Alle inzendingen over Verlangen naar een n

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Verlangen is een vuur dat niet en dooft, 't is als 'n zwaan klapwiekend, kan niet sterven: de Dood komt om het hart, in 't jonge hoofd droomt nog 't verlangen in parelmoeren verven.…

want wat ik zoek is in geen vorm of woord te vangen zo bodemloos is m'n verlangen dat op m'n gebed in antwoord inderdáád alleen uw grootste stilte past.…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik ben niet wakker, ik schuil nog in mijn angstdroom – als een pissebed.…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

Herinneringen omringen mij als ik luister naar het ruisen van een azuurblauwe zee herinneringen die kabbelen als eb en vloed door m'n brein steeds mee herinneringen van weemoed en verlangen herinneringen voor altijd in m'n hoofd gevangen…

Verlangen is een vogel die mij vaak openrijt, Ik zie een wensput aan de einder maar ben al veel te lang mijn zilverlingen kwijt.…

Je luchtkus naar je overleden man Martin Deed me pijn en doen breken tranen biggelde over m’n wangen Ik droogde m’n tranen van (je) verdriet Omdat jouw toespraak zoveel hoop biedt Ondanks de toen zo opkomende donkere wolken Wolken die ook het pijnlijke verlies loslieten In wat zoveel mensen mee maakten en maken In ons Nederland van de zo…

Door harmonie van Engelenzang bezield tot inspiratie schiep God in grootse scheppingsdrang de kroon op Zijn creatie. Een wezen boven mens en dier volmaakt en onwaardeerbaar een symfonie van lijn en zwier Gods meesterstuk: De Leraar. En Satan zag vol afgunst neer op zoveel geest en gratie; riep al zijn machten in 't geweer tot tegen top…

Wie heeft van zijn leven ooit, de dood gezien met eigen ogen? Doodsangst bestaat, dat is waar. Die kun je in andermans ogen zien, als angst om niet te durven leven. Wie levenslustig gestorven is, kan nog dagenlang nadien, zijn levend zaad schenken, aan een vitale vrouw, die daarom vraagt. Hier is geen sprake van doodsangst, maar van doodgewone…

Los van verstikkende beperking, gevuld van 'n gelukzalig moment; hunkerend naar 'n totale verwerking in 'n alomvattende rust,zo broos,zo ongekend. Het grote verlangen ,zo diep,en intens; vol van algehele zuiverheid, zal zich volharden als een gekoesterde wens, vervuld van hoop en intensiteit.…

Even terug in de tijd, met gevoel, 'n herinnering, muziek of een woordspeling! Je denkt terug aan toen, aan vader, moeder of kind zijn, 'n foto van vroeger! Soms verlang ik terug naar die tijd, aan veiligheid en onbezonnen zijn, de wereld is anders...toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

Vingers glijden over mijn lippen zacht, maar met veel gevoel volgen de lijnen in mijn gezicht geven 'n rilling, 'n sensatie ik ben wéér gezwicht Trots, ongenaakbaar, hard stel ik mezelf op, elke keer maar verdrink ik in jouw ogen is daar het verlangen naar meer voornemens zijn weggevlogen Ik wil je negeren en vermijden nog 'n héél…

Ik voel je hand nog op m'n lichaam, het verlangen dat in me brandt, o, als het kon m'n liefste, waren we nu samen, hand in hand. Waarschijnlijk lichaam in lichaam, dat gevoel dat altijd blijft, die wonderbaarlijke gevoelens die je nooit genoeg beschrijft.…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

van het ene op het andere moment sta ik hier naakt, nu niets meer is, zoals het was te midden van al die scherven zoek ik krampachtig naar houvast in dat wat leven heet wat eens mijn basis was, is veranderd in onzekerheid cement omgezet in tranen, voelt het als één grote zee waarin ik stuurloos ronddobber, in de hoop langzaam weer grip te…

Een herinnering die je herhaalt, verandert -- in een verlangen.…

1 januari 2014 het zevende magere jaar de ultieme toets 'nieuw(s)' te laten ontstaan 1 januari 2015 het eerste vette jaar na onze krediet-crisis Cool van SBS zes zeg...het voort!…

Ik kleur jouw verlangen roze de mijne laat ik wit leunend binnen de lijntjes kijkt er 'n vogel van buiten naar binnen, z'n veren net gekamd open de deur met grote zwaai en zie hoe jij vlinders vangt die even te voor nog aan mij toebehoorden…

is uitgespeeld maar dat de schoonheid van het verlangen een herinnering wordt die aan zichzelf genoeg heeft…

Kinderen Geboren uit liefde, verlangend verwacht. Geschenk van de hemel aan mensen gebracht. Bemind en gekoesterd, van harte aanvaard, de start van zo'n leven een koninkrijk waard!…

Het is vandaag Zondag 7 januari van het jaar des Heren 2018 de zon doet de dag goed ik voel me opgewonden ik hoor de kerkklokken luiden “met vreugde zult gij naar het Huis des Heren gaan” ik kies voor het Amsterdamse Bos met man Jelle en labrador Mika Ik wandel en verbeeld me te lopen in een kathedrale kerk met de bomen als de pilaren en…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…