ongelukkig was
En met een rare sekte liep te dwepen
Dat hij zich aan stagiaires heeft vergrepen
Is toch iets dat ik met ontzetting las
Het drama staat te boek, breed uitgemeten
Maar of ik dat nou wel had willen weten?…
La Salvadora
snelsonnet
5.0 met 1 stemmen 178 Ze dartelt als een veulen op het veld,
Charmant en krachtig schiet zij fraaie ballen,
Ze staat haar mannetje, weet aan te vallen,
’t Is Lieke! En haar komst was reeds voorspeld.
Want Rinus Michels had al eens gezegd:
De nieuwe Cruijff? Dat wordt een meisje. Echt!…
Ketting zonder hond
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 132 Ketting zonder hond,
Vuur zonder vlammen
Water zonder druppels,
Aarde zonder grond
Lucht zonder zuurstof
Storm zonder wind -
Kind zonder ouders,
Ouders zonder kind…
Nostalgie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 105 De kolenboer verkocht nog antraciet
Ik moest een zak gaan halen met mijn step
En die verdween dan in de zware klep
Van onze zwarte kachel in Hoogvliet
We woonden in een industriegebied
Met Sjors en Sjimmie, Donald Duck en Pep
De kolenboer verkocht nog antraciet
Ik moest een zak gaan halen met mijn step
We waren nog bevreesd voor Sint en Piet…
de kern - m.nijhoff
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 62 een man kwam de hoek om
het is de man die alles stillegt
spanning oproept
wie is hij?
de dood zelf?
hij komt langs mijn raam
de avond blauwt
hij komt er weer vandaan
wie is hij?
ieders reisgenoot?
ijle hoofdpersonen
in poëzie verwoord
de kern van wie jij bent…
In de oudste lagen van mijn ziel
gedicht
3.3 met 72 stemmen 25.713 In de oudste lagen van mijn ziel,
waar hij van stenen is gemaakt,
bloeit als een gaaf, ontkleurd fossiel,
de stenen bloem van uw gelaat.
Ik kan mij niet van u bevrijden,
er bloeit niets in mijn steen dan gij.
De oude weelden zijn voorbij
Maar niets kan mij meer van u scheiden.…
SUB FINEM
gedicht
4.0 met 78 stemmen 21.428 En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten-
de liefste en de kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen-en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.…
Op een recht, zwart kousenbeen
gedicht
4.3 met 32 stemmen 9.461 Op een recht, zwart kousenbeen
dunne rokjes opgeheven,
dansend in de vroege regen
en de tuin voor zich alleen,
staan twee jonge appelbomen,
't witte bloed omhoog gestegen,
vlinder-hoofden wijd omgeven
door hun allereerste dromen.…
Sprookje
gedicht
3.3 met 93 stemmen 32.278 Zij luistren beiden naar haar oud verhaal,
wondere dingen komen aangevlogen.
zichtbaar in hun verwijde ogen,
als bloemen, drijvend in een schaal.
Er is een zachte spanning in hun wezen,
zij zijn verloren en verzonken in elkaar,
- het witte en het blonde haar -
geloof het maar, geloof het maar,
alles wat zij vertelt is waar
en nooit zal je…
Droom
gedicht
2.9 met 525 stemmen 116.418 Ik liep vannacht - van een optocht los -
geraakt - ineens onder een hoog en luchtig
viaduct, jong, naast mij liep een grote
vrij zware jonge man. De pijlers werden bomen
en het beton werd losse grond.
En ogenblikkelijk stonden we stil, zijn mond
boog zich half open neer, ik richtte
mijn gezicht omhoog, de zekerheid
van kussen en omhelzen was…
Aan een boom in het Vondelpark
gedicht
3.7 met 20 stemmen 7.785 Er is een boom geveld met lange groene lokken.
Hij zuchtte ruisend als een kind
terwijl hij viel, nog vol van zomerwind.
Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken.
O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen,
met slepend haar en met de geur van jeugd
stromende uit zijn schone wonden,
het jonge hoofd nog ongeschonden,
De trotse…
De winter en mijn lief zijn heen
gedicht
3.9 met 75 stemmen 28.791 De winter en mijn lief zijn heen.
Er zit een merel op het dak,
zijn keel beweegt, zijn snavel beeft
alsof hij in zichzelve sprak.
Hij luistert: uit een verre boom
klinkt als het ketsen van twee stenen
een vonkenregen van verlangen
zo luid, zo helder en zo bang.
De merel stort zich met een kreet
vol wildheid in de voorjaarsvlagen.
Ik kan…
AFSLUITDIJK
gedicht
3.3 met 154 stemmen 28.750 De bus rijdt als een kamer door de nacht
de weg is recht, de dijk is eindeloos
links ligt de zee, getemd maar rusteloos,
wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht.
Vóór mij de jonge pas-geschoren nekken
van twee matrozen, die bedwongen gapen
en later, na een kort en lenig rekken
onschuldig op elkanders schouder slapen.
Dan zie ik plots…
Herfst
gedicht
3.3 met 356 stemmen 75.588 Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood.
Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover
verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid.
Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd
en er is haast geen tijd meer voor mij over…
De idioot in het bad.
gedicht
3.9 met 422 stemmen 108.214 Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen,
Haast dravend en vaak hakend in de mat,
Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen,
Gaat elke week de idioot naar 't bad.
De damp die van het warme water slaat
Maakt hem geruster : witte stoom…
En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat,
Bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom.…
Tijd
gedicht
3.3 met 88 stemmen 31.221 Ik droomde, dat ik langzaam leefde ....
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschrikkelijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee
de bomen zich uit de aarde wrongen
terwijl ze hees en hortend zongen;
terwijl de jaargetijden vlogen
verkleurende als regenbogen .....
Ik zag de tremor…
De verstekeling
gedicht
3.7 met 62 stemmen 17.301 Bij ieder schepsel dat geboren wordt
zijn reis begint, scheept in het ruim de dood
zich in. En maakt zich met het schip vertrouwd,
dringt door tot iedre vezel van het hout
de romp, de mast, de kabels en de touwen
de zeilen hurkend in de reddingsboot.
Het zijn de kleine kindren die hem kennen
en hem niet vrezen: zij zijn nog pas zo kort
geleden…