Alle inzendingen over Verloren verleden ti

Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

Wat geweest is was in het verleden We leven nu in het heden Je ex is je ex met een goede reden Je hebt elkaar lief gehad in het verleden Mooie en slechte herinneringen er door verkregen Je bent uit elkaar gegaan met een reden Dat moet je nooit vergeten Wat ooit was dat was Je hebt liefde samen gehad Je hebt de liefde verloren Er was…

een paar flitsen vormen de leegte van morgen ik had het diep verborgen je kent dat wel, ooit als verloren aan het daglicht onttrokken mijn gevoelens zouden vervreemden opdat alleen het verleden mij zou lokken…

ziende blind gaf donker licht aan beide ogen diep duister struikelde over helder zicht verloren langs verleden straalt de zon voorbij de laatste zin…

Vandaag ben ik even helemaal stil Denk ik terug aan de jaren tachtig De Post-trein was destijds oppermachtig De TI-Raleigh-ploeg maakte het verschil Door het raam dicteerde Peter zijn wil Mijn helden luisterden dan aandachtig Dit ploegenspel was werkelijk prachtig Ik zag toen de koers door een roze bril Op de pedalen als idioten Ze reden…

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…

In wit winterse dromen zag ik jouw ziel vertrekken naar een onmetelijk duister met licht van lente in zicht en in bladvallende herfst verloor ik mijn dromen die niet langer zomerden in mijn somber gedicht ik had niet gedacht dat het mij zo zou treffen jouw sterven in verloren liefde een stille duisternis in mijn vergeten verleden…

Gevonden is mijn pen met verloren woorden toen ik verliet wat ik wilde liefhebben met zachte woorden en zachte dromen van gedachten die blijven waar ik onze liefde bereik en jij nooit meer verleden tijd zal zijn…

als de toekomst in sterren het verleden herbeleeft hunkerend verlangen zichzelf zoekt in dromen zal de tijd ooit beamen hoe gelukkig wij waren samen waar momenten ooit verloren vandaag worden herboren…

Ze doolde door geplaveide straten van het verleden dwalend in het doolhof langs verloren zijwegen van haar heden bewust de beelden van vervlogen tijden langzaam maar zeker vergeten verder op zoek naar de poort van haar weten.…

een wirwar van woorden vele zinnen gebroken het verleden verloren je was er altijd voor mij ik voelde me nooit alleen je stond steeds aan mijn zij ik leef nog in jouw dromen maar je herkent me niet meer mijn tijd is gekomen moeder ...ik sta nu aan jou zij!…

Zijn handen voor zijn oren Lippen vormen Een geluidloze schreeuw Hij heeft zichzelf verloren In de leemtes van de tijd Struinend door zijn Labyrint van gevoelens Ontmoet hij vage klanken Van weggestopte emoties In een vorig leven Geen toekomst ziet hij Maar schaduwen uit Een ver verleden Die hem pijnigen Als een foltering zo hard…

een moeder verloren een oud kind teruggekregen we zijn als twee kinderen zonder levend verleden rondtastend in het nu…

geen voltooid verleden ooit beloofd…

Ik hou veel van je Ik hou veel meer van je Ik hou van je mijn dochter Ik hou veel meer van je dan van mijn eigen leven Te quiero doctor Margarita Estoy tan orgulloso de ti No, porque eres una doctora No, solamente, porque eres una hija de mi...…

De gevierde vreugde; verloren, vergaan. Verwenst verdriet; verleden dat blijft staan. Terug is de ratio, gepaard met de zucht. Nieuw geboren ideaal, verworven klucht. Als merk gebrand, herinnering die blijft. Verloren geluk, dat nog steeds beklijft. Kapot - gebroken - stuk, bewust, niet bewust.…

ik heb bemind in armoede van hebben en groeipijnen van zijn liep vaak verloren in de doolhof die het leven als verleden tijd in gedachten achterliet in ouder worden kwam eindelijk de rust wat ik heb en wie ik ben vloeien naar een nieuwe morgen als een bron die naar de monding vliedt…

Rechtop staand in het heden waarin je jezelf bent Littekens van het verleden soms een pijnlijk moment Even verdwalend in mijmeringen toen een verloren blik Bewuste keuzes, nu herinneringen twijfel voor (g)een ogenblik!…

in doffe ogen huilt zijn verleden verloren dromen eens beleefd een blik vol vragen toekomstgericht zijn er nog dagen die pijn verlicht waar vindt hij hoop de lach in het leven wil hij zijn dromen nog toekomst geven…

Voor elk verleden een nieuwe tijd. Voor elke verloren liefde Nieuwe hoop.…

en als ik dan mijn stad zo zie skyline flats kantoren voel ik mij even als verdwaald verleden is verloren geen school of straat waar ik ooit heb gespeeld groenteboer of kruidenier mijn stad nooit meer zoals het was alleen herinneringen hier…

zoals gezelligheid geborgenheid en naastenliefde die vrijwel verloren zijn gegaan…

Toen samen met jou. Rode lippen, gras zo groen. Zorgeloos die tijd.…

Blaadjes die vallen. Bomen worden kaal. Straten worden donker. Laatste granen gaan door het gemaal. Het gras wordt bruin en rot. Donkere dagen komen eraan. Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan. Samen voor nog heel even... lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…